O czym świadczy ból pięt podczas chodzenia?
Ból pięt podczas chodzenia może być bardzo uciążliwy, zwłaszcza że w ciągu dnia wykonujemy wiele czynności przeciążających stopy. Niewygodne buty, praca stojąca, nadwaga lub otyłość to jedne z najczęstszych przyczyn bolących pięt. Jednak ta dolegliwość świadczyć może także o poważnych zmianach zwyrodnieniowych, więc nie można jej lekceważyć. Jedną z groźnych chorób objawiających się bólem pięty przy chodzeniu jest ostroga piętowa, która może uniemożliwić normalne poruszanie się. Warto więc udać się do ortopedy, który określi, od czego może pochodzić ból pięt i jak sobie z nim poradzić.
Ból pięt to dość częsta dolegliwość, gdyż to na nich opiera się ciężar całego ciała. W związku z tym stale narażone są na urazy i obciążenia. Ból, pieczenie czy kłucie pięt może pojawiać się okresowo, najczęściej po długotrwałym chodzeniu czy staniu. Przypadłości sprzyja zwłaszcza intensywny tryb życia, w tym sport przeciążający stopy, np. bieganie, podnoszenie ciężarów. Ból pięt doskwiera często także ludziom wykonującym pracę stojącą. Kolejną przyczyną dolegliwości bólowych jest noszenie niewygodnych lub za małych butów, a także zakładanie wysokich szpilek. Obuwie należy dopasować tak, by odpowiednio podtrzymywały łuki naszych stóp. Ważna jest tu też amortyzacja stóp i ich odpowiednie stawianie. Wyginanie stopy wywołuje nacisk na więzadła kości piętowej i je nadwyręża. Na pięty źle też wpływają nadwaga i otyłość, gdyż z powodu zbyt dużego ciężaru ciała stopy są obciążone podczas chodzenia.
Płaskostopie
Pięty mogą boleć także z powodu wad postawy, np. płaskostopia. Jest to deformacja sklepień stopy, ich obniżenie (tak, że cała stopa przylega do podłoża) oraz pogorszenie elastyczności i wytrzymałości na obciążenia. Nierównomierne rozłożenie ciężaru ciała upośledza chodzenie. Odczuwany jest też ból przy chodzeniu od spodu stopy. Przyczynami płaskostopia mogą być wady wrodzone, przykurcz mięśni lub nadmierne obciążenie, np. przez nadwagę.
Bardzo uciążliwym schorzeniem, któremu towarzyszy ból pięty jest ostroga piętowa. To następstwo zapalenia przyczepu rozcięgna podeszwowego, który nieustannie napina się i rozluźnia podczas chodzenia. Gdy napręża się jeszcze bardziej, np. wskutek urazu lub przeciążenia, powstaje stan zapalny. Prowadzi on do odkładania się złogów wapniowych i tworzenia się narośli na kości piętowej, czyli tzw. ostrogi. Przez nią zapalenie rozcięgna rozwija się i uniemożliwia swobodne poruszanie się. Początkowo ból towarzyszy przy chodzeniu, jednak z czasem może pojawiać się nawet w pozycji leżącej i siedzącej. Na tworzenie się ostrogi piętowej narażone są osoby z nadwagą, wadami kończyn dolnych (płaskostopie, koślawa stopa) i wykonujący pracę stojącą. Także uprawianie sportu obciążającego stopy (siatkówka, tenis, bieganie) przyczynia się do tego schorzenia.
Choroba Haglunda
O silnym, kłującym bólu pięt świadczyć może też choroba Haglunda, która najczęściej dotyka dzieci w wieku szkolnym. Choć występuje rzadko, bardzo daje się we znaki. Jest to bowiem jałowa martwica guza piętowego, tworząca się wskutek niedokrwienia tylnej części stopy. Choroba objawia się nagłym, silnym i przeszywającym bólem pięty. Towarzyszą temu obrzęk, zgrubienie skóry na pięcie, pęcherze, a z czasem może dojść do zwyrodnienia kości piętowej. Może wstąpić także stan zapalny ścięgna Achillesa lub kaletki maziowej.
Gdy bolą nas pięty, warto jak najszybciej załagodzić dolegliwość, by nie utrudniała nam codziennego funkcjonowania. Pomocne okaże się moczenie stóp w roztworze z szarego mydła, chłodzenie pięty, a także masaże, które poprawią ukrwienie kończyny dolnej. Warto także nosić wygodne buty dopasowane do kształtu stopy i z niezbyt twardą podeszwą. W przypadku nadwagi lub otyłości zaleca się redukcję masy ciała dla odciążenia pięt.
Gdy ból pięty nie ustępuje, należy zgłosić się do ortopedy, który ustali przyczynę dolegliwości i zleci odpowiednie leczenie i ćwiczenia rehabilitacyjne. W przypadku schorzeń w obrębie pięty można też nosić wkładki ortopedyczne niwelujące nierównomierne rozłożenie ciężaru ciała. Leczenie polega też na fizykoterapii w postaci ultradźwięków, krioterapii czy laseroterapii. Czasami konieczny jest zabieg chirurgiczny, w którym usuwa się zmiany chorobowe.
