Dylematy wychowawcze - dlaczego kłamie?
Nasze dziecko opowiada zmyślone historie. Z pełnym przekonaniem mówi, że to nie ono rozlało sok, choć nikogo innego nie ma w pobliżu?
Gdzie nauczyło się kłamać? Dlaczego nie mówi nam prawdy?
• To jeszcze nie kłamstwo. Kilkulatek częściej fantazjuje, niż kłamie. Wymyśla przyjaciół i bawi się z nimi.
Gdy coś spsoci, mówi, że to nie on, tylko np. Kubuś Puchatek. Nie ma w tym nic groźnego, pod warunkiem, że dziecko wie, co jest prawdą, a co fikcją. A zwykle tak jest. Maluch doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że fikcyjny przyjaciel nie istnieje.
• Świadome kłamstwo. Starszym dzieciom zdarza się celowo mówić nieprawdę, aby uniknąć kary albo osiągnąć jakieś korzyści.
Wtedy powinniśmy przemyśleć nasze metody wychowawcze. Może jesteśmy zbyt surowi i dziecko boi się przyznać do winy?
Możliwe też, że kłamie, bo zauważyło, że to mu się opłaca, np. mama daje nagrodę, kiedy słyszy, że synek dostał w szkole szóstkę? W takiej sytuacji konieczna jest poważna rozmowa z dzieckiem.
