Nie potrafię rozmawiać z chorą babcią
Gdy jest nadzieja np. choroba jest uleczalna, podtrzymuj babcię na duchu, opowiadaj jej inspirujące historie, poprawiaj humor. Spraw, by nie traciła nadziei, że wyzdrowieje.
W przypadku osób chorych terminalnie, tworzenie przez otoczenie iluzji np. że choroba nie jest poważna, może powodować, że chora babcia poczuje się jeszcze bardziej samotna. Nie pocieszaj, nie obiecuj, że wszystko będzie dobrze. Po prostu bądź przy niej: słuchaj i okazuj empatię. Pokaż postawą ciała, mimiką, wyrazem twarzy, że cała twoja uwaga skupiona jest na niej.
Zaoferuj praktyczną pomoc: załatwienie sprawy urzędowej, przekazanie wiadomości, kupienie prezentu dla kogoś bliskiego. Niektóre osoby właśnie takiej pomocy potrzebują najbardziej, jednak nie mają odwagi o nią poprosić.
Niektórym ulgę przynosi otwarte mówienie o chorobie. Jeśli czujesz, że tak jest w tym przypadku, porozmawiaj z babcią, okaż zainteresowanie. Nie bój się zadawać pytań np. jak wygląda chemioterapia.
Agata Giermakowska-Węgiełek - psycholog
