Trujące pieczarki. Oto jak je rozpoznać. Nie zrywaj pod żadnym pozorem
Oprac.: Aleksandra Tokarz
Pieczarki zdają się być jednym z "najbezpieczniejszych" grzybów. W sklepie bez przeszkód kupimy je przez cały rok, a wraz z nadejściem lata pojedyncze okazy znaleźć możemy w przydomowym ogródku lub podczas leśnej wycieczki. Jak się jednak okazuje, pieczarka pieczarce nierówna. Są takie, których pod żadnym pozorem nie powinniśmy zrywać. Które pieczarki są trujące? Na to należy zwrócić uwagę.
Czy pieczarki są zdrowe? Najpopularniejsza odmiana grzybów
Pieczarki są jedną z najpopularniejszych odmian grzybów, uprawianą i spożywaną na całym świecie. Ich nazwa jest jednak jedynie potocznym określeniem. W rzeczywistości w Polsce występuje ponad 70 gatunków tego grzyba, z których większość spotkać można wyłącznie na działkach i w lasach.
Pieczarki to okrągłe, gładkie grzyby w kolorze kości słoniowej. Ich rozmiary wahają się od kilku do nawet kilkudziesięciu centymetrów. Są niskokaloryczne, a, wbrew powszechnym opiniom, w swoim składzie posiadają wiele składników odżywczych. Pieczarki dostarczą do naszego organizmu takie minerały, jak wapń, żelazo, magnez, sód, cynk, miedź i mangan, wykazując między innymi właściwości przeciwnowotworowe.
Pieczarka pieczarce nie jest jednak równa. Niektóre z gatunków tego grzyba pod żadnym pozorem nie powinny wylądować w naszym koszyku, a kolejno na kuchennym blacie. Jak wyglądają pieczarki trujące? Oto, na co należy zwrócić uwagę.
Zobacz również: W Bieszczadach już się zaczęło. Leśnicy pokazali zdjęcia. Internauci: „pozazdrościć"
Czy pieczarki są trujące? Na to należy zwrócić uwagę
Podczas grzybobrania nawet najwięksi miłośnicy leśnych wędrówek mają niekiedy wątpliwości co do wyglądu niektórych grzybów. Wiele gatunków w istocie jest do siebie tak podobnych, że trudno rozpoznać te, które nigdy nie powinny zostać przez nas zerwane. Wśród nich, nieco na marginesie grzybowych rozterek, rośnie pieczarka - dobrze znany, budzący zaufanie, szeroko dostępny i bezpieczny grzyb. Ale z pewnymi wyjątkami. Jak się okazuje, również w tym przypadku należy mieć oczy szeroko otwarte.
Biały lub szarobiały kapelusz, ciemniejsze i cienkie blaszki oraz walcowaty trzonek z wyraźnym pierścieniem - tak wygląda najpopularniejsza pieczarka dwuzarodnikowa. To ona trafia na nasze talerze najczęściej. W Europie występuje jednak około 100 gatunków pieczarek, z czego zaledwie trzy cieszą się ogromną popularnością. Głównie za sprawą stosunkowo łatwej uprawy najbardziej rozpoznawalnymi są pieczarki białe, brązowe, charakteryzujące się ciemniejszym zabarwieniem kapelusza oraz Portobello, których owocniki i kapelusze osiągają imponujące rozmiary.
Jak rozpoznać trującą pieczarkę? Ten gatunek rodzi sporo wątpliwości
Grzybiarze chętnie sięgają również po pieczarkę łąkową, nazywaną inaczej pieczarką polną. To gatunek, który w Polsce jest wręcz pospolity, a miłośnicy leśnych wędrówek uwielbiają go głównie z uwagi na fakt, że owocniki rosną bardzo szybko, a po letnich deszczach potrafią wyrosnąć nawet w ciągu jednego dnia.
Pieczarki łąkowe pojawiają się na łąkach, pastwiskach i w przydrożnych rowach od maja do października. Ich kapelusz osiąga rozmiary od 5 do 11 cm średnicy, ma zwykle biały kolor, przyjmując kulisty, zamknięty kształt. Blaszki są gęsto umieszczone, a trzon grzyba osiąga wysokość do 8 cm.
Pieczarkę polną, szczególnie w początkowej fazie jej wzrostu, bardzo łatwo pomylić jednak z kilkoma gatunkami muchomorów, w tym przede wszystkim muchomorem jadowitym. To śmiertelnie trujący grzyb, który w Polsce występuje dość rzadko. Charakteryzuje się stożkowatym lub dzwonkowatym kształtem oraz ostrym, nieregularnym, długo podwiniętym brzegiem. Jak rozróżnić te dwa grzyby? Jadalne pieczarki pod kapeluszem mają blaszki, które wraz z ich wzrostem brązowieją. Blaszki muchomora jadowitego zawsze będą białe, niezależnie od wielkości grzyba.
Które pieczarki są trujące?
Pieczarka łąkowa jest również do złudzenia podobna do trującej pieczarki żółtawej, nazywanej również karbolową. Co więcej, oba gatunki występują na tych samych stanowiskach. W Polsce można znaleźć ją dość często. Występuje w lasach liściastych, iglastych, parkach, ogrodach i na łąkach, rosnąc w okresie od maja do października.
Pieczarkę karbolową najłatwiej pomylić zarówno z pieczarką leśną, jak i pieczarką białawą czy bulwiastą. Cechą, która je odróżnia, jest zapach miąższu. Co więcej, trująca pieczarka po skaleczeniu zabarwia się na żółto, mając również zapach atramentu. Tej powinniśmy wystrzegać się jak ognia. Po spożyciu może bowiem spowodować silne zaburzenia w trawieniu, połączone z mdłościami i wymiotami.
Zobacz również: Szaleństwo w polskich lasach. "121 prawdziwków w jeden dzień"
