Mąż za wszelką cenę

Można szukać tradycyjnie: na imprezach, wyjazdach ze znajomymi, w pracy czy na studiach. Można korzystać z dobrodziejstw nowych technologii, zapisując się na portale matrymonialne. Można spędzać czas na "szybkich randkach" organizowanych niemal w każdym większym mieście.

Można też szukać rad na forach internetowych, a nawet pójść do wróżki. Albo dać na mszę w intencji szybkiego zamążpójścia. Wszystko po to, aby tylko założyć na palec wymarzony złoty krążek i zatańczyć w białej sukni - nawet wtedy, kiedy wybranek nie jest najlepszym tancerzem.

Myślicie, że "staropanieństwo" przestało w XXI wieku doskwierać kobietom? Nic bardziej mylnego! Polowanie na męża odbywa się codziennie, zarówno "na prowincji", jak i w tętniącym życiem "wielkim mieście".

Na przytoczony problem internautce odpowiedziała Ilona Roeding, psychoterapeuta: "Czytając Twoją prośbę o poradę mam wrażenie, że dość 'technicznie' podchodzisz do tematu małżeństwa. Wiesz, w związek małżeński nie wchodzi się ot, tak sobie, bo koleżanki pozakładały już rodziny, bo tak bym chciała, bo 'pierwszy z brzegu' mężczyzna się mną zainteresował. Nie jest to kwestia wyłącznie poznania i bycia z kimś do końca. Jak dla mnie, związek małżeński to przede wszystkim uczucia i relacje, a dopiero dalej są plany, pragnienia i codzienne funkcjonowanie".

I to by było na tyle. Porady poradami, zdrowy rozsądek zdrowym rozsądkiem, miłość miłością, ale kobiety chcą wychodzić za mąż.

- Mam 28 lat. Wszystkie kuzynki mają mężów i dzieci. Na każdym zjeździe rodzinnym czuję się jak trędowata, kiedy na pytanie o narzeczonego muszę odpowiadać zgodnie z rzeczywistością, że go nie ma. Nawet moje młodsze rodzeństwo jest już na prostej drodze do ołtarza, a ja od kilku lat jestem starą panną. Nawet tak się już zachowuję. Boję się, że jeszcze dwa lata i zupełnie nie będę się do niczego nadawać - mówi Renata, marketingowiec z Poznania.

Jak podkreśla, presja rodziny i otoczenia doskwiera tym bardziej, że ona sama czuje, że właśnie w związku małżeńskim byłaby najszczęśliwsza. - Miałabym kogoś na całe życie, na dobre i na złe. Miałabym w końcu dzieci. Poza tym, zawsze marzyłam o pięknej sukni z welonem i wspaniałym weselu, które będę zawsze pamiętać - podkreśla.

Pech polega na tym, że od co najmniej dwóch lat Renata nie była w nawet jednym poważnym związku. Jej znajomości zwykle zaczynają się i kończą na jednorazowym spotkaniu lub przelotnym romansie opartym na zaciągnięciu wybranka do łóżka.

- Kiedy wyjeżdżałam na wakacje do Włoch rok temu, usłyszałam od mamy, że to dobrze, bo może tam znajdę chłopaka, bo podobno Włosi szaleją za Polkami - wyznaje.

Niestety, z włoskiego męża nic nie wyszło. Ale Renata się nie poddaje. Wyjeżdża ze znajomymi, stara się poznawać ciągle nowych ludzi, bo być może gdzieś tam wśród nich czeka ten jeden jedyny. Zapisała się na kilka portali randkowych, ale korespondencja z nudnymi w większości panami, którzy się nią zainteresowali, szybko ją znudziła.

Próbowała "szybkich randek", ale tam również nie znalazła kandydata na męża. Od czasu do czasu wybiera się do wróżki, żeby upewnić się, że ma jeszcze szanse na zamążpójście. Ostatnio usłyszała, że wróżka widzi ją w białej sukni, co więcej widzi też dzieci w niedalekiej przyszłości. Ta wizja na chwilę uspokoiła Renatę.

