Magiczne słowo
"Proszę, dziękuję, przepraszam" - każdy dobrze zna te zwroty grzecznościowe, w końcu wpajano nam je od dziecka. Teraz i my wpajamy dobre maniery naszym dzieciom, ale pamiętajmy, że ich opanowanie nie zawsze przychodzi z łatwością.
Znać a stosować w życiu codziennym to dwie różne sprawy, o czym przekonujemy się zwłaszcza wtedy, gdy trzeba kogoś przeprosić.
Rodzic "idealny" też przeprasza
O ile z podziękowaniem lub poproszeniem kogoś o coś zwykle nie mamy większych problemów, o tyle z przepraszaniem jest już trochę trudniej - także nam rodzicom.
Bojąc się utraty autorytetu, wolimy czasem coś przemilczeć, zamiast przyznać się do błędu lub pomyłki wobec własnego dziecka. A szkoda.
Nie musimy i nie będziemy idealni, to niemożliwe. Prędzej czy później nawet najspokojniejsza mama może stracić cierpliwość i krzyknąć, dać klapsa, lub powiedzieć o kilka słów za dużo. Albo zapomnieć o jakiejś obietnicy i nie dotrzymać danego słowa.
To się zdarza, ale ważne, co z tym dalej zrobimy. Udawanie, że nic się nie stało, lub tuszowanie swojego błędu może okazać się złą strategią. Dziecko może dojść do wniosku, że jego uczucia są mniej ważne i że tylko ono popełnia błędy.
Empatia i odpowiedzialność
Dzieci najwięcej uczą się od poprzez modelowanie właściwych postaw i zachowań. Jeśli nie stać nas, aby powiedzieć "przepraszam" do któregoś z domowników, nie dziwmy się, jeśli nasze dziecko również może mieć z tym problem. Umiejętność przeproszenia wymaga pewnej autorefleksji, przyjęcia odpowiedzialności, a także empatii - uwzględnienia uczuć drugiej osoby, postawienia się w czyjejś sytuacji. Dzieci, które nie potrafią przepraszać, mogą mieć istotne problemy w relacjach społecznych.
Wszyscy popełniają błędy
Każdy chce być lubiany w klasie i mieć swoich przyjaciół. Taki cel może być trudniej zrealizować, jeśli dziecko nie będzie potrafiło przyznać się do błędu i szczerze przeprosić, gdy np. sprawi komuś przykrość.
Jeśli widzisz, że twoja pociecha ma z tym problem, wyjaśnij jej, że od czasu do czasu każdy robi coś, co rani uczucia innych. Wytłumacz, że w takiej sytuacji, chcąc naprawić relację, musimy przyjąć odpowiedzialność za swoje zachowanie i przeprosić osobę, którą zraniliśmy.
Warto zademonstrować dziecku, jak w krótkiej formie można kogoś przeprosić. Przyznanie się do winy bywa trudne, ale niesie ze sobą pozytywne skutki. Twoje dziecko wiele zyska dowiadując się, że cała sztuka nie polega na tym, aby nie popełniać błędów, ale by umieć się do nich przyznać, przeprosić i wyciągnąć wnioski na przyszłość.
Małgorzata Kamińska
