Zalety kiełków

Kiełki pochodzą z Dalekiego Wschodu i nie są jeszcze bardzo znane ani popularne w polskiej kuchni. Można wyhodować je z różnych nasion, m.in. ze słonecznika, soi, fasoli, rzodkiewki, brokułów, a nawet rzeżuchy, kukurydzy czy pszenicy. Mają bardzo wiele cennych walorów, zarówno odżywczych, jak i zdrowotnych.

Kiełki należą do produktów o wysokiej wartości odżywczej. Są skoncentrowanym źródłem witamin i składników mineralnych. Zmiany w kiełkujących nasionach następują bardzo szybko, dzięki czemu zawartość cennych składników wzrasta nawet kilkakrotnie w ciągu zaledwie paru dni.

W zależności od rodzaju, kiełki zawierają między innymi witaminy rozpuszczalne w tłuszczach - A, D, E oraz witaminę C i wiele witamin z grupy B. Do obecnych w kiełkach minerałów zaliczyć można żelazo, cynk, wapń, fosfor, magnez i wiele innych. Dostarczają one także aminokwasów oraz cennych ilości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Najlepsze i najbardziej wartościowe pod względem odżywczym są kiełki spożywane na surowo.

Kiełki można samodzielnie wyhodować w domu, korzystając ze zwykłej ligniny lub waty obficie nasączonej wodą. Można skorzystać też ze specjalnego naczynia służącego do hodowli kiełków. Używając naczynia należy pamiętać, aby przed każdym zasiewem wyczyścić je starannie (do tego celu można wykorzystać ocet winny) i opłukać zimną wodą. Naczynie do kiełkowania powinno być ustawione na równej powierzchni, a nasiona na poszczególnych szalkach ułożone tylko w jednej (luźnej) warstwie.

Po każdym podlaniu nasion należy wylewać nadmiar wody, który gromadzi się w dolnym zbiorniku naczynia. Warto pamiętać, że bez względu na wybór metody hodowli, kiełki są "ciepłolubne" (rosną w temperaturze 18 stopni lub wyższej) i wymagają regularnego nawadniania. Czas kiełkowania różnych nasion wynosi 2-7 dni i zależy od ich rodzaju, ilości światła oraz temperatury otoczenia. Bardziej szczegółowe wytyczne na temat uprawy kiełków można znaleźć na opakowaniach produktu.

Poniżej przedstawiono charakterystykę i zastosowanie wybranych kiełków.

Kiełki rzodkiewki

Smak: ostry, pieprzny.
Skład i działanie na organizm: są bogate w witaminę C oraz siarkę, która wchodzi w skład niektórych enzymów, hormonów oraz aminokwasów. Siarka jest ważna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, ponadto ma dobroczynny wpływ na wygląd skóry, włosów i paznokci  
Z czym łączyć? Kiełki rzodkiewki doskonale pasują do dań na bazie jajek, np. sałatek, kanapek czy twarożków. Możną je łączyć z różnymi dipami - majonezowym, śmietanowym itp.

Kiełki słonecznika

Smak: lekko orzechowy
Skład i działanie na organizm: zawierają spore ilości minerałów, takich jak żelazo, fosfor oraz cynk, magnez i wapń
Z czym je łączyć? Dobrze komponują się z kanapkami z serem, wędliną czy pasztetem; sprawdzają się jako dodatek do dań z mięsa, ryb oraz sałatek (np. z pomidorów)

Kiełki brokułów

Smak: lekko pikantny
Skład i działanie na organizm: kiełki brokułów zawierają jeden z flawonoidów, tzw. sulforafan - jest to substancja chemiczna, która ma właściwości przeciwnowotworowe. Sulforafan działa także zabójczo na bakterie Helicobacter pylori, które zwiększają ryzyko powstawania choroby wrzodowej
Z czym je łączyć? Najlepsze są spożywane na surowo - jako dodatek do kanapek, sałatek, mieszanych surówek i twarożków

Kiełki fasoli mung

Smak: delikatny, chrupiący
Skład i działanie na organizm: w porównaniu do innych kiełków roślin strączkowych zawierają mniejsze ilości witamin, minerałów, jak również białka, a przy tym są mniej kaloryczne
Z czym je łączyć? Pasują zarówno do dań podawanych na zimno, jak i na ciepło, m.in. różnego rodzaju mięs oraz duszonych warzyw; dobrze komponują się z dodatkiem sosu sojowego

Na rynku można też spotkać kiełki innych roślin:

- strączkowych - np. soczewicy, grochu, ciecierzycy

- zbożowych - np. pszenicy, owsa, kukurydzy, żyta

- krzyżowych - np. rzepy, rzeżuch

Opracowanie: A.Harton, J.Myszkowska-Ryciak

Więcej przeczytasz w magazynie Wiem jak działają dzieci.