Niedokończony eliksir nieśmiertelności
Lubię mądre książki dla dzieci i młodzieży. Takie, które poza niesamowitą warstwą fabularną mają jeszcze jakieś głębsze przesłanie. Dlatego bardzo szybko przekonałem się do "Niedokończonego eliksiru nieśmiertelności".
"Niedokończony eliksir nieśmiertelności" Katarzyny Majgier, który ukazał się nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia, to ładna i mądra opowieść. Rozgrywa się na przestrzeni ponad 200 lat, opisując pogmatwane losy pewnej rodziny.
Tajemniczy eliksir
W ich życiu nastąpiła poważna zmiana, gdy syn właścicieli przydrożnego domu otrzymał na przechowanie butelkę z tajemniczym eliksirem. Kierowany ciekawością napił się z niej i stał się nieśmiertelny. Jednak napój nie był skończony, co zaowocowało dość nieoczekiwanymi skutkami.
Chłopiec stał się swego rodzaju duchem, mogącym przenikać przez ściany, a jednocześnie ciągle komunikować się z otoczeniem. Z czasem eliksiru skosztowała także jego daleka kuzynka, ojciec, wuj i matka. W rezultacie cała rodzina stała się "duchami", skutecznie odstraszając przybywających do domu ludzi. Popadający w ruinę dom przez lata stał odłogiem, aż w końcu kupiła go nowobogacka para karierowiczów.
W ramach budowania swojego wizerunku postarali się o dziecko. Dziewczynka od początku była wychowywana przez kolejne nianie, a tak naprawdę to przez zamieszkujące dom duchy. Dopiero dzięki niej, dowiedziały się, jak wiele utraciły, a także odnalazły drogę powrotną do materialnej formy.
Mądra opowieść na zwariowane czasy
Trzeba przyznać, że autorka bardzo umiejętnie wplotła w swoją historię głębszy przekaz. Skutecznie wytyka sporo ludzkich przywar i pokazuje, jak ważna jest miłość, akceptacja i odnalezienie w życiu celu. Uzupełniona sympatycznymi ilustracjami opowieść napisana jest przyjaznym dzieciom językiem. Dzięki temu same chętnie sięgają po lekturę, nie czekając na wieczorne rodzicielskie czytanie.
Książka Katarzyny Majgier wskazuje, gdzie należy upatrywać prawdziwych wartości, aby nie ulec przekonaniu, że tylko dobra materialne i kariera dają ludziom szczęście. Nie neguje ich, ale wyraźnie podkreśla, że nie mogą stanowić jedynego wyznacznika wartości człowieka.
Walory książki docenili też jurorzy IV Konkursu Literackiego im. Astrid Lindgren, którzy przyznali jej pierwszą nagrodę w kategorii powieści dla dzieci w wieku od 6 do 10 lat.
