Jak uprawiać rokitnik?

Rokitnik ma bardzo małe wymagania siedliskowe, może rosnąć nie tylko na glebach użytkowych, ale także na terenach bardzo ubogich i nieużytkach. Bez problemu znosi też zasolenie gleby oraz zmiany wilgotności podłoża, co sprawia że można go uprawiać prawie wszędzie. Nie nadaje się jedynie do sadzenia na glebach ciężkich, gliniastych, podmokłych i takich, w których tworzą się zastoiska wody.

Krzewy wymagają stanowiska słonecznego, ale dobrze rosną również posadzone w większych grupach. Nie należy go jednak sadzić pod koronami drzew. Krzew bardzo dobrze znosi też zanieczyszczenia powietrza, dzięki czemu może być z powodzeniem uprawiany w miastach i przy drogach.

Krzewy rokitnika mogą dorastać nawet do 6 m wysokości. Jest to roślina dwupienna, dlatego aby doczekać się owoców,, musimy obok egzemplarzy żeńskich posadzić też przynajmniej jeden krzew męski do zapylania kwiatów.

Roślinę tę można prowadzić w formie krzaczastej albo piennej. Aby uzyskać formę pienną, powinniśmy zostawić tylko jeden pęd główny, który przycina się do wysokości 70-80 cm, a pędy wyrastające niżej należy regularnie wycinać. Gałązki wyrastające z pędu głównego powyżej tej wysokości utworzą koronę.

Rokitnik nie lubi towarzystwa innych roślin, dlatego nie jest polecany do małych ogródków. Można z niego założyć np. niewielki nieformowany żywopłot, który może pełnić funkcje obronne (kolce), użytkowe (owoce) oraz estetyczne.

Powierzchnię pod nowo posadzonymi krzewami najlepiej wyściółkować czarną, agrowłókniną, ponieważ rokitnik wypuszcza mnóstwo odrostów korzeniowych. Sadzić powinno się tylko młode rośliny, ponieważ starsze źle znoszę przesadzanie. Krzewy również źle reagują na intensywne cięcie.

Owoce rokitnika dojrzewają w jesieni, ale pozostają na krzewie przez całą zimę, aż do wiosny. Ich zbiór jest utrudniony przez to, że są bardzo miękkie i mocno trzymają się szypułek. Przy próbie oderwania od gałązek łatwo pękają i wylewa się z nich sok. Dodatkowym utrudnieniem są liczne kolce, o które łatwo się skaleczyć. Najlepszym sposobem zbioru jest obrywanie owoców podczas mrozów w zimie, kiedy owoce są zamarznięte.

Rokitnik nie jest rośliną wymagającą wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Rzadko atakują go szkodniki i choroby grzybowe. Co 3-4 lata dobrze jest wykonać nawożenie rozłożonym obornikiem albo kompostem.

Oprócz walorów wizualnych rokitnika i wielu zastosowań, warto uprawiać rokitnika dla jego wartościowych owoców. W stanie surowym uchodzą one za niejadalne, ponieważ są bardzo kwaśne z gorzkim posmakiem.

Z owoców, liści i kory robić można przetwory i wyciągi stosowane z powodzeniem w leczeniu chorób skóry, chorób układu krążenia oraz w kosmetyce. Z owoców rokitnika można robić bardzo zdrowe galaretki, konfitury i nalewki. Oprócz dużej zawartości witaminy C, owoce zawierają też takie witaminy jak A, P, B, E i K.