Osoby urodzone po 2000 roku nie rozpoznają tych dźwięków. Pamiętasz je?

Początki domowych komputerów PC to także pierwsze nośniki danych. Popularne wówczas dyskietki miały pojemność 1,44 MB, co dziś może wydawać się śmieszne. Na dyskietkach zapisywało się dokumenty, a nawet gry komputerowe, których zawartość była podzielona na kilka folderów. W efekcie zdarzało się, że do zapisu jednej gry potrzeba było nawet 10 dyskietek. Nikogo to nie zrażało, zwłaszcza jeśli na horyzoncie była wizja popołudnia spędzonego z Super Mario. Charakterystyczny mechaniczny dźwięk odtwarzanej dyskietki do dziś wiele osób wspomina z sentymentem.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu telefonowanie wymagało nieco wysiłku i cierpliwości. Starsze pokolenia pamiętają charakterystyczny odgłos wybierania numeru na telefonie stacjonarnym z tarczą obrotową. Warto było się skupić, bo jeden zły ruch i trzeba było zaczynać od nowa. Jeszcze wcześniej łączyć trzeba się było najpierw z centralą, by poinformować, z kim chce się rozmawiać. Operator musiał połączyć odpowiednie wtyczki i już po kilku trzaskach można było usłyszeć rozmówcę. Telefon stacjonarny w domu i tak był rarytasem - większość osób była skazana na korzystanie z budek telefonicznych na kartę lub monety - dźwięki wyrzucanych drobniaków lub nagłe zakończenie rozmowy były na porządku dziennym. Charakterystycznym odgłosem związanym z telefonowaniem było też odkładanie słuchawki z trzaskiem. Współczesne telefony nie dają już tej możliwości.

Symbolem lat 80. i 90. ubiegłego wieku bezsprzecznie były kasety magnetofonowe. Kolekcje ulubionej muzyki były powodem do dumy i obiektem zazdrości rówieśników. Nic nie cieszyło tak bardzo, jak w porę uchwycona i nagrana w całości ulubiona piosenka emitowana w radiu. Szum przewijanej w magnetofonie kasety był codziennością, a największy ból sprawiał odgłos pożeranej i wciąganej przez urządzenie taśmy, którą później trzeba było samodzielnie zwijać.

Wybór złego kanału w telewizorze starej daty albo nieprawidłowe podłączenie anteny skutkowały "śnieżeniem" obrazu i charakterystycznym białym szumem. Młode pokolenie z dostępem do wielu platform streamingowych już tego nie doświadcza. Chyba że natrafi na film "The Ring", w którym to częsty motyw.

Donośny ostry dźwięk wciskanych na maszynie do pisania klawiszy to symbol PRL-u. Charakterystyczny stukot bywał nie do wytrzymania zwłaszcza w niewielkich pomieszczeniach biurowych, w których kilka osób sporządzało w ten sposób dokumenty. Na dłuższą metę odgłos młoteczków uderzających o taśmę z atramentem bywał męczący, ale fakt, że maszyny do pisania wciąż są produkowane, świadczy o tym, że z nostalgią wspominamy dawne czasy. Dla zetek chęć korzystania z urządzeń, na których nie można skasować błędu, jest co najmniej dziwną fanaberią.

Dla młodych osób stale "podpiętych" do sieci konieczność specjalnego łączenia się z internetem brzmi abstrakcyjnie. Dla starszych pokoleń charakterystyczne pisko-trzaski to symbol pełnego ekscytacji oczekiwania na dostęp do wirtualnego świata - czy przyszedł jakiś e-mail albo wiadomość na chacie? I chociaż prędkość ładowania stron pozostawiała wiele do życzenia, to i tak dla wielu było to niczym ósmy cud świata.