Dlaczego zapobieganie pasożytom u zwierząt jest ważne?

Pasożyty mogą czyhać na zwierzęta na każdym kroku - ich jaja i larwy bytują w ziemi, na trawnikach czy w piaskownicy. Znajdują się też w surowym mięsie czy tkankach martwych zwierząt, które często są łupem psów czy kotów. Zagrożeniem dla domowych pupilów mogą być pasożyty zewnętrzne, które można dostrzec gołym okiem, np. komary, kleszcze, świerzbowce, meszki, muchówki, pchły czy wszy, a także pasożyty wewnętrzne, które żyją wewnątrz organizmu żywiciela i znacznie trudniej je wykryć. Należą do nich m.in. glisty, tasiemce, tęgoryjce, lamblie, przywry czy włosogłówki. Pasożyty mogą być nie tylko uciążliwe i wywoływać dyskomfort, ale też mogą przenosić bardzo groźne choroby zwierząt oraz ludzi.

Profilaktyka przeciwpasożytnicza zwierząt domowych jest bardzo ważna, gdyż są one stale narażone na zakażenie. Badania Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykazują, że stopień skażenia gleby jajami pasożytów jest bardzo duży. Na rozprzestrzenianie się pasożytów mają też wpływ zmiany klimatu. W miesiące, które kiedyś bywały zimne, jest teraz coraz cieplej. To sprawia, że pasożyty takie jak kleszcze, komary i pchły coraz szybciej się rozprzestrzeniają i są aktywne już od wczesnej wiosny, aż do późnej jesieni. Należy więc przez cały rok chronić zwierzęta przed pasożytami, aby jak najdłużej cieszyły się dobrym zdrowiem.

Pasożyty żyjące w organizmie żywiciela czerpią korzyści z tej symbiozy, przynosząc równocześnie szkody gospodarzowi. Przede wszystkim żywią się krwią zwierząt i powodują straty ważnych substancji odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W dodatku pasożyty prowadzą do zatrucia szkodliwymi produktami przemiany materii. Te wydzieliny zaburzają pracę wielu narządów - najczęściej wątroby, mięśni i gałki ocznej. To z kolei przyczynia się do osłabienia całego organizmu i obniżenia odporności.

Zdiagnozowanie zakażenia pasożytami u zwierząt może być trudne, gdyż początkowe objawy często są niespecyficzne i niezbyt nasilone. Sierść pupila może stać się mniej lśniąca lub nadmiernie wypadać, zwierzę może mieć łzawiące oczy, zmienny apetyt, mogą też wystąpić krótkotrwałe wymioty, biegunki czy kaszel. Charakterystycznym objawem jest również świąd odbytu skutkujący saneczkowaniem i lizaniem intymnych miejsc. W cięższych przypadkach symptomy mogą się znacznie nasilić. Pasożyty mogą kraść składniki białkowe, przez co zwierzak traci dobre samopoczucie, staje się apatyczny i osowiały. Może też cierpieć na silne bóle brzucha oraz wymioty i biegunki o dużym natężeniu. Niepokojące są także takie objawy jak gorączka, trudności z oddychaniem czy spadek masy ciała. Zdarza się, że występują symptomy neurologiczne przypominające padaczkę.

Wiele pasożytów jest równocześnie nosicielami bakterii i pierwotniaków, które mogą zaatakować organizm zwierzęcia i wywołać groźne choroby. Przykładem mogą być kleszcze, które przenoszą wiele chorób niebezpiecznych dla zwierząt i ludzi. Zazwyczaj występują na terenach zalesionych i trawiastych, ale coraz częściej spotkać je można przy zbiornikach wodnych czy na trawnikach koło domów. Kleszcze mogą przenosić na psy babeszjozę wywołaną przez pierwotniaki Babesia canis. Atakują one czerwone krwinki, przyczyniając się do ich uszkodzenia i rozpadu. Dochodzi wtedy do anemii, zażółcenia błon śluzowych oraz pojawienia się takich objawów jak wysoka gorączka czy osłabienie. Gdy choroba nie będzie leczona w odpowiednim czasie, może dojść do uszkodzenia nerek, a nawet śmierci zwierzęcia.

Równie niebezpieczną chorobą dla zwierząt jest robaczyca serca. Wywołują ją nicienie Dirofilaria immitis przenoszone przez komary. Początkowo choroba nie daje żadnych objawów, gdyż larwa potrzebuje około siedmiu miesięcy, aby przekształcić się w dorosłego osobnika. Pasożyty wędrują do serca, płuc i okolicznych naczyń krwionośnych i tam się rozmnażają (może być ich nawet 250). Najpierw pojawia się u pupila uporczywy kaszel, utrata apetytu i utrata wagi, szybkie męczenie się czy niechęć do ruchu. W miarę postępu choroby może dojść do niewydolności serca i wodobrzusza, a wreszcie zapaści sercowo-naczyniowej i śmierci.

Wiele pasożytów stanowi śmiertelne zagrożenie dla zwierząt, dlatego należy chronić je przed zakażeniem. Właściciele kotów i psów mają obowiązek regularnego odrobaczania swoich pupili. W przypadku psów pierwsze odrobaczanie powinno być wykonane w 2-4 tygodniu życia, następne około 4-6 tygodnia, a trzecie w 10 tygodniu. Po tym czasie należy odrobaczać psy co 3-6 miesięcy. U kotów zaleca się pierwsze odrobaczanie w czwartym tygodniu życia, a następnie do ukończenia trzeciego miesiąca co 2-3 tygodnie. Później koty wychodzące powinny być odrobaczane co trzy miesiące, a niewychodzące co sześć miesięcy. Należy pamiętać, że leki odrobaczające nie są szczepionką, która skutecznie chroni przed pasożytami. Dlatego warto wykonywać zwierzakowi profilaktyczne badanie kału, na podstawie którego weterynarz stwierdzi, jakie pasożyty zaatakowały pupila i jakie leczenie należy ewentualnie wprowadzić.

Przekaż 1% na pomoc dzieciom - darmowy program TUTAJ>>>