Savoir vivre wciąż żywy

Przyjęcie takie trwało godzinę i odbywało się o godz. 17.00. Ludzie przychodzili na nie już najedzeni (bo po obiedzie). Po I wojnie światowej zjawiali się na takie przyjęcie często głodni, bo wielu z nich pracowało i nie miało czasu zjeść obiadu. Spowodowało to, że na przyjęciu typu herbata zaczęto serwować kanapki.

O jakich zasadach zapominamy na co dzień?
Dziś z reguły nie pamiętamy o wielu zasadach i normach savoir vivre. Wiele z nich zaginęło w niepamięci w czasach PRL-u. Inne zaczęły być lekceważone, bo wymagały, jak się wydawało, za dużo wysiłku. Obecnie wszystko to powoli się przywraca w ramach powrotu do savoir vivre, który obserwuje się w całym cywilizowanym świecie. Zasad takich i norm jest chyba nawet kilkaset. Podam zatem tylko kilka przykładów.

PRL, w którym była bieda przyzwyczaił nas do jedzenia kanapek (dużo chleba, mało wędliny). Bierzemy je do ręki i gryziemy. Przed wojną tak nie było. Kanapki w całym cywilizowanym świecie były prowiantem na wycieczkę albo do szkoły. Powinno być tak: przekładamy specjalnym widelcem (albo szczypcami) chleb z koszyczka na nasz specjalny talerzyk do chleba (to samo robimy z masłem). Wędliny jemy widelcem i nożem odłamując z chleba na naszym talerzyku małe kawałki i smarując je (każdy oddzielnie) masłem.

Przychodząc do kogoś z wizytą, szczególnie w pluchę, Polacy często zdejmują buty i paradują w skarpetkach lub kapciach, które dadzą im gospodarze, a powinni zmienić je na bardziej eleganckie obuwie, które przynoszą ze sobą w torbie.

Mężczyzna w marynarce powinien w pozycji stojącej mieć zapięte w niej wszystkie guziku oprócz dolnego. Siadając wszystkie je rozpina. Wstając znowu zapina odpowiednie guziki itd. Polacy często tego nie robią. Często chodzą w rozpiętej marynarce, co w świecie savoir vivre odbierane jest jako niechlujne i lekceważące.

W tym kontekście, zasad savoir vivre, o czym powinien pamiętać każdy z nas?
Powinien pamiętać o tym, że przestrzeganie zasad dobrego wychowania jest równoznaczne z okazywaniem szacunku innym i braniem pod uwagę ich potrzeb i uczuć.
Powinien więc pamiętać np. o tym, że rozmawiając głośno, w tym również przez telefon, przeszkadza innym, że gdy przyjmuje gościa nie powinien wciąż odbierać telefonów, bo to jest znak lekceważenia. Siedząc w obecności innych, szczególnie starszych lub ważnych osób, okazuje im lekceważenie, gdy znajduje się w pozycji półleżącej czy szeroko rozstawia nogi. Wchodząc do jakiegoś pomieszczenia czy budynku, powinien najpierw przepuścić wychodzących.

Rozmawiając z kimś nie powinien zbliżać się do tej osoby na odległość mniejszą niż 80 cm ( inaczej naruszy strefę intymną tej osoby). W trakcie rozmowy należy słuchać drugiej osoby (a więc i na nią patrzeć i niczym się nie bawić, np. kluczami ) i nie zajmować więcej niż 50proc. czasu jej trwania.

Znak naszych czasów - korespondencja elektroniczna czy w niej obowiązują również określone zasady?
Zasady dotyczące korespondencji elektronicznej są dokładnie takie same jak korespondencji na papierze. Tak samo rozplanowujemy tekst, rozpoczynamy i kończymy list, tak samo powinniśmy dbać o interpunkcję i ortografię.

Trzeba dodatkowo pamiętać, że nie piszemy e-maili w tym samy liście (każdy zaczynamy od nowa, a odwołując się do otrzymanego listu tak jak w korespondencji papierowej cytujemy go) i że e-mail nie ma tej samej rangi co korespondencja papierowa i nie można za jego pośrednictwem składać kondolencji czy życzeń świątecznych lub imieninowych ( jest to znak lekceważenia ).

Rozmawiała: Kaja Cudak, I.D.Media