Pokój dziecka oczami dorosłych

A jednak kształt i charakter przestrzeni, w której niemowlę, a później tak szybko zmieniający się mały człowiek zdobywa pierwsze doświadczenia, uczy się podstaw samodzielności - nie jest bez znaczenia. Dziecko wykorzysta wszystkie zmysły do rozpoznawania otaczającego świata. Tym światem najpierw staje się jego pokój bądź kącik.

Dobrane kolory ścian, forma mebli czy uroda zabawek mogą przyjaźnie wabić wzrok maleństwa, zachęcać do dotykania, do zabawy, ale mogą też wywoływać niepokój, drażnić, wyzwalać odruchy bezbronnego buntu. To nie są sprawy pozbawione znaczenia, warto poświęcić im więcej niż chwilę namysłu.

Penelope Leach, autorka światowego bestsellera Twoje dziecko, pisała: "U parolatka gwałtownie rozwija się poczucie własności, zaczyna się także pojawiać potrzeba prywatności. Niezbędne staje się miejsce, które mógłby polubić jako swoje własne. Zależnie od warunków będziecie mu urządzać pokój lub tylko kąt do spania, ale w jednym i w drugim przypadku skonsultujcie z nim nowy wystrój i dopilnujcie, aby reszta rodziny uznała jego wyłączne prawa do tego miejsca".

Małe dziecko spędzi w tej przestrzeni więcej niż połowę swego czasu. W tym fragmencie mieszkania przez pierwsze lata centralne miejsce zajmować musi łóżko, bezpieczne w przypadku niemowlęcia, chroniące je przed nagłym wypadnięciem, wygodne i funkcjonalne w przypadku dziecka większego. Łóżko z ładnie dobraną pościelą powinno wyglądać atrakcyjnie, należy bowiem od najmłodszych lat wyrabiać nawyki estetyczne. Z równym rozmysłem, z dbałością o użyteczność, ale i piękno, trzeba dobrać inne konieczne rzeczy: komodę, blat do przewijania, wysokie krzesełko, szafkę na ubrania czy konika na biegunach.

Specjaliści od wychowywania najmłodszych zwracają też, słusznie, uwagę na znaczenie innych detali: obrazki na ścianie, zabawki wiszące nad łóżkiem, książki na regale lub stoliku (na początek oczywiście obrazkowe, ale z książką dziecko powinno stykać się od początku życia), zabawki - "przytulanki" oraz (dla starszych) różnego typu układanki i łamigłówki, bezpieczny kinkiet przy łóżeczku, taki, by dziecko mogło z czasem samodzielnie regulować rozświetlenie. Dziecięcy magnetofon, by wcześnie rozwijać zmysł słuchu ...

Tak, dziecięcy pokój to kluczowa przestrzeń w życiu maleństwa. Miłość rodziców i rodzeństwa jest najważniejsza, ale sposób zagospodarowania tej przestrzeni może być ważnym i pomocnym narzędziem w wychowywaniu dziecka, w oswajaniu go z tajemniczym światem rzeczy, barw, głosów ...

Świadoma Matka

Dbajmy o zdrowie naszego dziecka

Każdy człowiek rodzi się jako czysta tablica, a jego osobowość tworzy się przez całe życie. Jej kształtowanie zaczyna się od momentu przyjścia na świat, a nawet jak twierdza uczeni, już w okresie rozwoju płodowego. Dlatego zaleca się kobiecie w ciąży aby środowisko, w którym przebywa, sprzyjało rozwojowi przyszłego pełnowartościowego człowieka.

Już przed rozwiązaniem, przewidujący i mądrzy dorośli przygotowują pokój lub kącik dla swego maluszka. Przyszli rodzice powinni zadbać o to, aby farby, lakiery, kleje nie podrażniały dróg oddechowych. Kolory ścian i mebli były przyjazne, dość jasne, stwarzające miłą atmosferę. Dziecko potrzebuje słońca i światła, ale radzę założyć oświetlenie boczne, a nie bijące prostopadle z sufitu w oczy niemowlęcia.

