Choroba Leśniowskiego-Crohna. Jak z nią żyć?
Choroba Leśniowskiego-Crohna atakuje przewód pokarmowy, a dokładniej jelita, i zwykle objawia się silnym bólem, który utrudnia codzienne funkcjonowanie. Często towarzyszą jej też biegunka, wzdęcia oraz nagły spadek wagi. Bardzo łatwo ją pomylić z innymi schorzeniami, dlatego często jest przez pacjentów ignorowana. Choroba Leśniowskiego-Crohna najczęściej dotyka osoby przed 35. rokiem życia, ale borykają się z nią też nastolatkowie. Jakie symptomy powinny wzbudzić czujność pacjenta? Co powinno się znaleźć w diecie chorego? Podpowiadamy.
Choroba Leśniowskiego-Crohna zaliczana jest do schorzeń jelit; charakteryzuje się zmiennym umiejscowieniem w układzie pokarmowym. Często atakuje końcowy odcinek jelita cienkiego, ale stan zapalny może również objąć jelito grube albo oba naraz. Czasem też rozwija się w żołądku, a nawet w przełyku. Chorobę Leśniowskiego-Crohna łatwo pomylić z innymi schorzeniami, takimi jak wrzodziejące zapalanie jelit albo nietolerancja laktozy.
Jak objawia się choroba Leśniowskiego-Crohna?
Choroba Leśniowskiego-Crohna daję niejednoznaczne objawy. Pacjenci często skarżą się na silny ból brzucha zlokalizowany po prawej stronie. Nierzadko pojawia się też przewlekła biegunka (niekiedy z krwią lub śluzem) oraz nagły spadek masy ciała. Niepokój powinny wzbudzić także długotrwałe i bolesne wzdęcia, ogólne osłabienie organizmu oraz zmiany powstałe wokół odbytu (ropnie, szczeliny, itp.).
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest schorzeniem nieuleczalnym i do tej pory nie wynaleziono skutecznego medykamentu, który pomógłby cierpiącym na nie pacjentom. Sięga się po metody, które łagodzą objawy – najczęściej antybiotyki, które działają doraźne. Leczenie farmakologiczne ma również za zadanie zatrzymanie zapalenia oraz zapobiegnięcie przeniesienia go na inne części układu pokarmowego.
Nie lekceważ objawów
Niepokojących symptomów nie wolno lekceważyć. Nieleczona choroba powoduje poważne komplikacje; między innymi odżywianie pozajelitowe i stomię, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do zgonu pacjenta. W diagnostyce schorzenia wykorzystuje się badania krwi, USG jamy brzusznej oraz kolonoskopię i gastroskopię. Pacjent musi również zmienić nawyki żywieniowe i wdrożyć odpowiednią dietę.
Choroba Leśniowskiego-Crohna, choć nieuleczalna, może być wspierana przez zmianę nawyków żywieniowych. Najlepiej włączyć do codziennego jadłospisu produkty zawierające probiotyki. Ułatwiają one wytworzenie w układzie dobroczynnych bakterii chroniących ścianki jelita. Nieocenione jest regularne zjadanie małej ilości kiszonek: kapusty i ogórków. Poza tym warto postawić na potrawy lekkostrawne, najlepiej w postaci płynnej lub półpłynnej, takie jak np. zupy, ugotowane jabłka i marchewki, a także ryż.
Czego unikać?
Choroba Leśniowskiego-Crohna obciąża układ pokarmowy, dlatego trzeba wystrzegać się wielu produktów żywnościowych, które wzmagają nieprzyjemne objawy. Należą do nich ostre przyprawy, takie jak np. chili, pieprz, curry oraz chrzan, ponieważ podrażniają ścianki przewodu pokarmowego. Jelitom nie służą również potrawy tłuste, smażone oraz dania garmażeryjne i potrawy typu instant. Choroba Leśniowskiego-Crohna często wiąże się z nietolerancją laktozy, dlatego warto przebadać się pod tym kątem.
