Jak nauczyć dziecko udzielania pierwszej pomocy?

Każdy z nas, mając do czynienia z sytuacją, gdy zagrożone jest zdrowie lub życie drugiego człowieka ma obowiązek udzielić mu pierwszej pomocy. Jednak często nie wiemy co zrobić i obawiamy się, że bardziej zaszkodzimy niż pomożemy. Tymczasem czynności z tym związane to także proste zadania, jak sprawdzenie czy poszkodowany oddycha i sprawne wezwanie wykwalifikowanych ratowników medycznych. Informacje o prawidłowych postawach i sposobach reagowania na różne sytuacje warto przekazywać już najmłodszym.

Najmłodsi uczniowie, oprócz nauki szkolnej, zaczynają też często naukę samodzielności. Może ona oznaczać nie tylko więcej swobody, ale też zmierzenie się z sytuacjami, gdy dziecko stanie się świadkiem lub uczestnikiem zdarzenia, w wyniku którego ucierpi inny człowiek. Dlatego zarówno rodzice, jak i nauczyciele powinni zadbać o to, aby znało ono zasady podstawowego schematu działań ratujących życie. Wystarczy, aby dziecko potrafiło wezwać odpowiednie służby, wiedziało jak to zrobić i co powiedzieć dyspozytorowi. Powinno więc znać numery alarmowe. Dobrze również, jeśli pojęcia takie, jak pozycja boczna ustalona czy resuscytacja krążeniowo-oddechowa nie będą mu obce. 

Rodzicom i nauczycielom w przekazywaniu podopiecznym wiedzy związanej z pierwszą pomocą mogą pomóc materiały inicjatyw poruszających tę tematykę, np. Akademii Bezpiecznego Puchatka. Jej ekspert Anna Słaboń - psycholog i dyplomowany coach, radzi jak w przystępny dla kilkulatka sposób przygotować go, by w razie konieczności umiał zachować spokój i postąpić właściwie.

- Dzieci - i nie tylko dzieci, bo dorośli też - uczą się przez naśladowanie. A to oznacza, że modelowanie pożądanych zachowań, czyli pokazywanie swoim przykładem, jak się zachować w sytuacji pomocy drugiej osobie, jest jedną z ważniejszych strategii uczenia. Dzieci najchętniej uczą się od rówieśników oraz dzieci nieco starszych od siebie. Dlatego w miarę możliwości warto bawić się w grupie dzieci w różnym wieku i o różnych kompetencjach. Dobrym pomysłem może być zabawa w przyjmowanie ról. Wiele dzieci, przy okazji zabawy misiami, czy klockami odtwarza różne sytuacje ze swojego życia i z życia ulubionych bohaterów, z którymi się utożsamia. Włączenie wątków związanych z pomocą w taką zabawę, zwłaszcza gdy możemy odwołać się do wcześniejszych wspólnych doświadczeń z oglądania książeczek o takiej tematyce, również bajek, w których bohaterowie pomagają innym, może być dobrym początkiem. Dobrze, gdy dziecko naturalnie utożsamia się z rolą bohatera. Wtedy włączenie konkretnych kroków, które mogłoby wykonać pomagając innym jest kwestią wiedzy i pomysłowości rodzica. Dzieci swoje ulubione zabawy potrafią odtwarzać na okrągło. Warto mieć na uwadze, że coś, co nam dorosłym kojarzy się czasem ze znużeniem wynikającym z wielokrotnego powtarzania danej czynności jest u dzieci najlepszą drogą do poznawania i oswajania świata. - mówi Anna Słaboń, psycholog, dyplomowany coach i ekspert współpracujący z programem Akademia Bezpiecznego Puchatka.

Jak zauważa ekspert, dzieci uczą się przez naśladownictwo i powtarzanie pewnych czynności. Dzięki temu czynności te stają się odruchem w sytuacji zwiększonego stresu. Dlatego należy jak najczęściej ćwiczyć z najmłodszymi zapamiętywanie numerów alarmowych, uczyć ich korzystania z telefonu i powtarzać schemat wzywania pomocy. Ważne, aby dziecko nauczyło się, że po wykręceniu właściwego numeru alarmowego i połączeniu z dyspozytorem zawsze należy:

1. Podać swoje imię i nazwisko.

2. Opisać sytuację, której jest się świadkiem.

3. Podać miejsce zdarzenia.

4. Odpowiadać na pytania dyspozytora.

5. W razie potrzeby wykonywać dodatkowe czynności zalecane przez dyspozytora.

6. Nie rozłączać się do momentu zakończenia rozmowy przez dyspozytora.

Ćwicząc postępowanie w zdarzeniach wymagających udzielenia pierwszej pomocy, zawsze podkreślajmy, że najważniejsze jest własne bezpieczeństwo dziecka.