Jak ciąć i formować wierzbę mandżurską? Pielęgnacja rośliny w kilku krokach

• Wierzba mandżurska przywędrowała do Polski z krajów azjatyckich. W kraju uprawia się ją chętnie zarówno w prywatnych ogrodach, jak i przestrzeniach publicznych, m.in. skwerach oraz parkach.
• Okres kwitnienia drzewa przypada na kwiecień oraz maj. To właśnie wtedy zauważymy charakterystyczne kwiaty, nazywane kotkami, oraz podłużne i lekko skręcone liście.
• Roślinę możemy z powodzeniem uprawiać w donicy. Ważne jest jednak trzymanie jej na zewnątrz, gdyż tylko w ten sposób zapewnimy jej naturalny okres spoczynku oraz wegetacji.

Uprawa wierzby mandżurskie może, ale nie musi być skomplikowanym zadaniem. Wystarczy zastosować się do kilku zasad, by zapewnić jej jak najlepsze warunki do rozwoju. Zacznijmy od wyboru odpowiedniego stanowiska. Drzewko najlepiej czuje się w miejscu słonecznym, ale osłoniętym. Roślina toleruje także lekki półcień. Suchy klimat oraz zbyt rzadkie podlewanie nie służą wierzbie mandżurskiej. Istotnym aspektem będzie posadzenie jej w wilgotnym podłoży. W okresie bezdeszczowym warto pamiętać o regularnym oraz umiarkowanym nawadnianiu. Sypka i niewystarczająco bogata w wodę ziemia sprawi, że roślina nie rozwinie się prawidłowo.

Stosowanie nawozów w uprawie wierzby mandżurskiej nie jest zabiegiem koniecznym. Zamiast zasilania rośliny nawozami azotowymi, które wzmagają wzrost, postawmy na te o bogatej zawartości potasu. Pierwiastek ten wpływa na polepszenie krzewienia, a tym samym pozwala uzyskać bardziej atrakcyjny oraz przyciągający wzrok pokrój. Za najkorzystniejszy dla gatunku uznaje się nawóz organiczny, czyli m.in. humus lub przefermentowany obornik.

Sprawdź: Wierzba japońska: Bardzo szybko rośnie, pięknie się formuje i mało wymaga

Wierzba mandżurska to odmiana, która wyjątkowo upodobała sobie intensywne oraz regularnie wykonywane cięcie. To kluczowa czynność, która ma za zadanie zahamować zbyt bujny rozrost rośliny. Ogrodnicy określają trzy podstawowe powody cięcia wierzby.

Pierwszy zabieg ma miejsce tuż po posadzeniu sadzonki do gruntu. Dzięki temu pozbywamy się słabych pędów, dzięki czemu roślina szybciej wyrośnie. Drugie cięcie przeprowadzamy w ramach pielęgnacji po kończącym się sezonie zimowym. Wierzba mandżurska nie wykształciła odporności na mróz, co łatwo zauważymy po przemarzniętych końcówkach pędów. Trzeci powód ma związek z nadaniem roślinie określonego kształtu. Takie cięcie nazywamy formującym.

Okres wczesnowiosenny idealnie nadaje się do wykonania cięcia. Zaczynamy od usunięcia uszkodzonych przez niskie temperatury pędów, a grubsze gałęzie skracamy o kilka oczek. Znawcy roślin doradzają, by wyznaczyć roślinie stałą wysokość, a następnie co roku przycinać ją właśnie do takiego poziomu. Co ciekawe, pędy wierzby mandżurskiej możemy także przygiąć do ziemi za pomocą sznurków oraz ciężarków. W ten sposób uzyskamy parasolowaty pokrój. Należy jednak pamiętać, by taki zabieg wykonać na bardzo młodych pędach.

Sprawdź: Najładniejsze i najłatwiejsze krzewy kwitnące

Czy do podjęcia się rozmnażania wierzby mandżurskiej w ogrodzie niezbędne są wyjątkowe umiejętności? Okazuje się, że sam proces jest wyjątkowo łatwy, co oznacza, że poradzą sobie z nim nie tylko doświadczeni, ale także początkujący ogrodnicy. Jak prawidłowo wykonać tę czynność, by przyniosła najlepsze efekty?

Zaczynamy od ścięcia pędu wierzby o przynajmniej 0,5 m długości za pomocą ostrego narzędzia. W kolejnym kroku roślinę wkładamy do wody i cierpliwie czekamy do momentu wypuszczenia nowych korzeni. Kiedy to się stanie, sadzimy pęd do gruntu. Jeśli nie chcemy ukorzeniać pędu w wodzie, możemy od razu umieścić go w podłożu na głębokości ok. 15 cm. Zanim jednak to zrobimy, warto zanurzyć jego końcówkę w specjalnym ukorzeniaczu.

Sprawdź: Krzewy ozdobne wieloletnie: Jakie wybrać?

Uprawa wymarzonych roślin w ogrodzie nie zawsze jest prostym zadaniem. Niemalże wszystkie gatunki są narażone na ataki ze strony szkodników, a także zakażenie licznymi chorobami. Nie inaczej jest także w przypadku wierzby mandżurskiej. Na liście najczęstszych do zaobserwowania przypadłości znalazły się przede wszystkim: rdza wierzby oraz parch wierzby.

• Rdza wierzby

To choroba grzybowa, która rozwija się przy dużej wilgotności powietrza. Za jej pojawieniem się stoi także zbyt rzadkie przycinanie pędów, służące prześwietlaniu drzewa. Patogeny grzybowe w pierwszej kolejności atakują liście. Na ich spodniej stronie pojawiają się charakterystyczne żółtobrunatne i wypukle zarodniki grzybów. Jeśli nie zareagujemy natychmiastowo, rdza w bardzo szybkim tempie rozprzestrzeni się na pozostałe części rośliny, powodując jej całkowite zamieranie.

• Parch wierzby

Chorobę wywołuje grzyb Venturia salciperda, a pojawia się głównie wiosną, kiedy na drzewie zaczynają pojawiać się pierwsze pędy oraz liście. Szybszemu rozwojowi sprzyja także wilgotne powietrze oraz deszczowa aura. Pierwszych oznak należy dopatrywać się w czarnych plamach na liściach. Nieco później u podstawy liści pojawią się zarodniki grzybów. Gałązki zaatakowane parchem stają się osłabione, a ich ogólna odporność mocno spada.

Sprawdź również:

Jak usunąć pień po ściętym drzewie i co z nim zrobić? Sprawdzone sposoby na usunięcie pnia

Co zrobić ze ściętymi gałęziami w ogrodzie i na działce? Jak wykorzystać, gdzie wyrzucać i czy można spalić?