Orientalna przyprawa na poprawę libido i zwalczanie stresu. Sekret działania ashwagandhy
Korzystanie z dobrodziejstw medycyny naturalnej oraz powrót do rozwiązań na bazie składników pochodzenia naturalnego to współcześnie jeden z popularniejszych trendów. Od lat sporym zainteresowaniem cieszy się zwłaszcza ashwagandha, roślina wspomagająca walkę z licznymi schorzeniami. Kiedy warto po nią sięgnąć, a kto powinien uważać z jej stosowaniem? Dowiedz się, jak bezpiecznie włączyć przyprawę do diety.
- Ashwagandha to roślina o specyficznym zapachu, który wielu przywodzi na myśl woń konia. Na jej nazwę składają się dwa słowa - "ashwa", oznaczająca konia, oraz "gandha", czyli siła.
- Roślina wykazuje właściwości silnie uspokajające, a także stymulujące prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego.
- Wiele osób docenia ją za działanie antybakteryjne, przeciwnowotworowe oraz cytostatyczne.
Spis treści:
Czym jest ashwagandha?
Withania Somnifera, zwana także witanią ospałą lub żeń-szeniem indyjskim, to nic innego jak korzeń ashwagandhy. Choć znamy ją przede wszystkim ze składów licznych suplementów diety, w pierwotnej postaci występuje na terenach Afryki, południowej Azji oraz Europy. Należy do gatunku roślin psiankowatych, podobnie jak pomidory, ziemniaki oraz papryka.
Ten zimozielony krzew osiąga maksymalną wysokość 150 cm i charakteryzuje się owalnymi liśćmi, żółtymi kwiatami oraz owocami w postaci czerwonych jagód. Całą powierzchnię rośliny pokrywają krótkie włoski w kolorze srebrno-szarym. Wykorzystuje się ją przede wszystkim w Ajurwedzie, czyli tradycyjnej i wywodzącej się z Indii medycynie niekonwencjonalnej.
Bogaty skład chemiczny
Ogromny potencjał leczniczy kryje się we wnętrzu rośliny, a przede wszystkim w owocach oraz korzeniu. Pozyskiwane z niego składniki wspierają terapię wielu schorzeń oraz chorób. W składzie chemicznym ashwagandhy obecne są m.in.:
- alkaloidy,
- flawonoidy,
- fitosterole,
- kumaryny,
- witanolidy,
- sitoinozydy,
- glikowitanolidy.
Działanie żeń-szenia indyjskiego
Medycyna ajurwedyjska od stuleci ceni oraz stosuje korzeń ashwagandhy w profilaktyce artretyzmu, zapalenia oskrzeli oraz gruźlicy. W badaniach naukowych znajdziemy udokumentowane dowody wskazujące na łagodzenie stresu oraz skuteczne zmniejszanie uczucia niepokoju. Stosuje się ją także do uregulowania cyklu miesiączkowego oraz w problemach z bezsennością i przewlekłą czkawką. Jakiego jeszcze działania możemy spodziewać się po żeń-szeniu indyjskim?
- Roślina wspiera koncentrację i przejrzyste myślenie, a także pomaga uspokoić umysł. Poleca się ją zwłaszcza osobom, które w codziennym życiu są narażone na liczne bodźce stresowe.
- Osoby w różny wieku traktują ashwagandhę jako źródło energii, witalności oraz wigoru.
- Regularne przyjmowanie witanii ospałej hamuje rozwój wolnych rodników, dzięki czemu na dłużej zachowujemy młody wygląd.
- Stosowanie korzenia podnosi poziom stężenia testosteronu we krwi, poprawia libido oraz sprzyja regeneracji mięśni po wysiłku fizycznym.
- Włączenie ashwagandhy do diety wyrównuje poziom cukru u pacjentów zmagających się z cukrzycą typu 2.
Jak stosować ashwagandhę?
Metody oraz częstotliwość stosowania ashwagandhy są silnie związane z wybraną jej formą, a opcji jest kilka. Roślina dostępna jest pod postacią kapsułek, ekstraktów, tabletek, kropli, a nawet olejków i suszonych mieszanek. Zasady jej przyjmowania zazwyczaj określa producent, nie powinny one jednak przekraczać maksymalnie dwóch razów na dobę w wyznaczonej dawce.
Jeśli z wyprawy do sklepu zielarskiego wrócimy z rozdrobnionym lub sproszkowanym korzeniem witanii ospałej, posłuży nam za bazę do przygotowania odżywczego naparu. Jak się do tego zabrać? Wystarczy, że do garnka wsypiemy 2 pełne łyżki korzenia, czyli ok. 6-7 g, a następnie zalejemy je szklanką wody i doprowadzimy do wrzenia. Całość gotujemy pod przykryciem przez 5 minut. Gotową herbatę pijemy dwa razy dziennie, rano i wieczorem.
Kiedy możemy spodziewać się pierwszych efektów zażywania ashwagandhy? Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Nie warto jednak nastawiać się na spektakularne zmiany po pierwszych kilku zastosowaniach. Dopiero po dłuższym czasie, bo ok. dwóch miesiącach, zauważymy stopniowe różnice w funkcjonowaniu organizmu.
Przeciwwskazania i skutki uboczne
Mimo szerokiego zastosowania ashwagandha nie jest produktem dla każdego. Zanim na własną rękę włączymy ją do diety, warto skonsultować tę decyzję z lekarzem. Pierwszą grupą osób, które nie powinny przyjmować żeń-szenia indyjskiego, są przede wszystkim małe dzieci oraz kobiety w czasie ciąży i aktywnego karmienia.
Z rozwagą powinni podejść do niej wszyscy zażywający stałe leki. Korzeń ashwagandhy może zaburzyć działanie środków przeciwpadaczkowych, uspokajających oraz nasennych. Ryzyko niepożądanych skutków występuje także w połączeniu z częścią leków przeciwbólowych oraz tych o działaniu immunosupresyjnym. Specjaliści ostrzegają, by nie stosować jej przy nadciśnieniu oraz problemach z tarczycą. Na zawarte w niej składniki drażniące powinny zwrócić uwagę osoby, u których stwierdzono wrzody żołądka.
Podobnie jak w przypadku innych suplementów, również podczas zażywania ashwagandhy mogą wystąpić niepożądane skutki uboczne. U części osób stosujących preparat z żeń-szenia indyjskiego wystąpiły dolegliwości ze strony układu pokarmowego, w tym wymioty oraz nudności. U kolejnej grupy zaobserwowano wystąpienie alergicznych zmian skórnych.
Sprawdź:
