Nie daj się osteoporozie!

Najmocniejsze kości mamy około 30. roku życia. Potem zaczyna się powolna utrata masy kostnej. Jej ubytek nasila się szczególnie u kobiet w okresie menopauzalnym. Co gorsza, początki osteoporozy są niemal bezobjawowe, widoczne i odczuwalne stają się dopiero dalsze fazy choroby, gdy osoba chora dosłownie kurczy się w oczach, a jej pozbawione wapnia kości stają się bardzo kruche i zaczynają się łamać.

Na zdjęciu rentgenowskim widać tylko znaczny ubytek kości. Czulsze jest badanie densytometryczne, które pozwala stwierdzić nawet niewielką utratę masy kostnej. Bardzo pomocne w diagnozie choroby są też badania krwi, które umożliwiają ocenę gospodarki wapniowej organizmu i na jej podstawie określenie ryzyka wystąpienia tego schorzenia. Czasem jednak chory sam może się zorientować, że z jego kośćmi jest coś nie tak, zwłaszcza gdy często odczuwa bóle kręgosłupa, i to nie na jednym np. lędźwiowym odcinku, ale na wszystkich pozostałych.

Do najczęstszych należy właśnie obniżenie poziomu estrogenów w okresie klimakterium, kiedy to zmienia się cała gospodarka hormonalna organizmu. Innym jest po prostu zła dieta, uboga w wapń i witaminę D lub niewłaściwe wchłanianie przez układ pokarmowy. Bardzo ważna jest też budowa ciała, osoby o drobnych kościach znacznie częściej mają problemy z osteoporozą niż tzw. grubokościste. Brak ruchu i nieaktywny tryb życia także sprzyjają chorobie. Niekiedy za ubytek masy kostnej odpowiadają niektóre leki przyjmowane przez chorego.

Zapobieganie osteoporozie polega na stosowaniu diety bogatej w wapń. Minimalne zapotrzebowanie na ten pierwiastek wynosi ok. 1200-1300 mg. Najwięcej znajdziemy go w mleku i produktach mlecznych, serach, soi, sardynkach, łososiu, orzeszkach ziemnych, orzechach włoskich, nasionach słonecznika, jarmużu, fasoli, brokułach, jajach, szpinaku, burakach i rabarbarze. Nasze kości wzmocni też wysiłek fizyczny. Ruszajmy się więc jak najwięcej (lecz unikajmy forsowania się). Wyeliminujmy też z diety używki, przede wszystkim alkohol i papierosy.