Ukarać czy tłumaczyć?
Bicie, gryzienie, ciąganie za włosy to najczęściej spotykane u dzieci zachowania, które chcielibyśmy wyeliminować.
To też najprostszy sposób, w jaki dziecko komunikuje, że jest jakiś konflikt, że coś dzieje się nie po jego myśli. Nie jest to jednak przyczynek do myślenia źle o swym dziecku lub o sobie samym jako niedobrym rodzicu.
Czy istnieją sprawdzone sposoby wytępienia takiego zachowania? Na pewno wiemy, czego należy unikać.
Nie oddawaj uderzenia w nadziei, że naraz dziecko się zastanowi i zrozumie, że akcja powoduje reakcję.
Nie wysyłaj dziecka za karę do oddzielnego pokoju. Sprawi to tylko, że dziecko poczuje się pewne i mocne przez to, że stworzyło sytuację, w której się wzburzyłaś i musiałaś zareagować tak ostro.
Unikaj dawania długich, nudnych wykładów.
Nie sugeruj, by zamiast uderzyć kogoś innego dziecko wyżyło się na poduszce. Powinnaś raczej nauczyć dziecko rozwiązywania problemów, a nie dawania upustu emocjom.
Nie bierz dziecka 'na przesłuchanie' i nie wymagaj od niego, żeby wyjaśnił swe zachowanie. Zamiast tego skoncentruj się na rozwiązaniu problemu.
Praca wychowawcza jest żmudna, ale po jakimś czasie przynosi nadspodziewane owoce. Musimy szukać sposobów, by w umiejętny sposób przekazać dziecku wiedzę konieczną do bezkonfliktowego życia w społeczeństwie.
Bądź twórcza - bardziej efektywne jest pouczenie młodego człowieka niż karanie go po fakcie.
Bądź przy dziecku - nie dawaj mu okazji do wplątania się w kłopoty. Bądź blisko dziecka i w miarę możliwości interweniuj w sytuacji konfliktowej.
Bądź uważna i współczująca - gdy doszło do rękoczynu zwróć się w pierwszej kolejności do ofiary, przeproś za zachowanie swego dziecka i pomóż skrzywdzonemu.
Bądź spokojna - dziecko nabierze więcej doświadczenia jeśli reprymenda, jaką usłyszy wypowiedziana jest stanowczym, niepodniesionym głosem.
Bądź twarda i niewzruszona - gdy musisz interweniować potrzymaj dziecko na wyciągnięte ramiona i mów patrząc prosto w oczy: 'Nie gryź, to boli'.
Patrz realnie - miej ufność w naturalną dobroć twego dziecka i jego zdolność do pozytywnych zmian, ale też zachowuj świadomość, że przeprowadzenie zmian trwa w czasie.
Doceniaj dziecko za każdym razem, gdy właściwie się zachowuje.
