Opadające powieki - problem zdrowotny czy kosmetyczny?

Początkowo możemy nie zdawać sobie z tego sprawy. Pierwszym sygnałem bywa odruchowe unoszenie brwi z ciągłym marszczeniem czoła. W ten sposób bezwiednie pomagamy sobie odsłaniać "utracone" pole widzenia.

Z opadającymi powiekami najlepiej udać się do chirurga plastyka. Zanim lekarz podejmie decyzję o leczeniu, musi określić przyczynę problemu. Przeprowadzi dokładny wywiad, oceni budowę całej twarzy - położenie względem siebie powiek, brwi, nosa, policzków, czoła, brody. Czasem może się okazać, że problem wcale nie dotyczy powiek, ale np. zbyt nisko osadzonych brwi i to właśnie ich położenie trzeba skorygować, nie powieki. Lekarz zbada też, jak działa mięsień odpowiadający za otwieranie powieki, tzw. mięsień dźwigacz. Jego osłabienie, nadmierne rozciągnięcie jest jednym z częstych powodów opadania powiek. Mięsień ten może być mniej sprawny z wiekiem. Może zostać uszkodzony, np. na skutek urazu czy operacji okulistycznej. Czasem okazuje się, że jest to objaw np. chorób neurologicznych.

Gdy opadanie powiek utrudnia widzenie, skuteczną metodą leczenia jest zabieg chirurgiczny, czyli plastyka powiek. Ponieważ jej głównym celem jest przywrócenie zdolności widzenia, nie jest traktowana wtedy jako zabieg estetyczny, mający na celu tylko poprawę wyglądu. W tej sytuacji refunduje ją NFZ. Zakres korekcji powiek lekarz dopasuje indywidualnie do potrzeb pacjentki. Może polegać na wycięciu nadmiaru skóry z okolicy oczu, modelowaniu mięśnia okrężnego oka lub skróceniu mięśnia odpowiedzialnego za otwieranie powiek. Operacja odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Tego samego dnia można wrócić do domu, a do pełnej aktywności po 7-14 dniach. W ciągu 2 tyg. znikają obrzęki. Blizny wkrótce bledną, stają się niewidoczne. Pełny efekt zabiegu lekarz może ocenić po ok. 2 miesiącach. Przeciwwskazaniem do plastyki powiek są np. choroby oczu, w tym zespół suchego oka.

Starzenie się skóry to najczęstsza przyczyna opadania powiek. Już po 30. roku życia stopniowo ubywa kolagenu odpowiadającego za jej napięcie. Najwcześniej widać to tam, gdzie skóra jest najcieńsza, czyli np. na powiekach. Z czasem jest jej coraz więcej, co w konsekwencji powoduje "ciężkość" i opadanie powiek. Najczęściej skarżą się na nie dojrzałe panie. Jednak u niektórych osób wiotczenie może postępować szybciej, np. gdy mamy skłonność do obrzęków wokół oczu czy często opalamy się bez kremów z filtrem UV.

Gdy opadanie powiek jest zaawansowane, najskuteczniejszy jest zabieg chirurgiczny. Jeśli jednak nie jest znaczne, a mięśnie unoszące powieki działają sprawnie, warto wypróbować metody, które wzmacniają skórę okolic oczu. To małoinwazyjne zabiegi medycyny estetycznej. Ich głównym celem jest pobudzenie skóry do produkcji kolagenu. Dzięki nim skóra powiek napina się i przestaje opadać. Lekarz może zastosować mezoterapię igłową na powieki i okolice brwi polegającą na wstrzykiwaniu leczniczych koktajli. Powieki "podniesie" też ostrzykiwanie brwi kwasem hialuronowym lub botoksem. Dobre efekty przynoszą zabiegi liftingujące laserem. Każda z metod dopasowywana jest do potrzeb i kondycji skóry. Zabiegi można łączyć. Niektóre należy powtarzać.

Zdarza się, że skóra powiek wcale nie jest rzeczywistą przyczyną ich opadania. Winna jest wiotka skóra czoła, powodująca opadanie brwi, które "spychają" powieki w dół. Wtedy zabiegi w okolicy samych powiek nie przyniosą efektu. Potrzebny jest lifting czoła i podniesienie brwi. Można go wykonać bez skalpela, wprowadzając w skórę nici liftingujące za pomocą igły, np. nowoczesne nici PDO. Nici te po kilku miesiącach rozpuszczają się, wchłaniają w skórę. Skóra czoła staje się jędrniejsza. Brwi unoszą się, a tym samym powieki przestają "ciążyć".

Tekst: Olga Kamińska