Miechunka jadalna, czyli złota jagoda: Jakie ma właściwości?
Miechunka często stanowi element dekoracyjny naszych ogrodów. W polskich warunkach - z powodu niedostosowania się do naszych wahań temperaturowych - uprawiania jest jako roślina jednoroczna. Jej charakterystyczne lampiony skrywają mały pomarańczowy owoc nazywany "złotą jagodą". Najbardziej znane są dwie odmiany: miechunka jadalna, inaczej peruwiańska i miechunka rozdęta. Przekwitanie i owocowanie obu miechunek zwiastuje nam jesień, ale tylko odmiana peruwiańska wydaje owoce, które można wykorzystać w sztuce kulinarnej. O tym, jak zastosować miechunkę jadalną, dowiesz się w dalszej części artykułu.
Miechunka jadalna, inaczej peruwiańska, pochodzi z rodziny psiankowatych, czyli tej samej co ziemniak i pomidor. W Ameryce Południowej rośnie w warunkach naturalnych, ale ze względów kulinarnych jest tam też uprawniana. Znana od wieków, a z powodu jej małych, pomarańczowo-złotych owoców, które ukryte są w pomarańczowym kielichu, potocznie nazywanym lampionem, nazywana przez Inków "złotą jagodą". Owoce wyglądem przypominają pomidorki koktajlowe. Ukryty w niejadalnej otoczce smak jest słodko-kwaśny, niektórzy określają go jako gorzki: przypomina połączenie pomidora i ananasa z nutą cytrynową. Ususzona wersja owocu nazywana jest rodzynką peruwiańską.
Nasiona miechunki wysiewamy w warunkach domowych na przełomie marca i kwietnia. Po ostatnich przymrozkach można przesadzić miechunkę do ogrodu. Odpowiadają jej dobrze nasłonecznione miejsca, osłonięte od wiatru, przy czym nie ma zbyt dużych wymagań co do warunków glebowych. Wybierając miejsce sadzenia, warto zapewnić miechunce podporę, ze względu na jej płożący i wijący charakter. Ważne jest, by miechunka była regularnie podlewana, szczególnie podczas intensywnego owocowania. Ponadto zaleca się, aby roślina była często odchwaszczana, gdyż to może niekorzystnie wpłynąć na ilość owoców. Zbiory wykonuje się w lipcu i sierpniu - aż do pierwszych przymrozków.
Miechunka jadalna - ze względu na sporą zawartość witaminy A, C a także tych z grupy B - stosowana jest w leczeniu objawów przeziębienia. Ponadto wykazuje działanie przeciwzapalne, regeneruje i odżywia organizm oraz zmniejsza obrzęki. Wspomaga układ krwionośny, zmniejsza ciśnienie tętnicze oraz zapobiega miażdżycy; poprawia też działanie stawów oraz wzmacnia strukturę kości. Zawartość wspomnianej witaminy A sprawia, że miechunka poprawia jakość widzenia i pozytywnie wpływa na kondycję skóry. Z kolei obecna w roślinie witamina B istotnie wpływa na kondycję psychiczną, wspomagając procesy koncentracji. Spora ilość wapnia i fosforu obecna w miechunce pozytywnie wpływa na mineralizację kości i zębów.
Medycyna ludowa znała właściwości miechunki i wykorzystywała je w leczeniu schorzeń jako środek moczopędny, przeciwzapalny oraz przeciwreumatyczny.
Obie wcześniej wspomniane odmiany są jadalne i obie posiadają takie same wartości odżywcze, jednakże odmianę jadalną (peruwiańską) serwuje się w kuchni. Najczęściej stosuje się ją jako dodatek do sałatek, deserów oraz drinków. Jeśli komuś nie przeszkadza jej charakterystyczny smak, może spożywać ją na surowo, bądź suszoną. Idealnie sprawdzi się jako składnik nalewek bądź dżemów.
