Insulinooporność nie musi niszczyć nam zdrowia
Każda komórka w naszym ciele potrzebuje glukozy. Aby mogła ją wchłonąć, musi "słuchać się" insuliny. Czasem jednak reakcja na ważny hormon nie jest właściwa...
1. Skąd biorą się takie problemy?
Lekarze wskazują przede wszystkim na otyłość brzuszną - okazuje się, że oponka w pasie i insulina bardzo się nie lubią! Z nagromadzonej w talii tkanki tłuszczowej uwalnia się dużo kwasów tłuszczowych. Jest ona też źródłem różnych substancji prozapalnych. Zarówno jedne, jak i drugie powodują uszkodzenia w obrębie błon komórkowych i zniszczenie wypustek wychwytujących insulinę, tzw. receptorów insulinowych. Dochodzi do tego m.in. w tkankach mięśni i wątroby.
Jeśli na co dzień doświadczamy silnego stresu, mamy we krwi dużo kortyzolu, a ten jest przeciwnikiem insuliny i dodatkowo osłabia jej, i tak już zaburzone, działanie. Organizm próbuje sobie z tym poradzić bardziej intensywną pracą trzustki. Jednak większa ilość insuliny niczego nie poprawia, naraża nas tylko na dodatkowe kilogramy. To błędne koło!
2. Czym grozi insulinooporność?
Jeśli nie schudniemy i nie pozbędziemy się oponki z brzucha, insulinooporność może narazić nas na poważne problemy zdrowotne. Zwykle w ciągu 2 lat rozwija się z niej cukrzyca typu 2 - choroba, w której we krwi stale krąży zbyt dużo glukozy.
Nie jest to dobre dla żadnego narządu ani tkanki. Słodka krew może uszkodzić nerki (tzw. nefropatia), oczy (tzw. retinopatia), nerwy (tzw. neuropatia), powodować, że pozbawione czucia stopy będą się łatwo uszkadzały i trudno goiły (tzw. stopy cukrzycowe).
3. Jak ją rozpoznać?
Jeśli ostatnio przybrałyśmy na wadze, warto przeprowadzić stosowne pomiary. Mierzymy centymetrem obwód pasa. Jeśli wynosi on więcej niż 80 cm, zgłaszamy się do lekarza rodzinnego po skierowanie na badania krwi.
Na początek może on zlecić najprostszy test na poziom glukozy we krwi na czczo. Dodatkowo - test doustnego obciążenia glukozą.
4. Jak się z niej wyleczyć?
Przy insulinooporności trzeba koniecznie zmienić dietę. Lekarz zaleci dietę cukrzycową, czyli taką, która składa się z pokarmów i napojów o niskim indeksie glikemicznym IG. Powinnyśmy dostać od niego ich wykaz.
Należy całkowicie zrezygnować z węglowodanów prostych - słodyczy, ciast i ciastek, jasnego pieczywa i innych produktów zbożowych z oczyszczonego ziarna. Zalecana jest codzienna, intensywna (do zadyszki) aktywność fizyczna. Antycukrzycowo działa też wieczorne picie średnio zmineralizowanej wody z cytryną.
Zobacz również:
