Gniew
"Dla gniewu nie ma jasnego miejsca we współczesnych czasach. Trudno go okazać w sposób społecznie akceptowany i niekrzywdzący nikogo. Kiedy go spotykany w odniesieniu do siebie, czujemy się pokrzywdzeni, zaś gdy nas samych poniesie mamy poczucie winy. Psychoterapeuci uczą, jak robić mu miejsce w życiu - jeśli go nie dostanie, znajdzie je sobie sam". (Joanna Wichowska).
Jak wszystkie niechciane, wypierane do podświadomości emocje, gniew może wracać pod wieloma postaciami. Erni Larsen wyróżnia ich kilka: depresja, rozdrażnienie, histeria, udawanie, bezradność.
Depresja - jeśli gniew objawia się w życiu człowieka pod postacią depresji, będzie on do wszystkiego podchodził bez entuzjazmu. Nic mu się nie chce, nic go nie "pociąga", w nic nie umie zaangażować się na dłuższą metę. Jest mu smutno, często czuje się zagrożony niespodziewanymi niebezpieczeństwami. Nie cieszy go towarzystwo innych ludzi, niekiedy nawet nie chce mu się z nimi rozmawiać i unika ich. Ma kłopoty ze wstawaniem, częściowo z powodu poczucia ciągłego zmęczenia, a częściowo z braku entuzjazmu do przeżycia kolejnego dnia.
Rozdrażnienie - jeśli gniew objawia się w postaci rozdrażnienia człowiek jest nieopanowany. Wszystko odnosi do siebie, a to znaczy, że ciągle czuje się dotknięty. Miewa huśtawki nastrojów, często wybucha złością, jest agresywny i arogancki. Nie nawiązuje bliższych relacji z większą ilością osób.
Gniew jako histeria - to częste stany lekowe. Taki człowiek nie potrafi się zrelaksować, wyciszyć, uspokoić, trudno mu kontrolować swoje życie. Próbuje zadowolić wszystkich, co jest bardzo trudne, a więc często robi to kłamiąc, przez co staje się niewiarygodny.
Udawanie - czyli gniew w masce perfekcjonizmu. Taki człowiek zawsze zachowuje się i wygląda nienagannie. Starannie strzeże się przed ujawnieniem jakiejkolwiek słabości, nie przyznaje się do kłopotów czy niepowodzeń. Najważniejsze jest zachowanie pozorów.
Bezradność - także może być obliczem gniewu. Totalna bierność takich osób jest pełna gniewu, jak u innych wybuchy furii. Ludzie, którzy nieświadomie przyjęli taką opcję ukrywania gniewu stają się zazwyczaj ofiarami losu, nieudacznikami, pechowcami. W duszy zaś są pełni ukrytych pretensji do losu, do życia, do innych ludzi.
Obsesje i nałogi też skrywają w sobie gniew - obiekty obsesji i fobii mogą się zmieniać, lecz stale obecne jest piętno jakiejś traumy w życiu dotkniętej nimi osoby.
Erni Larsen, badając członków swoich grup terapeutycznych, którzy pracowali nad gniewem, odnalazł pewne wspólne dla nich właściwości:
(LID)
