Co się stało z moim mężem?

Odkąd przeszłam na dietę, bardzo schudłam. Na weselu bratanicy znajomi panowie zasypywali mnie komplementami. Mój mąż, który nigdy do tej pory tak się nie zachowywał, nagle zaczął być bardzo zazdrosny. Obraził się, gdy zatańczyłam z kuzynem pana młodego. Od tej pory nie lubi, jak sama gdzieś wychodzę, patrzy zawsze, jak jestem ubrana, a kiedy spędzamy czas w męskim towarzystwie, pilnuje mnie na każdym kroku. Ostatnio zauważyłam nawet, że po kryjomu sprawdzał mój telefon...

Psycholog radzi:

Kiedy partner zaczyna o siebie bardziej dbać, np. chudnie czy zmienia styl, zauważamy, jak bardzo jest atrakcyjny. I to nie tylko dla nas! Stąd ta zazdrość.

Doceń zainteresowanie. Powiedz mężowi, że cieszy cię fakt, że on również dostrzega twoją dobrą formę. Jego zazdrość potraktuj jako sygnał, że widzi twoją atrakcyjność. Zaznacz jednak, że od dąsów zdecydowanie wolisz komplementy.

Wyznacz granice. O ile zazdrość przejawia się jedynie niegroźnymi komentarzami i drobnymi żartami, nic takiego się nie dzieje. Ale obrażanie się, gdy dobrze się bawisz czy sprawdzanie komórki - to już poważniejsza sprawa. Jedno jest psychologicznym szantażem, a drugie - przekroczeniem twoich granic. Powiedz mężowi wprost, że się na to absolutnie nie zgadzasz.

Poświęć mu więcej uwagi. Zastanów się, dlaczego mąż zareagował zazdrością. Może ostatnio rzadko mówiłaś mu, jaki jest dla ciebie ważny? Spróbuj go odrobinę dowartościować. Okaż mu więcej czułości, powiedz, za co go cenisz, co w nim lubisz.

Po wielu latach wybudowaliśmy domek za miastem, co zawsze było marzeniem mojego męża. Od tego czasu zmienił się w prawdziwego domatora. Nie interesują go wyjścia do kina czy na wystawę, wyjazdy na weekend, nawet spotkania ze znajomymi. Najlepiej czuje się w domu, zawsze znajdzie sobie jakieś zajęcie w ogrodzie. Ale ja chciałabym żyć jak dawniej.

Psycholog radzi:

Spełniło się marzenie męża, nic zatem dziwnego, że chce się nacieszyć domem. Trzeba jednak znaleźć kompromisowe wyjście, byście oboje mogli być zadowoleni ze wspólnego życia.

Spotkajcie się w połowie drogi. Wyjaśnij mężowi, ż e bardzo się cieszysz, że zrealizował swój pomysł, i że jesteś zadowolona z przeprowadzki. Jednak chciałabyś również spędzać z nim czas bardziej aktywnie. Zaznacz, że zależy ci na jego udziale w wyjściach i spotkaniach z ludźmi. Zaproponuj, byście spędzali weekendy zamiennie - jeden w domu, jeden wyjeżdżając lub na spotkaniach z przyjaciółmi.

Zaproponuj atrakcje. Będzie ci łatwiej wyciągnąć partnera z domowych pieleszy, jeśli zaproponujesz mu coś, co go interesuje. Zastanów się, co sprawiłoby mu przyjemność, np. obejrzenie filmu, na którego premierę czekał lub grillowanie z przyjaciółmi.

Wychodź sama. Nie rezygnuj z aktywności tylko dlatego, że mąż woli w tym czasie pielęgnować ogródek. Inaczej oboje będziecie niezadowoleni. Ty - bo spędzasz czas nie tak, jakbyś chciała, a on - bo będzie miał poczucie, że robisz to tylko ze względu na niego. Umów się z koleżanką, idź na koncert czy do kina. Być może on wkrótce do ciebie dołączy.

Rok temu mąż wyjechał do pracy za granicę, by podreperować nasz budżet. Początkowo tęsknił, starał się przyjeżdżać jak najczęściej. Im więcej mijało miesięcy, tym bardziej miałam wrażenie, że się od siebie oddalamy. Mąż jest zadowolony z pracy, poznał nowych znajomych, ma tam swoje życie. Wspomniał, że chciałby zostać jeszcze rok, a nawet, że rozważa zamieszkanie za granicą i sprowadzenie nas do siebie. Nie wiem, co robić.

Psycholog radzi:

Żyjąc w dwóch różnych krajach, trudno utrzymać taką samą bliskość, jak mieszkając pod jednym dachem. Trzeba postarać się, by ocalić relację.

Podkreśl wagę waszego związku. Rozmawiając z mężem, powiedz, że wasze małżeństwo jest dla ciebie ważne i czujesz się zaniepokojona przedłużającą się rozłąką. Podkreśl, że jesteś gotowa na mniejsze dochody, aby być razem. Wysłuchaj jego argumentów za zmianą kraju zamieszkania.Weź je pod uwagę i zastanów się, czy czasem nie byłaby to najlepsza dla was decyzja.

