„Zachłanni” – pierwsza powieść o pokoleniu „słoików”
Troje trzydziestolatków. Trzy marzenia. Trzy precyzyjnie opracowane plany, jak je zrealizować.
Tytułowi "zachłanni" z powieści Magdaleny Żelazowskiej to tzw. słoiki - lokalni emigranci, jakich w Polsce tysiące. Przyjeżdżają do dużych miast po wykształcenie i lepszą przyszłość. Przeprowadzka oznacza dla nich start nowego życia i konieczność zdobywania wszystkiego od początku: dachu nad głową, pracy i przyjaciół. Zawieszeni między miastem a rodzinnym domem odkrywają, że to, co dotąd znali i czego się nauczyli, nijak nie przystaje do nowej rzeczywistości. Żeby przetrwać, muszą być silni, ambitni i nigdy się nie
poddawać. Są więc zachłanni - w dobrym i złym sensie.
"Zachłanni" to powieść o przyjezdnych, która nie ocenia. Z humorem, ale i nutką goryczy opisuje codzienność przybysza w wielkim mieście, na którą składają się wynajmowane mieszkania, przypadkowi współlokatorzy, zaskakujące znajomości i najdziwniejsze dorywcze prace. Opowiada o życiowych szansach i rozczarowaniach. Pokazuje, w jaki sposób decyzja o opuszczeniu rodzinnej miejscowości, dla niektórych będąca spełnieniem marzeń, dla innych jedynym wyjściem, kształtuje życie ludzi i ich samych.
"Zachłanni" to również historia o Warszawie - mieście, które swój oryginalny charakter zawdzięcza niełatwej historii i barwnej mieszance mieszkańców, przybywających tu z całego kraju.
To także opowieść o sięganiu po marzenia, dorastaniu i wyruszaniu w nieznane, by odnaleźć samego siebie, czyli drodze, którą musi przebyć każdy z nas.
O autorce:
Rocznik 1984. Z wykształcenia tłumaczka i językoznawca, z zawodu marketingowiec, z zamiłowania dziennikarka pisząca reportaże podróżnicze. Od 10 lat mieszka w Warszawie. Pochodzi z Tomaszowa Mazowieckiego.
