"Kobieta najgorszego gatunku" dała koronę Elżbiecie II

Bessie Wallis Warfield zawsze prosiła swoją rodzinę i przyjaciół, by nie zwracali się do niej pierwszym imieniem. Mocne, prawie męskie imię Wallis odpowiadało bardziej jej temperamentowi, zdecydowaniu, a i też dość oryginalnej, "kanciastej" urodzie. Urodziła się w 1896 roku w Pensylwanii w Stanach Zjednoczonych. Bardzo wcześnie straciła ojca.

Od tego czasu jej matka była zależna od comiesięcznych finansowych zastrzyków od brata zmarłego męża. Wallis brzydziła się taką zależnością. Jako błyskotliwa pragmatyczka wiedziała też, że droga do niezależności dla kobiety na początku XX wieku wiedzie przez fortunę przyszłego męża.

Po ukończeniu ekskluzywnej szkoły dla dziewcząt, którą zgodził sfinansować stryj, mając lat 20, wyszła za mąż za Earla Winfielda Spencera. Ich małżeństwo trwało osiem lat. Wallis nie wspominała dobrze tego czasu, głównie z powodu alkoholizmu Earla. Pod koniec związku, chcąc jeszcze raz spróbować ratować relację, Spencer zabrał żonę na Daleki Wschód, gdzie został wysłany jako dowódca kanonierki stacjonującej w Hongkongu.

Ostatecznie nie udało im się ponownie rozpalić między sobą uczucia, a Wallis ruszyła samotnie, by zwiedzać Szanghaj i Pekin. Gdy później znalazła się na ustach całego świata, zawistni plotkarze i jej przeciwnicy szerzyli opowieści o tym, że była w owym czasie częstym gościem domów publicznych, gdzie eksperymentowała i poznawała swoją seksualność. Przyszła księżna z tego okresu swojego życia miała wynieść znajomość seksualnych technik, których sam opis przyprawiłby stateczne angielskie arystokratki o omdlenie.

Drugiego męża Ernesta Simpsona poznała po powrocie z Chin do Stanów Zjednoczonych. Pobrali się w 1928 roku, Ernest musiał bowiem wcześniej rozwieść się ze swoją aktualną żoną i porzucić dla Wallis rodzinę. Niedługo później, z powodów finansowych, młoda para przeprowadziła się z USA do Wielkiej Brytanii.

Simpsonowie, choć nie byli bogaczami, zasłynęli z organizacji słynnych przyjęć, na których Wallis, a zwłaszcza jej kąśliwy i błyskotliwy dowcip, stanowili prawdziwą atrakcję. W 1931 roku na przyjęciu zawitała jej dobra przyjaciółka wraz ze swoim aktualnym kochankiem - księciem Walii Edwardem Windsorem...

Wallis szybko omotała Edwarda swoją błyskotliwością, zdecydowaniem, dowcipem i... brakiem szacunku, jaki okazywała mu na każdym kroku. Książę był zachwycony, nie spotkał nigdy jeszcze takiej kobiety. Zakochał się w niej jak nastolatek, dając częstokroć publiczne dowody przywiązania i namiętności. Opinia publiczna była bardzo poruszona. Czy poruszenie to wynikało z radości, czy przerażenia - to zupełnie inna kwestia.

Sprawdź też: O ekscesach księcia Filipa krążyły legendy. Jakim był mężem?

Choć romans z następcą tronu imperium brytyjskiego trwał w najlepsze, Wallis wcale nie zamierzała zostawiać swojego męża, pewna, że związek z Edwardem nie przetrwa długo. "Wszystko będzie tak, jak było wcześniej, a mianowicie we trójkę będziemy najlepszymi przyjaciółmi. Postaram się być na tyle sprytna, by zatrzymać ich obu" - pisała w jednym z listów.

Przyszłość zakpiła z tych założeń. Przez połowę dekady lat 30. romans i małżeństwo pani Simpson trwały w dość stabilnej symbiozie. Gdy Wallis spędzała czas z księciem, jej mąż zajmował się swoją kochanką Mary - zresztą przyjaciółką żony, która "zajmowała się" Ernestem na jej prośbę. Sprawy skomplikowały się wraz ze śmiercią króla Jerzego V.

Edward miał zostać koronowany, a uparł się na ślub z Wallis. Gdy chciała go opuścić i wrócić do męża, groził jej samobójstwem. Cóż było robić - rozwiodła się z Ernestem.

Edward już wtedy zdążył zostać koronowany na króla i obwieścił swój zamiar poślubienia rozwódki. Obydwa rozwody Wallis w ocenie kościoła Anglikańskiego były nieważne. Parlament nie wydał królowi zgody na małżeństwo. W świetle zaistniałych okoliczności, po niespełna roku na tronie Edward VIII zdecydował się abdykować.

"Uwierzcie mi, gdy mówię do was, że uznałem za niemożliwe dźwiganie wielkiego ciężaru odpowiedzialności bez pomocy i wsparcia kobiety, którą kocham" - powiedział w radiowej pożegnalnej mowie do swojego narodu.

Czytaj także: Harry i Meghan z tajemniczą wizytą u królowej Elżbiety

Kilka miesięcy później, w kameralnym gronie, odbył się ślub kontrowersyjnej pary. Naród Wielkiej Brytanii nie wybaczył jednak byłemu królowi porzucenia kraju dla rozwódki z USA. Utracił on całą ogromną sympatię, jaką jeszcze do niedawna się cieszył, a posłanka Nancy Astor określiła Wallis jako "kobietę najgorszego gatunku".

Po ślubie z Edwardem otrzymała oficjalny tytuł Jej Łaskawość Wallis, księżna Windsoru - Her Grace Wallis, The Duchess of Windsor. Na przyznanie jej należnego tytułu Jej Królewska Wysokość księżna Windsoru nie zgodził się Jerzy VI, co Edward uważał za swoją osobistą porażkę.

Być może jednak Bessie Wallis Warfield przysłużyła się światu, bardziej niż mogłaby się spodziewać.

Zarówno ona sama, jak i Edward byli wielkimi sympatykami III Rzeszy i entuzjastami polityki Adolfa Hitlera, z którym pozostawali również w koleżeńskich relacjach.

Romans, ślub i związana z nimi abdykacja króla otworzyły drogę do korony Jerzemu VI, a pośrednio również królowej Elżbiecie II, która została koronowana w 1952 roku.

Czytaj także: Królowa Elżbieta kończy 96 lat. Pałac opublikował urocze zdjęcie