Dary ziemi w kosmetyce

Są nadal obecne w kosmetyce, która ostatnio często czerpie z naturalnych składników. Trudno wyobrazić sobie dziś SPA bez zabiegów z wykorzystaniem błot lub glinek.

Argilloterapia to naturalna metoda leczenia i upiększania za pomocą glinki naturalnej. Glinki są zadziwiającymi substancjami, bogatymi w minerały. Wykorzystywane były od tysięcy lat. Ich właściwości doskonale znano już w Mezopotamii i starożytnym Egipcie. Poza kosmetyką znalazły zastosowanie również w farmacji ze względu na właściwości absorbcji toksyn, niszczenia bakterii i niektórych wirusów.

Właściwości glinek różnią się w zależności od składu, miejsca wydobywania, właściwości atmosferycznych terenu na jakim występują. Wszystkie glinki mają dwie podstawowe właściwości:1. Wysoką absorbcję2. Zdolność wymiany energii jonów.Zdolność absorbcji powoduje, że glinki pochłaniają nadmiar płynów, tłuszczu, zanieczyszczeń, kurzu, toksyn. Zdolność wymiany energii sprawia, że część minerałów zawartych w glince zostaje wymieniona z elementami występującymi w skórze. Ta cecha zależna jest nie tylko od ilości minerałów w glince, ale także od jej jakości. Cząsteczki glinek są dość spore i do ich powierzchni przylegają szkodliwe składniki, które następnie są wchłaniane do wewnątrz komórki i usuwane wraz z nią z powierzchni skóry. Ponadto glinka łatwo wchodzi w głębsze bruzdy i cienkie zmarszczki i po zaschnięciu usunięte zostają wraz z nią zanieczyszczenia. Dzięki glinkom możemy pozbyć się też martwych komórek naskórka. W kosmetyce wykorzystywana jest głównie właśnie oczyszczająca moc glinek.

Minerały zawarte w glinkach, takie jak kaolinit, talk, montmorillonit, mają m.in. właściwości ochronne dla skóry, przylegają do niej niczym film, zapewniając mechaniczną ochronę przed szkodliwymi czynnikami. Mają również zdolność nawilżania i wzmacniania skóry, zwiększania cyrkulacji w skórze.

Każda glinka należy do minerałów ilastych i jest zbudowana z równoległych 2-3 warstw, które zawierają dużą ilość atomów wodoru, glinu, magnezu i żelaza. Różne typy dzieli się na 4 podstawowe grupy. Pod względem chemicznym są one zbliżone w swoim składzie, natomiast znacznie różnią się morfologią, czystością i zdolnością tworzenia wiązań chemicznych. Glinki mogą mieć ładunek obojętny, mając jednakową liczbę ładunków dodatnich i ujemnych.

Najprościej można podzielić glinki na 4 rodzaje:

Grupa montmorylonitowa/krzemiankowa - naturalnie występujące uwodnione glinokrzemiany sodu, wapnia, magnezu i żelaza. Glinki z tej grupy uznawane są za najlepszej jakości, zawierają dużo magnezu oraz tlenki żelaza, aluminium, manganu oraz wapnia i krzemionkę. Lepiej oczyszczają, pochłaniają pyły i przewodzą energię niż inne. Rozbudowana powierzchnia chłonna wynosi ponad 700 m2/gram glinki (jest to największa odkryta w naturze powierzchnia!). Posiadają one wysoki stopień uwodnienia i pęcznienia. Francuscy naukowcy udoskonalili tę glinkę, tworząc nową odmianę o lepszych zdolnoś-ciach do absorpcji - AMADEITE.

Grupa illitowa (hydromik) - bogata w węglan wapnia, ma wysokiej jakości właściwości pochłaniania i oczyszczania. Illit (krzemian potasu i glinu) jest minerałem z gromady krzemianów, zaliczanym do minerałów ilastych, bardzo pospolitym i wyjątkowo szeroko rozpowszechnionym na całym świecie. Szczególnie duże nagromadzenia występują na dnach oceanów.

