Dziwaczny korzeń

Imbir należy do najstarszych oraz najcenniejszych przypraw dalekiego Wschodu. Od czasów starożytności tę roślinę stosowano zarówno przy przyrządzaniu potraw, wykorzystując jej walory smakowe, jak i w celach leczniczych, doceniając jej skuteczne działanie jest jednym ze składników wielu gotowych przypraw wschodnich i znanych afrodyzjaków.

Jako przyprawę imbir można dodawać do słodkich potraw, napojów, ciast, napojów alkoholowych oraz do zup, sosów, dań rybnych i mięsnych.

Do celów leczniczych najlepiej stosować imbir świeży, choć suszony i sproszkowany jest równie skuteczny. Dodaje się go do różnych potraw, pije, po zaparzeniu, w postaci herbatki oraz w nalewkach i winach.

Imbir stosowany jest przede wszystkim w leczeniu zaburzeń trawienia, przewlekłego zapalenia jelit, przy wzdęciach, zatrzymaniu moczu. Ma silne działanie odtruwające, wiąże toksyny po zatruciu się rybami "owocami" morza, mięsem. Jest doskonały w postaci herbatki pitnej 2-3 razy dziennie, w celu ogólnego oczyszczania organizmu od toksyn, po kuracji antybiotykowej oraz w czasie intensywnego odchudzania się przez osoby otyłe i z nadwagą.

Imbir ma duże właściwości bakteriobójcze, rozgrzewające i z tego powodu jest bardzo skuteczny przy grypie, kaszlu, przeziębieniach. Rozrzedza śluz i działa wykrztuśnie. Herbatka z niewielkiego plastra świeżego korzenia imbiru, rozgniecionego z płaską łyżeczką miodu, pomoże szybko i bez powikłań pozbyć się tych "mokrych" dolegliwości.

Zauważono wyraźny wpływ potraw i napojów z imbiru na wyciszenie systemu nerwowego, rozjaśnienie umysłu. Herbatka wypijana na noc zlikwiduje bezsenność, lecz wypita rano pomoże w ciągu dnia w podejmowaniu trafnych decyzji.

Przyjmowanie imbiru zalecane jest również przy uporczywych bólach głowy, bólach reumatycznych i przepuklinowych.

Starożytni doceniali cenne właściwości tego nieco "dziwacznego" z wyglądu korzenia i w różnego rodzaju potrawach umiejętnie łączyli jego walory smakowe z wartościami leczniczymi.