Dylematy wychowawcze - dlaczego kłamie?

• To jeszcze nie kłamstwo. Kilkulatek częściej fantazjuje, niż kłamie. Wymyśla przyjaciół i bawi się z nimi.

Gdy coś spsoci, mówi, że to nie on, tylko np. Kubuś Puchatek. Nie ma w tym nic groźnego, pod warunkiem, że dziecko wie, co jest prawdą, a co fikcją. A zwykle tak jest. Maluch doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że fikcyjny przyjaciel nie istnieje.

• Świadome kłamstwo. Starszym dzieciom zdarza się celowo mówić nieprawdę, aby uniknąć kary albo osiągnąć jakieś korzyści.

Wtedy powinniśmy przemyśleć nasze metody wychowawcze. Może jesteśmy zbyt surowi i dziecko boi się przyznać do winy?

Możliwe też, że kłamie, bo zauważyło, że to mu się opłaca, np. mama daje nagrodę, kiedy słyszy, że synek dostał w szkole szóstkę? W takiej sytuacji konieczna jest poważna rozmowa z dzieckiem.