Grupa kaolinowa - do tej grupy należą trzy rodzaje glinki: kaolinowa, dykitowa (bardzo rzadka) i nakrytowa (równie rzadka). Mają ten sam skład, ale różną budowę. Glinka kaolinowa jest bogata w krzemionkę i sole mineralne. Ma mniejsze zdolności absorbcji, ale i tak doskonale wchłania. Glinka kaolinowa likwiduje martwe komórki oraz stymuluje regenerację tkanek. Jest skuteczna po ukąszeniu owadów (również kleszczy). Glinka sterylizuje wodę pitną. W ogrodnictwie może zastąpić nawozy sztuczne. Można ją z powodzeniem stosować w leczeniu zwierząt. Ma też wiele innych zalet, które omówimy przy okazji opisu kolejnych odmian tej glinki.

Grupa glinek mieszanych, o łagodniejszym działaniu, dla skóry bardziej wrażliwej.

Rodzaje glinek:Glinka biała kaolinowa - Nazwa pochodzi od miasta Gaolin w prowincji Jiangzi w Chinach. Stąd zwana jest również glinką chińską.

Kaolin jest obojętny chemicznie, łatwo się barwi i ma dobrą przyczepność do skóry. Glinka kaolinowa jest najbardziej znanym i powszechnym rodzajem. Stosuje się ją w wielu kosmetykach, takich jak pudry, cienie, pigmenty itp. Jest glinką bardzo miękką i łagodną - zaleca się ją więc do cery wrażliwej i suchej. Ma właściwości kojące i ściągające.

Glinka kaolinowa jest bogata w minerały. Poza kaolinem zawiera tlenek krzemu, tlenek aluminium, żelaza, tytanu. Stymuluje cyrkulację krwi, łagodnie złuszcza martwe komórki, oczyszcza skórę. Nie usuwa jednak ze skóry tłuszczów. Ponadto łagodzi zaczerwienienia i stany zapalne oraz zapobiega ich powstawaniu. W medycynie używano jej w leczeniu dezynterii i cholery. Również wykorzystywano do produkcji porcelany, farb, papieru, ceramiki czy pasty do zębów.

Glinka bentonit - Sodium Bentonite, Sodium Montmorillonite, Wyoming Bentonite - Zwana również "żywą glinką". Nazwa pochodzi od złóż w okolicach Fort Bentona w stanie Wyoming (USA). Największe rozpoznane złoża bentonitu wydobywanego od początku ubiegłego stulecia znajdują się w okolicach bawarskich miast Mainburg, Moosburg i Landshut. Obszar zalegania tych złóż obejmuje ponad 200 km2, a grubość pokładów sięga 30 m. Około 60-95proc. bentonitu stanowi montmoryllonit. Pozostałe składniki to: kwarc, mika, piryty, skaleń i wapień. Montmoryllonit - główny składnik glinek mineralnych, należy do tak zwanych warstwowych krzemianów. Nazwa pochodzi od francuskiej miejscowości Montmorillon, znanej z lokalizacji złóż mineralnych.

Glinka jest stosowana przede wszystkim do usuwania zanieczyszczeń w skórze i uzupełniania niedoborów minerałów. Stosuje się ją głównie do cery tłustej.

Ma kolor jasnoszary. Zawiera wiele minerałów, w tym krzemian, aluminium, żelazo, sód, magnez, wapń, tytan, potas. Ma wysokie pH 8,5-9,1. Jest glinką o sporych właściwościach leczniczych, stosuje się ją zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Doskonale absorbuje substancje toksyczne, nieczystości i metale ciężkie.

Wydobywa się jąz pokładów położonych na głębokości około 100 do kilku tysięcy stóp. Na powierzchni jest suszona na słońcu, następnie mielona i granulowana.

Zielona glinka francuska - Jest to najlepsza ze znanych glinek. Pochodzi ze skał krzemionkowo-aluminiowych. Popularnie zwana jest glinką zieloną, ale jej kolor może się wahać od jasnej zieleni do zieleni o szarym odcieniu. Należy do glinek illitowych. Zwana jest czasem również Sea Clay - glinką morską.