Ewa obrączkę założyła ponad półtora roku temu. Jako 27-latka. - Nie jestem jedną z tych wyzwolonych kobiet, które co miesiąc spotykają się z innym mężczyzną. Lubię spokój, jestem wierna i chcę być kochana, przez jednego mężczyznę. Chcę wieść spokojne rodzinne życie, zawsze chciałam. Wyprowadzić się od rodziców, na swoje, ale nie samotnie. Z kimś u boku - wyznaje ta absolwentka politologii, zatrudniona w jednej z agencji interaktywnych w Krakowie.

Swojego męża poznała na studiach, był jej kolegą z roku. Jak podkreśla, był spokojnym, ułożonym chłopakiem, nie upijał się do nieprzytomności, jak jego koledzy, nie podrywał co imprezę innej dziewczyny. - Najpierw byliśmy po prostu kolegami. Oboje jesteśmy raczej spokojni, więc dobrze się dogadywaliśmy. Po czasie z naszych rozmów wyniknęło, że chcemy tego samego. I tak jakoś wyszło, że zaraz po obronie pracy magisterskiej mój Bartek mi się oświadczył.

Czy była szaleńcza miłość, wielkie uniesienia i emocje? - Bardziej przekonanie, że stało się to, co dla nas najlepsze. Pobraliśmy się rok po zaręczynach. Teraz jestem w ciąży i oczekuję naszego pierwszego dziecka. Czuję się dobrze. To chyba najważniejsze, prawda?

Wielka miłość i emocje są z całą pewnością obecne w setkach szczęśliwie zakończonych historii znajomości zawartych na portalu Przeznaczeni.pl. "300 tys. użytkowników, 1017 małżeństw, 1102 zaręczonych osób..." - tak reklamuje się portal randkowy "łączący ludzi z wartościami".

"Naszym celem jest pozwolić ludziom poznać się, zakochać, a może zaręczyć się i ożenić? Wielu znajduje tu nowych znajomych i przyjaciół. Serwis skierowany jest do młodych osób, dla których ważną rolę w życiu odgrywają wartości - humanistyczne, religijne i społeczne. Użytkownicy serwisu budują relacje międzyludzkie, a w szczególności swoje związki uczuciowe, na trwałym gruncie wartości" - zapewniają autorzy serwisu.

I chociaż co chwila słyszymy wyznania i zapewnienia singli rodzaju żeńskiego, że życie w pojedynkę to właśnie to, czego chcą najbardziej, wszelkiego rodzaju poradniki i złote myśli w stylu "jak upolować mężczyznę" cieszą się niesłabnącą popularnością.

Amerykańskie autorki Ellen Fein i Sherrie Schneider w swojej książce opisały metody, którymi powinna posłużyć się kobieta w celu znalezienia męża. Najważniejsze z nich to:

* Słuchaj uważnie, co on mówi, i bądź tak pewna siebie, jakbyś była królową piękności.

* Nie odzywaj się pierwsza do mężczyzny i pod żadnym pozorem nie proś go do tańca. Niech on zainteresuje się tobą.

* Nigdy nie przyglądaj się mu romantycznie na pierwszej randce, bo pomyśli, że planujesz miesiąc miodowy.

* Na pierwszą randkę umów się z nim w połowie drogi między jego a swoim domem i nie dokładaj się do rachunków w knajpie. Niech poczuje się rycersko.

* Nie dzwoń sama do niego i rzadko oddzwaniaj na jego telefony. Inaczej może stracić zainteresowanie, widząc, że łasisz się do niego.

Pod artykułem na jednym z najpopularniejszych portali w Polsce z owymi radami znaleźć można kilkaset komentarzy i wyznań kobiet szukających sobie stałego partnera.

"Singielstwo singielstwem, a ja chcę męża! Chcę mieć ślub, ołtarz, białą sukienkę, wspólne obiady i dziecko. I to zanim skończę 30 lat i będę bezużyteczna!" - pisze Iza. Podobnych pragnień są w sieci setki.

Wioletta jest zaręczona z Michałem, prawnikiem. Ślub planują za dwa miesiące, bo kobieta jest w tej chwili w trzecim miesiącu ciąży. - Jesteśmy ze sobą od czterech lat. Oboje chcemy małżeństwa, ale jakoś do tej pory nie mieliśmy czasu, żeby o tym pomyśleć. Kiedy okazało się, że jestem w ciąży, doszliśmy do wniosku, że to najlepsze, co nam się mogło teraz przytrafić. Zwolniliśmy trochę i zaczęliśmy myśleć o sobie, jak o rodzinie. Takiej, która za kilka miesięcy będzie miała obowiązki, ale będzie też pełnowartościowa i istotna dla każdego jej członka - mówi Wioletta.

