Akupunktura
Chińska metoda leczenia igłami stosowana jest już prawie 5 tysięcy lat. Została oficjalnie zaakceptowana przez nowoczesną medycynę. Może przynieść ulgę w ponad 140 chorobach.
Według tradycyjnej medycyny chińskiej przez ludzki organizm przebiega 20 kanałów, którymi krąży energia bioelektryczna. Choroby są wynikiem zaburzeń w obiegu tej energii. Sprawność organizmowi przynosi wkłuwanie specjalnych igieł, wykonanych ze złota, srebra lub nierdzewnej stali w określone punkty ciała, tzw. akupunkty. Taki zabieg wyrównuje zakłócony obieg energii. Leczenie polega na rozpoznaniu dolegliwości i ustaleniu punktów odpowiedzialnych za zakłócenia przepływu energii. Na ludzkim ciele można doliczyć się aż 2000 akupunktów, z których nakłuwa się 365.
Stosowanie akupunktury przynosi dobre efekty zwłaszcza przy zwalczaniu różnych zespołów bólowych, m.in. neurologicznych, rwy kulszowej, korzonków, migreny i bólów pochodzenia nowotworowego (samych nowotworów jednak nie leczy). Stosuje się ją też przy leczeniu nerwic, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, złym samopoczuciu podczas menopauzy, zaburzeniach miesiączkowania, chorobach stawów i mięśni, kręgosłupa (pourazowych i zwyrodnieniowych), dolegliwościach reumatycznych, astmie, alergiach, niewłaściwej przemianie materii. Dzięki akupunkturze można schudnąć i pozbyć się nałogów, szczególnie palenia. Zwykle zaleca się serię 5-15 zabiegów wykonywanych często codziennie.
Efekty terapii zależą od stopnia zaawansowania choroby, wieku pacjenta (wyniki są gorsze u osób starszych) i umiejętności osoby leczącej, zaś na skuteczność samych nakłuć wpływa właściwie postawiona diagnoza, precyzyjne ustalenie akupunktów, czas pozostawienia igieł w danych punktach i technika wkłuwania. Niefachowe wkłucia mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Zabieg nie jest bolesny, gdyż używane igły są bezkanalikowe i bardzo cienkie. Ryzyko zakażenia żółtaczką lub wirusem HIV eliminuje się poprzez sterylizację igieł lub stosowanie igieł jednorazowych. Akupunktura nie powinna być stosowana u osób z nadciśnieniem, po przebytym zawale, z zaawansowaną chorobą krążenia, u kobiet w czasie miesiączki i ciąży (może być stosowana podczas samego porodu do zmniejszenia bólu i przyspieszeniu akcji), w ciężkich chorobach zakaźnych i u chorych psychicznie. Nie zaleca się jej również ludziom schorowanym, w podeszłym wieku.
