Depresja u dzieci - objawy
Badania epidemiologiczne potwierdzają codzienne obserwacje, że wiele dzieci bywa przez dłuższe okresy smutne i przygnębione.
Historycznie długo negowano depresję dziecięcą, lecz obecnie możliwość wystąpienia epizodu depresji u dzieci nie pozostawia wątpliwości.
Należy jednak pamiętać, że w różnych przedziałach wiekowych obraz depresji zabarwiony jest odmiennymi cechami, które wynikają z wieku dziecka.
Jednak podstawowe objawy składające się na obraz depresji obecne są zawsze:
- obniżenie nastroju ( z dominującą niemożnością przeżywania przyjemności, radości, szczęścia)
- zmniejszenie zainteresowań i aktywności, do zupełnego wycofania się z dotychczasowych aktywności
- obserwowana przez otoczenie zmiana apetytu i/lub masy ciała ( lub brak oczekiwanego przyrostu tejże )
- zaburzenia snu ( od bezsenności do nadmiernej senności )
- spowolnienie lub pobudzenie
- utrata energii
- poczucie beznadziejności lub nieadekwatne poczucie winy
- trudności w koncentracji uwagi, zaburzenia pamięci
- nawracające myśli o śmierci i samobójstwie, co zwłaszcza w przypadku adolescentów stanowi realne zagrożenie wobec impulsywności zachowań wpisującej się w charakterystykę tego okresu
Odnosząc te objawy do dzieci i młodzieży obserwujemy jako wyraz depresyjności:
- liczne, zmienne, niespecyficzne skargi somatyczne (bóle głowy, brzucha, mięśni itp.)
- niejednokrotnie gorsze wyniki w nauce, ucieczka przed wysiłkiem, bywa , że nieobecności w szkole na tyle częste, że stanowi to zagrożenie dla kariery uczniowskiej
- wybuchy niezrozumiałego rozdrażnienia lub płaczu, krzyku, "pretensji", rozżalenia
- zmniejszenie do utraty zainteresowania przyjaciółmi, spędzaniem z nimi czasu
- problemy w kontaktach z ludźmi, niejednokrotnie prowadzące do wyizolowania
- obawy przed nieakceptacją i odrzuceniem przez grupę
- nadwrażliwość, drażliwość
- częste negatywne wypowiedzi na swój własny temat, zachowania autodestrukcyjne
- zachowania ryzykowne ( w tym też związane z używaniem alkoholu i narkotyków)
Myśląc o przyszłości zawsze warto zastanowić się, gdy u dziecka pojawiają się objawy podobne do wyżej wymienionych. Warto wówczas skorzystać z pomocy specjalisty, który pomoże ustalić przyczynę obecności objawów i zaproponuje odpowiednią formę wsparcia i pomocy dla dziecka.
Aby rozwiać ewentualne niepokoje należy wspomnieć, iż pierwszym wyborem terapeutycznym zwykle są działania psychoterapeutyczne, a leczenie zawsze ma charakter kompleksowy. Szpital Dziecięcy im św. Ludwika w Krakowie służy wszelką pomocą i przypomina o funkcjonującej w szpitalu Poradni Zdrowia Psychicznego.
Pracujący w niej specjaliści chętnie podejmą działania mogące przywrócić radość dziecku. Zapraszamy też do nowego Małopolskiego Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży.
Autor: dr Joanna Boroń Zyss