- Tak naprawdę dla mnie bez znaczenia było to, czy pobierzemy się przed czy po narodzinach dziecka, ale Wioletta zdecydowała, że przed będzie lepiej. Chcę z nią spędzić resztę życia, więc zgodziłem się na to, co postanowiła - mówi Michał. - Wszystko już mamy przygotowane: termin ślubu, sala weselna, niewielka, bo przyjęcie robimy tylko dla najbliższej rodziny, obrączki też już są. Z białego złota, z wzorkiem, takie, jakie podobały się mojej narzeczonej.

Sylwia, marketingowiec z Krakowa, ma 29 lat i partnera, z którym jest w nieformalnym związku od 10 lat. - Nie mamy ślubu, ale wspólny kredyt na mieszkanie - żartuje. Jednak wielu jej znajomych ma inny pomysł na "dorosłe życie".

- Między 25. a 30. rokiem życia biorą ślub i powiększają rodzinę. Następnie, na imprezach towarzyskich, dziewczyny siadają osobno i obgadują brak zaangażowania mężów w życie rodzinne, natomiast mężowie siedzą osobno i nawet słowem nie poruszają tematu żon - ironizuje. - Wśród żon są dziewczyny, które ślub biorą najczęstszej dla poczucia bezpieczeństwa materialnego i emocjonalnego. Jedna z moich znajomych poszła o krok dalej i potraktowała ślub kościelny, a raczej wesele, jako inwestycję. Uzbierała z mężem prawie 40 tys.

Sylwia zna też inne ciekawe historie znajomych. - Pewna para była ze sobą kilka lat. Dziewczyna za wszelką cenę chciała wziąć ślub. Szantażem zmusiła swojego partnera do narzeczeństwa, a później do ślubu. Po roku się rozwiedli - opowiada kobieta.

- Jej eks-mąż jest po terapii i zaczął otwarcie mówić o małżeństwie z ową dziewczyną. Powiedział, że nie wiedział, dlaczego Ola tak bardzo cisnęła na ślub. Myślał, że po ślubie będzie tak samo dobrze, jak w związku, wiec się ożenił. Po ślubie jednak jego wybranka zmieniła się diametralnie. Jasno nakreśliła mu, że on jest od zarabiania, a nie od gadania. Ona ogarnia resztę i decyduje o wydatkach. Miał oddawać jej pieniądze, a ona miała nimi dysponować. Świeżo upieczony mąż był w szoku, po czym postanowił przyjrzeć się bliżej rodzinie małżonki. Okazało się, że jej mama dokładnie tak samo postępowała z ojcem. Ojciec w życiu rodzinnym figurował jako bezwolna osoba, bez prawa głosu. Dodatkowo żona wyrzucała mu na każdym kroku, że za mało zarabia...

Dagna Starowieyska

*Dr Julita Czernecka: - Singiel to osoba, która z różnych powodów żyje sama, ale jest to jej wybór a nie konieczność. Media pisały o singlach wielkomiejskich i ten wizerunek singla chciałam skonfrontować z rzeczywistością. Postanowiłam zbadać osoby od 25. do 40. roku życia, bo najczęściej w tym wieku zakładamy rodziny, wchodzimy w nieformalne związki i rodzą nam się dzieci. I oczywiście chodziło mi o singli w dużych miastach, ze względu na ich styl życia.

- Ludzie, którzy żyją w pojedynkę w mniejszych miejscowościach albo na wsiach, nadal nie utożsamiają się z singlami, mówią raczej o sobie, że są "starymi pannami" czy "starymi kawalerami". Single w wielkim mieście to osoby, dla których najważniejszą wartością jest wolność i niezależność w każdym obszarze życia i wolność w podejmowaniu decyzji o swoim życiu. Nie chcą mieć drugiej połowy, która ma wpływ na to, czy podejmują pracę na drugim krańcu świata, albo chociażby w innym mieście. Kim są? To przede wszystkim ludzie, którzy pracują w wolnych zawodach, w wielkich korporacjach, prowadzą własne firmy. Większość z nich jest bardzo zadowolona ze swojego życia, tylko nieliczni mówią, że woleliby mieć kogoś u boku.

