Gdy staniesz się ofiarą przemocy...

1. Powiedz swojemu mężowi czy partnerowi: dosyć!

Chociaż może być to trudne, nie możesz zwlekać. Im dłużej będzie nie będziesz sprzeciwiać się przemocy, tym trudniej będzie ci to zrobić.

2. Pamiętaj o swoim bezpieczeństwie.

Poszukaj bezpiecznego schronienia dla siebie i dzieci, najlepiej u bliskiej rodziny, u znajomych albo w schronisku dla ofiar przemocy. Musisz znaleźć miejsce, z którego możesz zadzwonić na policję.

3. Zgłoś się po poradę do organizacji społecznej pomagającej ofiarom przemocy.

Możesz w nich uzyskać bezpłatną pomoc w kwestiach prawnych. Prawniczka pomoże ci zgromadzić dokumenty, pozbierać dowody i wskaże możliwe drogi postępowania. Ważne jest, by nie bać się poprosić o pomoc. Pamiętaj o tym, że NIKT nie ma prawa cię bić, a sprawca przemocy musi zostać ukarany.

4. Bardzo ważne są dowody

Spisuj przebieg wszystkich incydentów. Informacje te mogą okazać się bardzo ważne podczas rozprawy. Tak samo ważne są zeznania świadków (sąsiadów, którzy słyszeli, jak mąż cię bił,

znajomych). Jeśli zostałaś pobita lub zgwałcona, idź do lekarza tak szybko, jak to będzie możliwe i poproś o wystawienie zaświadczenia o stanie zdrowia (obdukcja), opisującego obrażenia jakich doznałaś.

5. Zadzwoń lub idź na policję i poproś o interwencję

Za każdym razem, gdy dojdzie do przemocy, zgłaszaj to policji, to kolejny dowód na to, że padłaś ofiarą przemocy. Policjanci mają OBOWIĄZEK zareagować na każde twoje wezwanie.

6. Nigdy nie wolno ci się poddawać!

Często możesz usłyszeć od funkcjonariusza policji, że nic nie może zrobić w twojej sprawie, bo to sprawa prywatna. Mimo tego, że system interwencji w sytuacjach przemocy w rodzinie nie działa najlepiej, a postawa niektórych osób potrafi zniechęcić cię do złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa i wywołuje w tobie poczucie winy, nie wolno ci się poddawać.

7. Poznaj swoje prawa.

Jeśli policjanci przyjechali do twojego domu na interwencję, masz prawo:

- Domagać się aby zrobili notatkę służbową (procedura tzw. niebieskiej karty) na temat zajścia. Funkcjonariusze policji mają obowiązek wręczyć ci tzw.kartę C i D. Na karcie C znajduje się informacja na temat przysługujących ci praw oraz miejsce gdzie możesz zanotować przebieg zdarzenia. Do karty dołączona jest też ulotka informująca o adresach i telefonach lokalnych placówek i instytucji, w których możesz uzyskać pomoc.

Ostatnia karta (D) stanowi tzw. prośbę o pomoc. To od ciebie zależy, jaki będzie dalszy bieg sprawy. Wypełniając tą kartę możesz poprosić o udzielenie ci pomocy w ramach interwencji policji lub o zainteresowanie odpowiednich służb społecznych zaistniałą sytuacją. Dokumentacja twojej sprawy trafi do dzielnicowego, który ma obowiązek złożyć ci wizytę do siedmiu dni po interwencji, aby dowiedzieć się, jakiego rodzaju pomoc będzie ci potrzebna. Do jego obowiązków należą też wizyty co najmniej raz w miesiącu, w celu sprawdzenia twojego bezpieczeństwa i skontrolowania tego, jak zachowuje się sprawca przemocy.

- Możesz zapisać nazwiska policjantów lub ich numery służbowe, a oni mają obowiązek pokazać ci legitymację służbową.Pamiętaj o tym, że także oni mogą być świadkami w twojej sprawie.

- Możesz dowiedzieć się, pod jakim numerem została zarejestrowana interwencja i poprosić o kopię notatki służbowej lub karty meldunku o przeprowadzonej interwencji. Wszystkie dokumenty na temat zajść przechowuj w bezpiecznym miejscu.

8. Złóż zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa lub wniosek o ściganie, jeśli chcesz, aby sprawca został ukarany oraz domagaj się, aby policja lub prokuratura wszczęły postępowanie karne.

9. Pamiętaj, że nie jesteś sama!

W każdej chwili możesz zwrócić się o pomoc do różnych organizacji, w których otrzymasz poradę prawną. Nie zapominaj o tym, gdy stwierdzisz, że nie masz już sily i że składanie skargi nie ma sensu. Być może dyżurujący prawnik zaproponuje ci inne rozwiązanie twojego problemu.

(Na podstawie poradnika dla ofiar przemocy w rodzinie, który powstał w ramach Gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Referatu Zdrowia, Wydziału Spraw Społecznych Urzędu Miasta Gdańska)