Zawiera bardzo dużo elementów, w tym wiele ważnych tlenków: magnezu, wapnia, potasu, manganu, fosforu, miedzi, selenu, a także cynk, krzemionkę, aluminium, kobalt i inne. Kolor zielony zawdzięcza dwóm składnikom: tlenkom żelaza i składnikowi roślinnemu - algom czy raczej aerobom. Dlatego glinki zielone o bardziej szarym lub jaśniejszym odcieniu uważa się za mniej wartościowe.

Glinka francuska - inaczej niż inne glinki, zawiera elementy, które nie działają w symbiozie, ale niezależnie. Każdy ze składników jest odpowiedzialny za pracę w epidermis na własny sposób. Stąd glinka zielona ma ogromne właściwości absorbcji nieczystości, tłuszczów, zanieczyszczeń.

Oczywiście nie wszystkie zielone glinki pochodzą z Francji. Niektóre wydobywa się w USA, Chinach czy w niektórych krajach Europy. Nazwa wzięła się od glinki produkowanej na południu Francji, o wysokiej kontrolowanej jakości, na którą producenci długo mieli monopol.

Glinki zielonej używano już w antycznym Egipcie, Grecji i Rzymie w leczeniu różnych problemów skórnych. Zewnętrznie używa się jej do usuwania zanieczyszczeń ze skóry. Glinka również lekko złuszcza martwy naskórek i wzmaga cyrkulację krwi. Podczas wysychania pory ulegają ścieśnieniu i skóra się napina. Stąd mówi się również o działaniu przeciwzmarszczkowym. Zalecana jest do pielęgnacji cery tłustej, skłonnej do trądziku.

W medycynie wykorzystywana jest do leczenia artretyzmu, zwichnięć czy zadrapań i ugryzień owadów. Coraz więcej mówi się o antyseptycznym, antyzapalnym i bakteriobójczym działaniu tej glinki.Stosowana może być również wewnętrznie w celu regulacji procesów trawiennych, przy niestrawnościach, zapaleniach gardła. Są również przykłady stosowania glinki w celu wchłaniania substancji toksycznych z żołądka oraz neutralizacji radioaktywności w organizmie.

Glinka różowa/różana kaolinowa - Jest to odmiana o łagodnym i delikatnym działaniu. Przeznaczona dla cery normalnej. Nawet codzienne jej używanie nie prowadzi do przesuszenia cery. Detoksyfikuje, zmiękcza i oczyszcza skórę. Zawiera minimalne ilości tlenku żelaza, krzemionki i soli mineralnych. Najczęściej jest to mieszanka glinki czerwonej i białej.

Glinka żółta - kaolinowa - Zawiera dużo żelaza i jego związków. Zalecana jest dla cery tłustej i mieszanej oraz normalnej. Oczyszcza i uzupełnia niedobór minerałów. Wzmaga cyrkulację krwi.

Ziemia fullerska - Zwana również Multani Mitti lub indiańską ziemią Fullera. Jest identyczna z glinką kaolinową. Jest również silnym absorbentem i doskonale usuwa nadmiar tłuszczu. Ciekawostkę stanowi to, że w czystym stanie usuwa doskonale nawet smar samochodowy. Również wzmaga cyrkulację krwi. Zalecana jest przy problemach trądzikowych, przebarwieniach.

Nazwę zawdzięcza pracownikom tekstylnym zwanym "fullers", którzy kilkaset lat temu używali jej do pozbywania się tłuszczu z owczej wełny. Ta właściwość usuwania z łatwością substancji oleistych jest nadal wykorzystywana, np. przez mechaników samochodowych.

W kosmetyce miesza się najczęściej ziemię fullerską z minerałami, glinkami montmorylitowymi i małą ilością bentonitu. Poza doskonałą absorbcją tłuszczu ma również właściwości rozjaśniające zewnętrzną warstwę epidermy.