Zaangażuj go w sprawy rodziny. Zadbaj o to, by mąż uczestniczył w waszym życiu. Korzystaj, np. z taniej formy kontaktu przez internet, by często rozmawiać z nim o bieżących sprawach twoich i dzieci. Niech to będzie jego codzienność.

Odwiedź go. Jeśli masz taką możliwość, pojedź do męża, by zobaczyć, jak wygląda jego życie. To też pozwoli ci ustalić, na jakim etapie jest wasza relacja.

Kiedy urodziło nam się dziecko, postanowiliśmy, że przejdę na urlop wychowawczy. Od kiedy jestem w domu, mąż, który do tej pory chętnie uczestniczył w domowych obowiązkach, przestał cokolwiek robić. Wszystko jest na mojej głowie. Gdy zwróciłam mu na to uwagę, powiedział, że przecież on pracuje na nasze utrzymanie i po pracy musi odpocząć. Jakich użyć argumentów, by do męża dotarło, że powinien mi pomóc...

Psycholog radzi:

Tradycyjny podział obowiązków w małżeństwie odchodzi w przeszłość. Teraz to kwestia umowy między partnerami. Jeśli takich uzgodnień nie było, a jedna ze stron jest bardzo niezadowolona, to czas coś zmienić, inaczej związkowi grozi kryzys.

Umów się z mężem. Zaproś partnera do zasadniczej rozmowy. Dobrze się do niej przygotuj. Wypisz sobie, ile godzin dziennie zajmują ci domowe obowiązki, a ile opieka nad dzieckiem. Z pewnością będzie to więcej niż 8-10 godzin, które on spędza w pracy. Nie narzekaj, tylko przedstaw rzeczowe argumenty. Spróbuj mu uzmysłowić, że tak samo jak on, masz prawo do odpoczynku i czasu dla siebie.

Wypracuj kompromis. Powiedz wprost, że to także jego dom i jego dziecko, musicie zatem podzielić się obowiązkami. Zaproponuj kilka czynności, np. zakupy czy odkurzanie, i zapytaj, które z nich weźmie na siebie.

Zrób test. Jeśli mąż uparcie uważa, że tego, co robisz, nie można uznać za pracę, zostaw go na weekend z dzieckiem. To pomoże mu zmienić zdanie.

Stosunki między mężem i moimi rodzicami układały się dobrze. Niestety, ostatnio ojciec skrytykował męża za podjęcie pewnych decyzji i doszło do kłótni. Od tej pory mąż wyraźnie zmienił stosunek do teściów. Zawsze znajdzie jakiś powód, by ich nie odwiedzić, a gdy już uda mi się doprowadzić do spotkania, ledwo bierze udział w rozmowie. Co gorsza, nie chce podejmować tego tematu.

Psycholog radzi:

Relacje między teściami a partnerem ich dziecka często bywają napięte. Jednak nie oznacza to, że ma się to przerodzić w stały konflikt.

Przekonaj go do rozmowy. Stanowczo powiedz mężowi, że jego stosunki z twoimi rodzicami są dla ciebie na tyle ważne, że nie możesz tego tak zostawić. Wytłumacz mu, że jeśli nawet ojciec go uraził, to nie było to celowe. Obrażanie się niczego nie załatwia. Zaoferuj pomoc w rozwiązaniu tej kwestii.

Powiedz o swoich uczuciach. Uświadom mężowi, że obecna sytuacja sprawia ci przykrość. Liczysz na to, że będzie to dla niego istotnym argumentem za zmianą jego nastawienia do teściów.

Mam 50 lat i 25-letni staż małżeński. Od paru lat mój mąż jakby przestał mnie zauważać. Mam wrażenie, że widzi we mnie tylko matkę jego dzieci. Zniknęła gdzieś czułość i namiętność. Tęsknię za nim i za bliskością. Czy można to jeszcze zmienić...?

Psycholog radzi:

Długi staż związku często zmienia namiętność w przyjaźń i przywiązanie. Ale zawsze warto zadbać o wzajemną czułość i próbować ożywić intymność.

Przypomnij dawne chwile. Zrób mężowi niespodziankę i np. zorganizuj weekend w miejscu, które wiąże się dla was z jakimiś romantycznymi wspomnieniami. Możecie się też wybrać do waszej ulubionej knajpki. Ważne, by przywołać klimat dawnych dni, w których nie mogliście oderwać od siebie zachwyconych oczu.

Ustal przyczynę. Istotna jest jest też otwarta rozmowa z mężem, jeśli narasta w tobie tłumiony żal. Może się okazać, że powody tej sytuacji nie mają związku z tobą. Często ochłodzenie relacji intymnych ma źródło w samopoczuciu mężczyzny. Nawet jeśli tak nie jest, to wzajemna szczerość stanowi pierwszy krok do pozytywnych zmian.

Maja Górska, psycholog