Olej z dziurawca: Właściwości i zastosowania
Olej z dziurawca, nazywany też oliwą świętojańską, to jedna z najcenniejszych naturalnych substancji o właściwościach leczniczych. Pomaga zwalczyć bóle stawów, mięśni czy kręgosłupa. Działa antybakteryjnie i łagodzi dolegliwości skórne, niweluje przebarwienia, a nawet bielactwo. Jest niezastąpiony w profilaktyce i zwalczaniu żylaków oraz odleżyn. Olej z dziurawca zyskał też popularność jako naturalny specyfik na niestrawność i problemy układu pokarmowego. Przyspiesza metabolizm i chroni przed zaparciami. Sprawdź, dlaczego dziurawiec jest tak cenny i w jaki sposób samodzielnie zrobić z niego olej.
Do przygotowania oleju wykorzystuje się dziurawiec zwyczajny – ziele, które zakwita 24 czerwca, czyli w dniu św. Jana. Stąd nazwa – oliwa świętojańska. Roślinę bez trudu znajdziemy na łąkach i polanach. Osiąga od 30 do 70 cm wysokości, ma sztywną i rozgałęziającą się ku górze łodygę. Liście dziurawca mają niewielkie dziurki (stąd nazwa zioła), które są zbiorniczkami olejków eterycznych. Roślinę rozpoznamy też po żółtych kwiatach o pięciu płatkach, które zebrane są w baldachy. Jeśli rozetrzemy je w palcach, zrobią się czerwone. To właśnie kwitnące ziele dziurawca jest surowcem leczniczym. Znajdziemy w nim wiele substancji bioaktywnych, m.in. rutynę i kwercetynę, hyperozyd i inne flawonoidy, a także garbniki, sole mineralne, olejki eteryczne, kwasy organiczne i witaminy. Dzięki temu oliwa świętojańska wykazuje działanie zbliżone do wielu maści czy kremów dostępnych w aptece.
Olej z dziurawca ma zbawienny wpływ na skórę. Dzięki właściwościom antybakteryjnym i przeciwzapalnym pomaga w leczeniu trądziku, a jednocześnie intensywnie nawilża cerę i łagodzi podrażnienia. Przyspiesza gojenie się ran i oparzeń, zwalcza stany zapalne i owrzodzenia w jamie ustnej. Dziurawiec jest też niezastąpiony w walce z mankamentami urody – niweluje przebarwienia na skórze i sprawia, że bielactwo jest mniej widoczne. Ziele zawiera duże ilości substancji wzmacniających naczynia krwionośne – dzięki temu zmniejsza żylaki i obrzęki. Oliwa świętojańska użyta do masażu rozprawi się z bólem stawów, mięśni i kręgosłupa.
Z kolei dziurawiec stosowany wewnętrznie świetnie wpływa na kondycję układu pokarmowego i trawiennego. Zwalcza niestrawność, wzmacnia błony śluzowe żołądka i wspiera pracę wątroby oraz woreczka żółciowego. Chroni też przed zaparciami, stymuluje pracę jelit i przyspiesza metabolizm. Jest też naturalnym antydepresantem – koi nerwy, ułatwia zasypianie i pomaga się odprężyć.
Do zrobienia oliwy świętojańskiej potrzebne będą kwitnące wierzchołki kwiatowe dziurawca (kwiaty z fragmentami pędów), które najlepiej zebrać w suchy i słoneczny dzień. Zioła wystarczy umieścić na dnie litrowego słoika, lekko rozgnieść i spryskać odrobiną spirytusu. Dzięki temu przyspieszmy uwolnienie substancji bioaktywnych. Całość zalewamy olejem roślinnym lub oliwą z oliwek (tak, by w całości przykryć kwiaty). Słoik należy szczelnie zamknąć i przechowywać przez 2-3 tygodnie w chłodnym i ciemnym miejscu. Po tym czasie płyn powinien stać się czerwony. Trzeba go przecedzić i przelać do ciemnego słoiczka lub butelki.
Jak stosować olej z dziurawca?
Olej z dziurawca można stosować zewnętrznie – warto używać go do masażu bolących mięśni, stawów czy kręgosłupa. Zastąpi krem do twarzy, a także maści na niewielkie rany i poparzenia. Oliwą świętojańską można też smarować bielactwo i przebarwienia. Stosowanie wewnętrzne (na kłopoty trawienne czy poprawę nastroju) najlepiej skonsultować z lekarzem. Dziurawiec może wchodzić w interakcje z przyjmowanymi przez nas lekami.
