Grzyb, który chrupie jak rzodkiewka? Lepiej go nie próbuj
Lasy pełne są grzybów i to też takich, które potrafią zaskoczyć niejednego początkującego grzybiarza. Aby zbierać grzyby, a potem je konsumować, należy wykazać się nie lada wiedzą na ich temat, by nie zjeść takiego, który jest trujący. Taki błąd może nas wiele kosztować.
Spis treści:
Czarka szkarłatna. Grzyb trujący czy jadalny?
Maślaki, kurki, borowiki, gąski. Lasy są pełne złota pod postacią grzybów, które od wieków kochają Polacy. Przyrządzane na wiele sposobów, jako dodatek do mięs, podstawa wielu zup lub jako osobne danie, np grzyby w śmietanie, goszczą na stołach naszego kraju od wielu lat.
Zobacz również:
- Smaczny grzyb często mylony z trującym muchomorem. "Pomyłka jest możliwa, jeśli ktoś nie zwraca uwagi na szczegóły"
- Trujące pieczarki. Oto jak je rozpoznać. Nie zrywaj pod żadnym pozorem
- Grzybiarze ruszyli do lasów. Sprawdź, na jakie gatunki trzeba uważać
- Natknęli się na "babie uszy". Leśnicy ostrzegają przed nimi co roku. „Czy warto ryzykować?"
Grzybiarze przeczesujący lasy wiedzą, które grzyby można śmiało zbierać, a które lepiej omijać szerokim łukiem. Jedna pomyłka może kosztować nas zdrowie, a czasem nawet i życie.
Większość osób widząc muchomora, nie pomyśli nawet o jego dotknięciu, a jego kolor - czerwony - jednoznacznie kojarzy się z trucizną. Często inne grzyby o tym kolorze są trujące i niejadalne.
Jest kilka sposobów na rozpoznanie trującego grzyba. Najlepszym sposobem jest po prostu odpuszczenie sobie jego zbierania, gdy nie jesteśmy przekonani co do konkretnej sztuki.
Nie są prawdą przekonania, że wszystkie grzyby trujące są niesmaczne, gorzkie, lub śmierdzą. Nie sprawdza się też zasada, że grzyby trujące można rozpoznać po obecności płynu w postaci "mleczka".
Kolor grzyba może być podpowiedzią, co do jego trującej natury, ale nie musi. Wśród "dyskusyjnych" pojawia się czarka szkarłatna. Co to za grzyb i dlaczego lepiej odpuścić sobie jego konsumowanie?
Czarka szkarłatna. Piękny i rzadki okaz grzyba w polskich lasach
Grzyb, który wygląda jak mała miseczka z wnętrzem w kolorze szkarłatnej czerwieni, to właśnie czarka szkarłatna. Owocniki tego grzyba mają od 2 do 5 cm średnicy, miseczkowate.
Wewnętrzna powierzchnia opisywana jest w atlasach jako "żywo czerwona" a "pomarańczowa" podczas suchej pogody. Zewnętrzna powierzchnia owocnika jest brudno-biało-ochrowa, pokryta drobnymi włoskami. Miąższ jest biały, cienki, nie wyróżnia się szczególnym zapachem ani smakiem.
Rośnie w lasach i zaroślach liściastych, na opadłych gałązkach, wyrasta pojedynczo lub w rozproszonej grupie, zaraz po zejściu śniegów. Grzyby te są saprofitami. Potrzebują wilgotnego środowiska. W Polsce jeżeli czarka szkarłatna występuje, to dzieje się to od grudnia do maja i jest uznawana za zwiastun, choć rzadki, wiosennego grzybobrania.
W Polsce czarka szkarłatna występuje niezwykle rzadko i znajduje się na "Czerwonej liście roślin i grzybów Polski", czyli na liście okazów zagrożonych na terenie Polski wyginięciem, a także tych, które już wyginęły.
Kiedy grzybiarze natrafią na tego grzyba z pewnością mogą się cieszyć, bo nie jest to częsty widok. Niektórzy z nich decydują się na jego zjedzenie i to na surowo, co wywołuje niemałe kontrowersje.
Czy czarka szkarłatna jest jadalna? Kontrowersyjny podział zdań
Można usłyszeć opinie, że "chrupie niczym rzodkiewka". Ten wiosenny grzyb ma swoich zwolenników, ale leśnicy ostrzegają przed takim nierozważnym postępowaniem względem. W internecie można znaleźć wiele przepisów lub porad, jak go spożywać.
Tymczasem chociażby na stronie Nadleśnictwa Bogdaniec leśnicy radzą, by czarkę szkarłatną zostawić w spokoju, jako ozdobę lasu, wszak jest wiele innych gatunków grzybów zdecydowanie smaczniejszych i zdatnych z pewnością do spożycia.
Za to czarka szkarłatna znalazła swoje miejsce w ludowych wierzeniach. Ze względu na swoją rzadkość występowania była traktowana jako amulet. W przeszłości purpurowe kapelusze szkarłatek miały chronić dom przed złem i urokami.
***
