Pomóż sobie. Zmień myślenie
Stereotypowe postrzeganie świata kształtuje negatywne postawy, prowadzi do przekłamania rzeczywistości i nie pozwala dostrzegać tego, co wyjątkowe w innych ludziach. Utrwalone stereotypy stają się pułapką, która odbiera zdolność do samodzielnego myślenia i prowadzi do krzywdzących ocen drugiego człowieka.
Jednym z przykładów stereotypów, jakim ulega nasze społeczeństwo jest postrzeganie osób niepełnosprawnych ruchowo jako niezdolnych intelektualnie i niezaradnych życiowo. Taki wizerunek jest bardzo krzywdzący i prowadzi do dyskryminacji na różnych poziomach życia.
To najważniejszy problem jaki będzie poruszała kampania społeczna "Pomóż sobie. Zmień myślenie.", która rozpoczęła się 15 stycznia, w ramach projektu "Rozwój Umiejętności Życiowych Młodych Intelektualnie Sprawnych ale Ruchowo Niepełnosprawnych", finansowanego z Programu IW EQUAL.
Głównym celem kampanii jest zmiana stereotypowego postrzegania osób niepełnosprawnych ruchowo oraz wpływanie na ich aktywne angażowanie się w życie społeczne i zawodowe.
Osoby niepełnosprawne ruchowo często odbierane są jako mniej zaradne i wymagające nadmiernej opieki ze strony osób trzecich.
Sami niepełnosprawni też ulegają presji społecznej i wielokrotnie myślą o sobie samych tylko przez pryzmat własnej niezdolności ruchowej. Takie schematy myślowe prowadzą do izolacji społecznej i zmniejszają motywację do zmiany sposobu życia. Stają się również istotną barierą w integracji społecznej, często ważniejszą niż bariery architektoniczne.
Kampania "Pomóż sobie. Zmień myślenie." w rzeczywisty sposób przedstawia wizerunek osoby niepełnosprawnej jako aktywnej, kreatywnej i realizującej własne pomysły i plany na życie.
W ramach kampanii promowany jest warszawski portal integracyjny www.4integro.pl, przeznaczony dla młodych niepełnosprawnych osób, które chcą przełamać własne bariery i odkryć nowe możliwości na zmianę sposobu życia.
Kim są MISARN (Młodzi Intelektualnie Sprawni ale Ruchowo Niepełnosprawni)?
To w większości uczniowie i studenci, którzy dopiero wchodzą w dorosłość. Uwielbiają książki, muzykę i filmy. Najważniejsza jest dla nich przyjaźń i rodzina. Marzą o podróżach, nowym komputerze lub elektrycznym wózku inwalidzkim.
Przyjaźń
Chętnie uczą się języków, grają na komputerze, surfują po Internecie i zawierają wirtualne przyjaźnie. Z przyjaźniami w świecie realnym jest gorzej: niepełnosprawność sprawia, że mają mniejszą swobodę w nawiązywaniu znajomości. Boją się odrzucenia, niezrozumienia i pytających spojrzeń rówieśników.
Marzenia
Przede wszystkim - podróże i przygoda. Wygrane na loterii 10 tys. złotych przeznaczyliby najchętniej na wyjazd do Disneylandu, podróż do Europy Zachodniej, egzotyczną wycieczkę do krajów afrykańskich lub kupno samochodu i zrobienie prawa jazdy.
Praca
MISARN w przeważającej części nie pracują. Większość nadal się uczy, jednak nawet ci, którzy zakończyli już edukację rzadko podejmują jakiekolwiek zajęcie zarobkowe. Dlaczego? Głównie ze względu na brak zainteresowania ze strony pracodawców oraz brak wiary w znalezienie zatrudnienia ze strony ich samych.
Codzienność
Mimo wielu trudności, jakie napotykają na swojej drodze, nie lubią narzekać - 66 procent pozytywnie swoją sytuację rodzinną, 62 procent deklaruje, że ma dobre warunki mieszkaniowe (86 proc. MISARN mieszka w blokach), a 78 procent jest zdania, że w ich domu nie ma większych problemów finansowych. 39 procent często spotyka się z życzliwością ze strony osób postronnych, 48 procent - czasami.
Najważniejsze w życiu to...
Dla MISARN bardzo ważna jest edukacja - chcą studiować, doszkalać się na kursach, podwyższać swoje umiejętności. W dalszej perspektywie chcieliby znaleźć pracę i zarabiać na swoje utrzymanie oraz uniezależnić się, choć częściowo od swoich opiekunów: kupić własne mieszkanie, wyprowadzić się do samodzielnego pokoju.
Projekt "Rozwój Umiejętności Życiowych Młodych Intelektualnie Sprawnych ale Ruchowo Niepełnosprawnych" realizowany jest przez Fundację Universitatis Varsoviensis z udziałem 6 organizacji partnerskich, które prowadzą szereg działań na rzecz osób niepełnosprawnych.
Działania w ramach projektu kierowane są do ponad 3 tysięcy warszawiaków, w wieku 18-24 lata, którzy ze względu na niepełnosprawność żyją w izolacji społecznej oraz do ich środowiska (rodziców/opiekunów, grupy rówieśniczej, profesjonalistów pracujących w MISARN).
Trzy czwarte z nich to uczniowie i studenci; 99 proc. z nich mieszka z opiekunami (głównie rodzicami). 89 proc. postrzega swoją przyszłą sytuację na rynku zawodowym jako złą, większość z nich marzy o samodzielności, ale nie wie co zrobić by ją osiągnąć. Często brak im świadomości własnych praw, czują się ograniczeni i "zaszufladkowani" jako osoby z góry skazane na porażkę.
Wszystkie zadania podejmowane w ramach projektu mają prowadzić do tworzenia skutecznego systemu przeciwdziałania ignorowaniu potrzeb MISARN na poziomie życia społecznego i zawodowego. Więcej informacji na stronie MISARN.