Łóżeczko to najważniejszy mebel, który będzie służył malcowi przez kilka lat. Powinno być dostępne przynajmniej z dwóch stron. Jego budowa musi zapewnić dziecku pełne bezpieczeństwo. Materiał użyty do wykończenia materaca powinien być z tworzywa niealergizującego, jego pokrycie z naturalnego włókna nadającego się do prania. Materac należy również czyścić lub wietrzyć. Powinien być odpowiedniej twardości, a pościel bawełniana bez krzykliwej kolorystyki. W przypadku dzieci z alergią trzeba stosować preparaty antyroztoczowe. Komoda do pielęgnacji niemowlęcia, z półkami i szufladami, powinna mieć wygodną dla matki wysokość.

Dobrze, aby kształty mebli dziecięcych były łagodne, uniemożliwiające stłuczenia lub skaleczenia. Należy zabezpieczyć krawędzie i narożniki nie zapominając o oknach i zaślepkach do kontaktów.

Wbrew ogólnie panującym opiniom w pokoju dziecka nie powinno być zbyt ciepło (20 st. C) i raczej sucho, dlatego na jednej ze ścian radzę powiesić termometr i higrometr. W pomieszczeniu przegrzanym i wilgotnym szybko rozmnażają się bakterie zagrażające naszemu maleństwu. Łóżeczka nie stawiajmy przy grzejniku ani przy oknie, a pokój często wietrzmy. W skrajnych wypadkach można stosować oczyszczacze powietrza.

Podłoga powinna być łatwa do zmywania bez dywanów czy wykładzin. Odradzam trzymanie zwierząt blisko niemowlaka, zwłaszcza rybek, gdyż dafnie używane do ich karmienia są szczególnie alergizujące. Pamiętajmy - nasze dziecko potrzebuje naszej miłości, bliskości, spokoju. Nie zarzucajmy go zabawkami. Ważniejsza jest atmosfera, dobre pomysły i serce.

Młoda Babcia

Bądźmy piękniejsi

Z czym obcujemy - tym się stajemy. Tezy tej nikomu nie trzeba udowadniać. Wierzymy wszyscy, jak wielki wpływ na kształtowanie naszej osobowości ma nasze otoczenie. Poprzez kontakt z pięknym pejzażem, piękną architekturą, sztuką, w końcu pięknymi przedmiotami codziennego użytku stajemy się piękniejsi, odkrywamy bogactwo świata, poznajemy głębiej rzeczywistość, obcujemy z kulturą.

W tym panteonie zjawisk mebel zajmuje wyjątkowe miejsce. Niemal od urodzin jest przedmiotem nieustającego pierwszego kontaktu, pierwszych doświadczeń rzeczywistości, jego forma, kolor, wreszcie zapach, jest obecny w naszej świadomości nieustannie, kształtując nasze zmysły, wyobraźnię, przynależność kulturową.

Codziennie dotykany, używany, często tajemniczy, służący w szczenięcych latach za kryjówkę, obecny na fotografiach. towarzyszący uroczystościom i dniom powszednim, wryty w pamięć. Można sobie wyobrazić, kiedy mebel organizuje całą naszą przestrzeń życiową, wypełniając nasz dom, podporządkowując resztę przedmiotów, stając się i formą i treścią, jedynym decorum, a zarazem spełniając swoją funkcję.

Istnieją wnętrza sterylne, gdzie kompozycja prostopadłościennych form mebli jest nienaruszalna. Istnieją wnętrza eklektyczne, gdzie przenika się wiele tradycji historycznych. Istnieją wnętrza pozornie bałaganiarskie, gdzie związki czy relacje między meblami odczytywane są tylko przez domownika. Nieskończona liczba wnętrz odpowiada liczbie wnętrz osobowych.

W końcu dom, w którym żyjemy, wnętrze jest obrazem domu ducha - wnętrza. Nasz dom, jego organizacja (funkcja), estetyka (forma - kolor), ład (spokój-komfort) zależy tylko od nas. Uczyńmy z tego miejsca świat, jaki chcielibyśmy, żeby był. Stwórzmy świat, jaki chcielibyśmy ofiarować swemu dziecku - świat przyjaznej rzeczywistości.

Artysta Plastyk