- Z książki wynika, że singli łączy przede wszystkim silne zaangażowanie w pracę zawodową. Jedna grupa nastawia się na rozwój kariery - w niej młodsi chcą szybko osiągać jej kolejne szczeble, a ci starsi chcą utrzymać swoją wysoką pozycję. Jedni i drudzy poświęcają pracy nawet 16 godzin dziennie. Inna grupa singli łączy dwie prace zawodowe, bo w jednej zarabiają na utrzymanie, a w drugiej realizują swoje pasje. Oni też dużo pracują, po 12-14 godzin dziennie.

- Są też single bezkompromisowi, którzy nie chcą z byle kim, byle jak, tylko chcą mieć partnera, który spełni ich bardzo wysokie oczekiwania. Natomiast romantycy, to ludzie, którzy bujają w obłokach i bywają mocno przekonani, że jest tylko jedna osoba na świecie, która do nich pasuje. I oni na nią nieustannie czekają.

- Single na ogół traktują bardzo przedmiotowo drugiego człowieka. Oczekują, że od razu związek będzie bliski ideałowi i nie biorą pod uwagę, że trzeba nad nim bardzo długo pracować, że to jest proces nawet kilku czy kilkunastoletni. Chcą gotowych przepisów na szczęście, a jak nie są szczęśliwi w danej relacji to zamieniają partnera na "kolejny model". Z jednej strony chcą wierzyć w miłość "do grobowej deski", z drugiej, nie dają sobie na to szansy.

-----

*Dr Julita Czernecka z Zakładu Socjologii Płci i Ruchów Społecznych Uniwersytetu Łódzkiego w swojej pracy doktorskiej badała życie łódzkich i warszawskich singli. Na tej podstawie napisała książkę "Wielkomiejscy single".

Jest takie miejsce w sieci, gdzie internauci szukają partnera na całe życie. I - według twórców strony oraz setek szczęśliwych znalazców - nawet dziś jest to możliwe.

EksMagazyn: Ludzi o jakich wartościach skupia portal Przeznaczeni.pl?

Maciej Koper, właściciel serwisu: - Portal Przeznaczeni.pl został stworzony dla ludzi z wartościami, dla których ważna jest prawdziwa miłość, wierność i szacunek. Oczywiście, jedną z tych wartości jest też małżeństwo i założenie rodziny. Nasi użytkownicy szukają poważnych i dojrzałych związków, które często prowadzą do ołtarza, a nie krótkich, przygodnych znajomości. Użytkownicy Przeznaczeni.pl otwarcie deklarują swój stosunek do praktyk religijnych, a także ważnych kwestii światopoglądowych, np.: współżycia przedmałżeńskiego, antykoncepcji, rozwodów. Dzięki temu łatwiej można odnaleźć osobę wyznającą podobne wartości.

Z jakiej potrzeby zrodził się portal? W opozycji do jakiegoś modelu życia?

- W dzisiejszym świecie, gdzie w kulturze masowej promowane są głównie seks i przemoc, chcieliśmy stworzyć serwis dla ludzi, którzy, mimo wszystko, na pierwszym miejscu cały czas stawiają takie wartości jak: Bóg, rodzina czy miłość. Jak się okazało, takich ludzi nie brakuje, a nawet, wręcz przeciwnie, jest ich całkiem sporo, o czym świadczy sukces portalu i liczba małżeństw, które się na nim poznały.

Jak to obecnie wygląda? Ile par zawarło związek małżeński?

- Do tej pory możemy się pochwalić liczbą 1017 małżeństw, 1102 zaręczonych osób i ponad 3000 zakochanych, którzy poznali się na naszym portalu. Do tego proszę dodać ponad 500 dzieci - owoców tych małżeństw (śmiech). Są to najlepsze statystyki w tej branży.

O co chodzi w państwa haśle promocyjnym: "Stawiamy na wierność"?

- Wierność jest dla nas podstawową zasadą w budowaniu związków. W czasach, kiedy co trzecie małżeństwo kończy się rozwodem, my mówimy: "Stawiamy na wierność" i "Wierność jest sexy", bo tylko w ten sposób możemy uratować instytucję małżeństwa i pokazać, że są jeszcze ludzie, dla których ta idea pozostaje piękna i niepowtarzalna.