Jak leczyć zapalenie jelita grubego?
Ten odcinek układu pokarmowego służy nie tylko do wydalania niestrawionych resztek pokarmowych. To właśnie w nim wchłania się do krwi aż 90 proc. wody, a wraz z nią elektrolity. Obecna w jelicie grubym mikroflora posiada zdolność wytwarzania niektórych witamin z grupy B i wit. K. Funkcje te mogą być zakłócone przez stany zapalne tego jelita. Są to wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego - Crohna. W dalszej części artykułu dowiesz się, jak objawia się każda z tych chorób oraz jakie są możliwości ich leczenia.
Składniki
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego
To stan zapalny śluzówki i błony podśluzowej jelita grubego. Jest to przewlekła choroba autoimmunologiczna, co oznacza, że do stanu zapalnego doprowadza nasz własny układ odpornościowy, atakując jelito. Zapalenie występuje zwykle w postaci ostrych nawrotów między długimi okresami wycofania się choroby.
Objawy
Objawy zależą od tego, który odcinek jelita obejmuje zapalenie. Jeśli dotyczy odbytnicy, pojawia się krwista biegunka z uczuciem silnego parcia na stolec, niemożność jego utrzymania, ból okolic odbytu. U starszych osób choroba może objawiać się zaparciami, bo stan zapalny powoduje skurcz odbytu. We wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego krwistej biegunce towarzyszy częste oddawanie stolca przy niewielkiej jego ilości, ból w dolnej, lewej części brzucha, gorączka, zmniejszenie masy ciała, osłabienie.
Składniki
Droga do rozpoznania
W związku z tym, że najczęstszym powodem krwistych biegunek jest zakażenie układu pokarmowego bakteriami, najpierw trzeba wykluczyć tę przyczynę. Bada się kał na posiew. Jeśli jest wolny od bakterii, wykonuje się endoskopię jelita grubego, czyli ogląda się specjalnym wziernikiem wnętrze jelita.
Leczenie
W łagodnej i średniej postaci choroby stosuje się działający przeciwzapalnie kwas aminosalicylowy (w tabletkach, czopkach, w postaci wlewek). W cięższej postaci podaje się doustnie glikokortykosteroidy. Czasem konieczne jest leczenie szpitalne (leki dożylne lub operacja). Stosuje się środki, które powściągają skierowane przeciw własnemu organizmowi reakcje układu odpornościowego.
Składniki
Choroba Leśniowskiego-Crohna
To także schorzenie autoimmunologiczne. Najczęściej lokalizuje się w początkowej części jelita grubego i w końcowej cienkiego. Ściana jelita w chorym miejscu jest obrzęknięta i pogrubiona, co powoduje zwężenie jego światła.
Objawy
Choroba daje o sobie znać silnym bólem (zwłaszcza po jedzeniu) w okolicach prawej części podbrzusza i biegunką.
Gdy proces zapalny jest zaawansowany, chory ma gorączkę, wzdęcia, silne bóle brzucha, nudności, wymioty. Może cierpieć na zapalenie stawów, tęczówki oka, zmiany skórne (np. rumień guzowaty), drastyczne zmniejszenie wagi, ropnie i owrzodzenia w okolicy odbytu.
Składniki
Droga do rozpoznania
Schorzenie to jest często mylone z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego czy bakteryjnym zakażeniem jelit. By je rozpoznać, robi się analizę krwi, badanie endoskopowe, radiologiczne, biopsję.
Leczenie
Stosuje się leki przeciwzapalne, antybiotyki, przy zaawansowanej chorobie operację. Zaniedbanie terapii grozi poważnymi powikłaniami, takimi jak niedrożność przewodu pokarmowego, przetoki (nieprawidłowe połączenia między pętlami jelit), ropnie, a także perforacją w ścianie jelita, czyli dziurą, przez którą jego zawartość może przedostać się do jamy brzusznej. Grozi to zapaleniem otrzewnej, co wymaga natychmiastowej operacji.
