Klienci z piekła rodem. Zachowania, które irytują sprzedawców

"Raz, dwa. I na gablotę" - mówi Janusz Gajos jako kierownik sklepu w komedii "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz". Gablota ta zawiera zdjęcia "klientów, których nie obsługujemy". Kto kultowego filmu Barei nie zna, tego zapraszam do zobaczenia tej sceny poniżej.

W 1978 roku, gdy film miał premierę, scena była to tyleż śmieszna, co wcale nie tak bardzo oderwana od rzeczywistości. Hasła "klient nasz pan", czy "klient ma zawsze rację" w Polsce Ludowej nie miały racji bytu. Po prostu "nie mamy pańskiego płaszcza i co pan nam zrobi?".

Czasy to słusznie minione i słusznie coraz bardziej zapomniane. A jednak, gdy dziś niektórzy klienci zaczynają wdrażać swoje pomysły racjonalizatorskie, dziwactwa, a także korzystać ze swojej przewagi w relacji ze sprzedawcą, z pewnością niejeden pracownik sklepu chętnie przytrzymałby im głowę do zdjęcia "i na gablotę!".

- Moi dawni znajomi, Becia i Bolo, zasłynęli swego czasu wśród naszej paczki swoją wizytą w sklepie Społem. To była albo końcówka lat 90. albo początek dwutysięcznych — kierowani fantazją w połączeniu z małym budżetem domagali się na stoisku mięsnym wszystkich rodzajów wędlin - ale każdej po dwa plasterki. Pani za ladą z anielską cierpliwością kroiła im więc kolejne rodzaje szynek, pasztetów i boczków. Jednak nie wytrzymała w momencie gdy Becia poprosiła o dwa plasterki kabanosa. Ekspedientka z kamienną twarzą stwierdziła wtedy, że "zakupy skończone, proszę kierować się PROSTO do kasy" - wspomina mi Agnieszka, opiekunka osób z niepełnosprawnością z Zamościa.

Klient supermarketu jest gatunkiem nie tylko wybrednym, niecierpliwym, ale i pełnym sprzeczności. Choć gdy kolejka do kas jest — wedle oceny klientów — za długa, narasta wśród nich potrzeba otwarcia kas kolejnych. Niektórzy, jednak gdy już wyłożą towary na taśmę, zapominają, jak bardzo im się śpieszyło i robią wszystko, by spowolnić pracę kasjera.

Z mojej internetowej kwerendy wynika, że aby osiągnąć ten efekt ważą osobno kilka bananów, mieszają w jednej siatce różne rodzaje pieczywa, rozmieszczają swoje zakupy w jak największej odległości od siebie. Rodzi się oczywiście pytanie "po co?". Otóż po to, by kasjer spowolniony tymi "trickami" kasował wolniej, a spryciarze mieli więcej czasu na to, by spakować swoje zakupy do własnych toreb.

Znów trzeba przyznać, że ludzka pomysłowość nie zna granic. Niestety.

Inną historię sklepową przytacza mi Jadwiga, biolożka z Lublina.

- Pół życia spędziłam w PRL-u i przyznaję, że gdy odzyskaliśmy po raz kolejny niepodległość, z wielu rzeczy, które uległy poprawie były stosunki na linii sprzedający-kupujący. Ale oczywiście nie zawsze i nie wszędzie. Różne "awanturki" zdarzają się nawet dziś. Ale nie o tym miałam mówić - rozpoczyna Jadwiga.

- Moja historia, której — przyznaję z pewnym wstydem — jestem główną bohaterką, miała miejsce w 2005 roku w sklepie z bielizną. Życzyłam sobie obejrzeć pewien stanik, który wydał mi się kuszącym zakupem. Pani ekspedientka stwierdziła jednak, że mi go nie poda, gdyż "ten stanik nie jest dla Pani, on nie pasuje i to bez sensu w ogóle oglądać". Nie twierdzę, że nie miała racji. Nie wiem. Ale wściekłam się, bo to jednak nie jej sprawa, co mi się podoba a co nie - opowiada.

- Popatrzyłam więc na stojącą za nią półkę z różnymi bibelotami i perfumami. Przez kolejne kilka minut prosiłam więc o pokazanie mi tego czy tamtego towaru. Za każdym razem ta pani musiała wchodzić na wysoki stołek, by zdjąć dla mnie żądany przedmiot. Gdy tak ją przegoniłam z pięć czy sześć razy, podziękowałam jej pięknie i wyszłam, nic nie kupując — Jadwiga trochę się czerwieni, a trochę uśmiecha.

- Nie polecam nikomu takiej formy zemsty. Przyznaję, że wtedy mi ulżyło, ale proszę spojrzeć, że ta historia gryzie mnie od 20 lat! - kończy.

Na koniec przytoczę jednak historię z drugiego bieguna. Wyjaśnijmy na początek, kim są w nomenklaturze sprzedawców tajemniczy "apacze". To osoby, które przychodzą do sklepu pooglądać towary, ale ich nie kupować. Na pytanie obsługi, czy mogą jej w czymś pomóc lub czy czegoś potrzebują, "apacze" odpowiadają najczęściej: "a patrzę tylko, nie trzeba".

Z prawdziwym najazdem tego plemienia borykał się warszawski sklep ogrodniczy Flora Point - Świat Roślin. Rokrocznie sklep bowiem przygotowywał dla swoich klientów piękną wystawę bożonarodzeniową, która przyciągała tłumy. Niestety w większości właśnie "apaczy". To z kolei utrudniało zakupy rzeczywistym klientom, zmuszając ich do przeciskania się w tłoku. W 2023 roku właściciele sklepu zdecydowali się więc obiletować wystawę - wstęp wyceniono na 20 zł.

"Każdy bilet wstępu na Świąteczne Miasteczko daje gwarancję odzyskania jego wartości przy kasie, jeśli zdecydujesz się na zakupy w naszym sklepie. Stałym klientom z karta gwarantujemy darmowe wejście" - zapewnił sklep w mediach społecznościowych.

Co jednak spotkało tych klientów, którzy biletu nie zamierzali wykupić? Tego nie wiem, być może "na gablotę!".