Glinka marokańska/czerwona kaolinowa - Zwana także glinką czerwoną. Glinka wydobywana w Maroko we wschodniej części w górach Atlas, łączona z wodą i perfumowana. Doskonale oczyszcza skórę, zwiększa też cyrkulację krwi. Używana jest głównie do cery tłustej oraz przetłuszczonych włosów, powoduje lekkie przesuszenie. Stosuje się ten rodzaj glinki również przy wysypkach i trądziku (szybko wysycha).

Zawiera dużo tlenku żelaza, także krzemu, aluminium, wapnia i manganu. Kolor czerwony sprawia, że chętnie wykorzystują ją producenci kosmetyków jako pigmentu w kosmetyce kolorowej.

Glinka ta jest dość rzadko spotykana i uważana za jedną z najczystszych.

Glinka Rhassoul/Ghassoul - zwana marokańską lawą - Nazwa pochodzi od arabskiego słowa rassala - myć. Wydobywana jest w górach Atlas w Maroku w dolinie Moulouya. Złoża glinki położone są dość głęboko i są ciężkie w wydobyciu. Glinka Rhassoul to w pełni naturalny minerał zbudowany ze stewensytu, którego głównym składnikiem jest krzemian magnezu. Poza tym zawiera aluminium, żelazo, wapń, sód. Ma dość specyficzny kolor - jasnoszary z odcieniem oksydującej czerwieni. Powszechnie uważana jest za odmianę marokańskiej glinki czerwonej, jednak już jej kolor wskazuje na inne różnice we właściwościach i składzie. Ma bardzo silne właściwości absorbcyjne, jeżeli chodzi o zanieczyszczenia. Ponadto redukuje przesuszenie skóry, wyrównuje koloryt, usuwa zbędne tłuszcze i martwe komórki. Glinka jest powszechnie stosowana w dermatologii, m.in. w leczeniu trądzika.

Glinka żółta i niebieska Rapan - Są to glinki kambryjskie wydobywane z syberyjskiego słonego jeziora, zwanego "rosyjskim Morzem Martwym", ekologicznie czystego w 100proc. Oprócz glinek wydobywa się tam również błoto o właściwościach bardzo zbliżonych do tego z Morza Martwego. Glinka zielona ma najłagodniejsze działanie, błoto - silne, a glinka żółta - najsilniejsze.

Glinka żółta Rapan jest naturalną mieszanką glinki żółtej i soli. W Rosji wykorzystywana jest do leczenia wielu schorzeń, takich jak: łuszczyca, wypryski, opryszczka. Glinka zawiera duże ilości antyoksydantów i aktywnych biologicznie substancji. Wzmaga cyrkulację krwi, zawiera dużo witamin, minerałów, hormonów, antybiotyków, substancji przeciwbólowych, kwasów organicznych, biostymulatorów, antyoksydantów. Ma właściwości przeciwzapalne. Wspomaga system immunologiczny, przyspiesza metabolizm komórek, wspomaga proces odchudzania, poprawia samopoczucie. Poprawia koloryt skóry, jej teksturę, wygładza ją, redukuje zmarszczki i poprawia stopień nawilżenia. Ponadto jak inne glinki doskonale oczyszcza i usuwa nadmiar tłuszczu ze skóry.

Glinka niebieska Rapan jest kombinacją naturalną kambryjskiej glinki niebieskiej i soli. Ma ona łagodniejsze działanie niż inne produkty z syberyjskiego jeziora. Stosuje się ją najczęściej w zabiegach u dzieci i przy skórze wyjątkowo wrażliwej. Jej działanie jest identyczne jak glinki żółtej Rapan.

Glinka ta jest już dostępna w Europie (www.naturalrussia.com).

Poniżej pokazujemy tylko kilka przykładów kosmetyków z glinkami. Jest ich naprawdę bardzo dużo na rynku. Warto zwrócić uwagę na zawartość glinki w produkcie i na inne komponenty kosmetyku.

Agnieszka Lisińska