Dlaczego bolą piersi?

Piersi zmieniają się w czasie comiesięcznego cyklu i z wiekiem. W okresie dojrzewania są złożone z tkanki gruczołowej i tłuszczowej.Podczas ciąży rozrasta się tkanka gruczołowa. Im bliżej menopauzy, tymwięcej tkanki tłuszczowej. Zmiany hormonalne (i źle dobrane lekihormonalne) mogą być przyczyną powstawania guzków. Ważne są też geny:jeśli matka lub babka miały zmiany w piersiach, córka też może je mieć. Granica między łagodnymi zgrubieniami i guzkami, a tymi, które mogą się zmienić w nowotwory, jest cienka. Dlatego nawykiem musi stać się badanie piersi. Łagodne zmiany mogą wywoływać ból. A to wymaga wizyty u ginekologa lub w poradni chorób sutka. Powody bólu mogą być różne.

Piersi mastopatyczne to takie, w których wyczuwalne są liczne grudki i zgrubienia. Zwykle jest to skutek długotrwałej nierównowagi hormonalnej. Zmiany powinny być zbadane przez specjalistę. Ten zlecawykonanie USG i oznaczenie poziomu hormonów we krwi (czasem teżmammografię). Gdy nowotwór zostanie wykluczony, dobiera się leczenie przywracające równowagę hormonalną. Młodym kobietom wystarcza czasemziołowy lek Mastodynon lub wcieranie w piersi żeli z progesteronem, np.Progestagelu. Po kuracji i wprowadzeniu właściwej diety (mało tłuszczuzwierzęcego i soli, dużo warzyw i owoców) bolesne zmiany ustępują, ale mastopatia ma tendencję do odnawiania się. Dlatego co najmniej raz wroku trzeba się zgłaszać na badania.

To wypełnione płynem pęcherzyki. Przy dotyku gładkie i twarde. Można je swobodnie przesuwać między palcami. Miewają ponad 2 cm średnicy. By je rozpoznać, lekarz bada pierś palcami i zleca USG lub mammografię. Kolejnym etapem diagnozowania może być biopsja cienkoigłowa. Często ma nie tylko znaczenie diagnostyczne, ale i lecznicze. Duża torbiel często wywołuje ból promieniujący do pachy. Nakłucie jej i ściągnięcie płynu od razu daje ulgę. Guzek się zmniejsza, z czasem zanika. Płyn pobrany z torbieli rzadko zawiera komórki nowotworowe, ale takie guzki lubią się odnawiać. Za każdym razem cykl zabiegów należy powtórzyć.

Powstają, gdy pod wpływem nadczynności hormonów rozrasta się tkanka gruczołowa i włóknista. W dotyku są gładkie, twarde, przesuwalne w stosunku do otaczającej je tkanki. Mogą mieć wielkość grochu, ale i małej cytryny. Rozpoznaje się je podczas badania palcami. Dla uzyskania pewności wykonuje się USG. Gdy wynik nie jest jednoznaczny, robi się biopsję, a pobrane tkanki bada pod kątem obecności komórek nowotworowych. Z gruczolakowłókniaków rzadko rozwija się rak, ale na życzenie kobiety mogą być one usunięte. Jest to wskazane zwłaszcza u pań w średnim i starszym wieku, bo z wiekiem ryzyko rozwoju nowotworu złośliwego z gruczolakowłókniaka wzrasta.

Wykrywa je mammografia i biopsja. Najczęściej tworzą się u kobiet przed menopauzą i palących papierosy. Powstają, gdy dochodzi do znacznego rozszerzenia końcowych odcinków przewodów mlecznych i gromadzenia się tam wydzieliny. Jeśli nie może się ona wydostać, bo ujście jest zaczopowane zgęstniałą wydzieliną, rozwija się stan zapalny lub bolesny ropień. Przy ucisku piersi lub brodawki wydobywa się z niej surowiczy lub mleczny wyciek. Może być zabarwiony krwią, gdy uszypułkowany brodawczak (guzek na nóżce) zablokuje przewód. Zaczopowanie ujścia przewodu mlecznego zawsze wymaga leczenia. Stan zapalny likwiduje się antybiotykami, choć infekcje piersi są często oporne na działanie antybiotyków. Brodawczaki leczy się chirurgicznie. Uwaga: u 3 proc. kobiet krwawy wyciek z piersi jest pierwszym objawem raka. konsultacja: dr Jacek Tulimowski, ginekolog