Ślub humanistyczny - co to takiego?

W Polsce dominują śluby kościelne, konkordatowe (ślub brany w kościele, pociągający za sobą skutki w sferze prawnej) oraz śluby cywilne. Śluby kościelne zazwyczaj są wzruszające i magiczne. Już samo miejsce - zabytkowe czy nowoczesne wnętrze kościoła - nadaje wydarzeniu podniosły charakter. Niestety nie można tego powiedzieć o ślubach zawieranych w urzędach stanu cywilnego...  Te kojarzą nam się, delikatnie mówiąc, nie najlepiej... i nawet jeśli uda nam się zorganizować ślub cywilny w plenerze i przygotować romantyczną scenerię, to niestety cały nastrój zepsują właśnie słowa przysięgi małżeńskiej, która jest... zbyt formalna. Czy mamy zatem jakąś alternatywę??? Tak. Ślub humanistyczny! Tego rodzaju śluby są praktykowane w wielu krajach zachodnich, skąd przywędrowały i do nas. Ślubów humanistycznych w Polsce udziela Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów, organizacja należąca do światowego ruchu humanistycznego. Uroczystości przewodzą mistrzowie ceremonii wyznaczeni przez Stowarzyszenie.

Ślub humanistyczny to tzw. ceremonia przejścia, rozumiana jako wydarzenie społeczne i wspólnotowe. Niestety, w Polsce zawarcie tego typu ślubu nie pociąga za sobą skutków cywilnoprawnych. Dla osób chcących być małżeństwem również w świetle prawa rozwiązaniem jest połączenie dwóch ceremonii: ślubu humanistycznego i cywilnego.

Dla humanistów najważniejszy jest człowiek. Człowiek jako indywidualista. Człowiek i jego wnętrze, emocje. Dla humanistów każda jednostka jest niepowtarzalna i wyjątkowa. Dlatego też ceremonia zaślubin powinna być od początku do końca skoncentrowana na człowieku, jego uczuciach, emocjach i myślach. To młoda para jest w centrum uwagi, co właściwie jest oczywiste, ale chodzi tutaj o inny wymiar skupienia - chodzi o przekazanie otoczeniu stanu swojego ducha, wyznawanych wartości i uczuć, które żywimy do partnera i którymi chcemy podzielić się w magiczny sposób ze światem.

Humaniści wierzą w ludzki potencjał twórczy. Każda uroczystość ma indywidualny, nieszablonowy charakter. To narzeczeni przygotowują słowa przysięgi małżeńskiej i mają wpływ na cały przebieg ceremonii. Śluby humanistyczne są dla par, które poszukują w niej głębi, chcąc wyrazić swoje poczucie piękna, poglądy oraz indywidualność.

Ceremonia może odbyć się w dowolnym miejscu i dowolnej scenerii. Wszystko zależy tylko i wyłącznie od kreatywności młodej pary. Fragment ulubionej książki czytany przez pana młodego, wiersz zadeklamowany przez pannę młodą, wspólny taniec emanujący uczuciami czy też wsłuchanie się w kilka taktów utworu muzycznego - to wszystko wprowadzi jedyny i niepowtarzalny klimat i pozwoli zebranym gościom prawie namacalnie dotknąć uczuć i emocji, którymi chcą się podzielić z nimi państwo młodzi.

Ta ceremonia jest w zasadzie dla każdego, kto chce nieszablonowo wyrazić własne JA oraz podzielić się swoją miłością, uczuciami w sposób indywidualny i zrozumiały tylko dla siebie. Jest to ślub dla osób nieznoszących schematów i banalnego myślenia. Dla osób, które nie utożsamiają przysięgi małżeńskiej składanej ukochanej osobie z żadną religią. Wreszcie dla osób, które chcą, żeby ten dzień wyglądał inaczej i był taki, jak sobie wymarzyli.

Pamiętajmy jednak, że w Polsce  ślub humanistyczny ma znaczenie wyłącznie społeczne, wspólnotowe, nie rodzi żadnych skutków prawnych. Gdy więc decydujemy się na ceremoniał humanistyczny i chcemy, aby  nasze małżeństwo nabrało mocy prawnej, musimy wziąć także ślub cywilny.

Czy zwyczaj ten przyjmie się w Polsce? Czas pokaże. Dla jednych ślub humanistyczny może być tylko fanaberią, zachcianką. Drudzy w ogóle nie nazwą go ślubem i nie potraktują poważnie. Inni będą zachwyceni podniosłością i klimatem uroczystości, na której dwoje ludzi wyznaje sobie miłość we właściwy tylko im sposób, gdzie słowa i uczucia płyną z głębi serca, a nie są tylko formułką powtarzaną od lat.

MAGAZYN WESELE / tekst: Marta Grzegorzewska Together Forever