Jak się zaszczepić przeciwko żółtaczce?
Wirusowe zapalenie wątroby typu B (zwane potocznie żółtaczką lub żółtaczką wszczepienną) to bardzo groźna choroba wirusowa. Żeby się nią zarazić nie potrzeba dużo - wystarczy kontakt z zakażoną krwią lub wydzielinami chorego. Do ponad 60% zakażeń dochodzi w placówkach służby zdrowia. Ryzykuje też każdy, kto korzysta z zabiegów kosmetycznych oraz usług studiów tatuażu. Najrozsądniejszym rozwiązaniem dla każdego z nas jest zaszczepienie się przeciwko żółtaczce. Jak powinno przebiegać?
Szczepienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby WZW typu B, czyli żółtaczce, w Polsce zazwyczaj przyjmuje się w 3 dawkach. Powtarza się je po pierwszej dawce najpierw po 3, a potem znów po 6 miesiącach. Jest to tzw. system 1, 3, 6.
Maksymalną odporność uzyskuje się po 7 miesiącach, a więc miesiąc po podaniu ostatniej, 3 dawki. Ale już po drugiej dawce można iść na zabieg chirurgiczny. Szczepionka długo chroni organizm, bo ma on tzw. pamięć immunologiczną.
Po prawidłowo wykonanym, skutecznym szczepieniu podstawowym, tj. takim, po którym badania krwi wykazują wzrost poziomu przeciwciał do poziomu co najmniej 10 jednostek m/l (albo niższy), odporność utrzymuje się przez długi okres bez dawki przypominającej. Nawet przez 15 lat, a niekiedy do końca życia.
Jeśli ktoś został skutecznie zaszczepiony, czyli ma on już ochronny poziom tzw. przeciwciał anty-HBs, ostre zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby WZW typu B (czyli żółtaczką) nie przechodzi w stan przewlekły.
