Mamo, daj cukierka!
Czy w diecie dziecka jest miejsce na łakocie? Tak, ale tylko na te zdrowe i w umiarkowanych ilościach. Wtedy na pewno nie zaszkodzą.
Słodkości, jak wszystko, co jemy, dostarczają organizmowi energii, ale... oprócz kalorii nie mają praktycznie żadnych wartości odżywczych (przynajmniej większość z nich).
Są więc zbędne w jadłospisie, ale, niestety, smaczne, dlatego dzieci je kochają.
Czy zatem należy odmawiać im łakoci? Nie! Ale warto je ograniczyć.
Dlaczego? Są przynajmniej 4 ważne powody.
1. Łatwo nauczyć, że tylko słodkie jest dobre
Gorzej z wyplenieniem tego przekonania. W jadłospisie malca już od niemowlęctwa dominują produkty dosładzane: kaszki, serki homogenizowane, jogurty, soki, herbatki czy ciasteczka.
Dzieci więc bardzo szybko przyzwyczajają się do tego, że jedzenie jest słodkie i niechętnie próbują innych smaków.
A cukry są wprawdzie konieczne dla pracy mięśni i mózgu, ale ważne jest to, w jakiej postaci są podawane.
Cenniejsze dla organizmu są węglowodany złożone, które znajdują się np. w produktach zbożowych. Węglowodany te organizm sam przetwarza na glukozę.
Następnie uwalnia ją stopniowo do krwi, przez co smyk ma zapewnioną dostawę energii przez dłuższy czas.
Nasza rada: Podawaj malcowi potrawy o zróżnicowanym smaku (podstawą diety powinny być dania z warzyw, produkty zbożowe z mąki z pełnego przemiału oraz mleczne).
2. Łakocie wpływają na zachowanie i nastrój
Słodycze zawierają cukry proste (sacharozę, glukozę), które szybko wędrują do krwioobiegu, gwałtownie podnosząc poziom cukru.
Wkrótce jednak następuje równie szybki jego spadek. To dlatego dziecko po zjedzeniu batonika jest najpierw pobudzone i wesołe, a po pewnym czasie robi się senne, marudne i znów domaga się czegoś słodkiego.
Nasza rada: Słodycze nie powinny być nagrodą, pocieszeniem czy sposobem na nudę! Ale warto podawać je dla uczczenia specjalnych okazji, np. urodzin, świąt.
3. To prosta droga do tycia i próchnicy
Gdy cukry proste wędrują do krwi zaraz po tym, jak malec zje coś słodkiego, jego organizm nie jest w stanie wykorzystać naraz tak dużej porcji energii.
Zaczyna więc magazynować ją w postaci tkanki tłuszczowej. Częste jedzenie słodkich potraw sprzyja też próchnicy.
Cukry fermentują w jamie ustnej. Przy udziale obecnych tam bakterii, w buzi powstają kwasy organiczne, które "rozpuszczają" szkliwo.
Nasza rada: Słodkie potrawy i łakocie nie mogą zdominować diety dziecka. Staraj się nie dosładzać jego płatków czy kaszy.
Pamiętaj też, że dla rozwijającego się organizmu nie są wskazane słodziki. Pilnuj, by słodkie przekąski nie leżały w zasięgu rączek dziecka (ich miejsce mogą zająć owoce), a jeśli maluch męczy cię o słodkości, w ogóle ich nie kupuj.
Po słodkim posiłku myj dziecku zęby (lub nakłoń je, by samo to zrobiło). Jeśli nie masz takiej możliwości, po posiłku podaj dziecku do picia wodę, która wypłucze cukier z jamy ustnej.
4. Słabszy apetyt i złe wchłanianie witamin
Słodycze są bardzo kaloryczne. Jeżeli maluch przed głównym posiłkiem zje coś słodkiego, nie będzie miał już apetytu na pełnowartościowe jedzenie (batonik to ok. 300 kcal, czyli dokładnie tyle co jeden posiłek,
który stanowi 20 proc. dziennego zapotrzebowania dziecka na energię). Tymczasem same kalorie nie umożliwią dziecku prawidłowego rozwoju.
Brzdąc potrzebuje przede wszystkim składników odżywczych: białka, węglowodanów złożonych, tłuszczów, a także witamin oraz minerałów.
Poza tym, nadmiar cukru w organizmie zaburza wiele ważnych procesów. Utrudnia m.in. wchłanianie wapnia i magnezu - składników bardzo istotnych dla rozwoju małego dziecka.
Malec na słodkiej diecie może więc słabiej rosnąć, a przy tym będzie nadmiernie aktywny i kapryśny.
Nasza rada: Rodzice niejadków powinni pamiętać o tym, że ukochane słodycze powinny zniknąć z diety dziecka.
Maluch, który je regularnie wartościowe posiłki, nie powinien mieć ochoty na podjadanie pomiędzy nimi.
Uleganie kaprysom dziecka (lepiej niech zje coś słodkiego, niż ma głodować) tylko pogorszy sytuację.
