Reklama

Jak rozpoznać cukrzycę

Raz w roku badajmy poziom cukru we krwi.

Przy wyniku między 100 a 125 mg/dl badanie trzeba powtórzyć. Jeśli wynik jest podobny, świadczy to o stanie przedcukrzycowym. Wynik 126 mg/dl lub wyższy oznacza cukrzycę. Inne badania to test tolerancji glukozy. Pobiera się krew i oznacza poziom cukru. Następnie wypijamy 75 g glukozy rozpuszczonej w wodzie. Po 2 godz. znów pobiera się krew. Wynik 140-199 mg/dl oznacza stan przedcukrzycowy. Od 200 mg/dl - cukrzycę. Na cukrzycę mogą wskazywać: chudnięcie, stałe uczucie pragnienia, częste oddawanie dużych ilości moczu, częste infekcje intymne, ropne zmiany skórne, osłabienie. Jeśli zauważysz u siebie te objawy, idź do lekarza.

Reklama

Sercu na ratunek

Podstawą jest unormowanie poziomu cukru we krwi. Oprócz środków obniżających glikemię mogą być też potrzebne leki obniżające ciśnienie i cholesterol. Bardzo ważna jest dieta - spożywanie produktów o niskim indeksie glikemicznym (IG). IG to wskaźnik informujący, jak szybko po zjedzeniu danego produktu wzrasta poziom glukozy we krwi. Tablice z takim wykazem znajdziemy np. na stronie www.glukoza.pl. Warto pić chude mleko i jeść niskotłuszczowe mleczne produkty fermentowane, ryby, pełnoziarniste produkty z żyta, owsa, jęczmienia. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne zaleca przyjmowanie preparatów z kwasami omega-3. Konieczne jest rzucenie palenia i aktywność fizyczna. Diabetykom służą: marsz, taniec, pływanie, jazda na rowerze.

Kontrolne badania

Każdy diabetyk, oprócz pomiarów glukozy, ciśnienia i cholesterolu powinien wykonywać EKG. Może to być:

1. EKG spoczynkowe. Pozwala wykryć aktualny lub przebyty zawał. Prawidłowy wynik nie oznacza jednak, że nie mamy choroby wieńcowej.

2. EKG metodą Holtera. Pomaga wykryć zaburzenia rytmu serca: skurcze dodatkowe, napadowe częstoskurcze, migotanie i trzepotanie przedsionków, niedokrwienia.

3. EKG wysiłkowe. Określa wydolność serca, zaawansowanie choroby wieńcowej, umożliwia wczesne wykrycie zaburzeń rytmu i niedotlenienia (to znak miażdżycy naczyniach wieńcowych).

Czy to prawda?

1. Otyłość brzuszna zwiększa ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2.

Tak. O tego typie otyłości (zwanej też trzewną) mówimy wtedy, kiedy obwód w talii jest większy niż 80 cm u kobiet, a u mężczyzn przekracza 94 cm. Jednym z zadań insuliny jest dostarczenie energii z glukozy do wątroby, mięśni i innych narządów. Przy otyłości trzewnej transport ten jest zakłócony przez adipokiny - białka, które są produkowane przez bardzo aktywną hormonalnie tkankę tłuszczową. W takiej sytuacji trzustka próbuje zwiększyć wydzielanie insuliny, by przełamać opór tkanek (insulinooporność). Kiedy jednak działanie to okazuje się nieskuteczne, poziom glukozy we krwi wzrasta, a to może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2.

2. Kobiety z cukrzycą typu 2 są mniej od mężczyzn narażone na powikłania sercowo-naczyniowe, bo chronią je żeńskie hormony płciowe.

Nie. Z badań wynika, że płeć nie ma znaczenia. U kobiet chorujących na cukrzycę typu 2 powikłania sercowo-naczyniowe występują tak samo często jak u mężczyzn. W dodatku panie są aż 5 razy bardziej narażone na śmierć w wyniku chorób serca wywołanych cukrzycą (w porównaniu z kobietami zdrowymi).

3. Lek przeciwcukrzycowy, metformina, chroni także serce.

Tak. Metformina wpływa korzystnie na poziom cukru we krwi, zmniejsza tkankę tłuszczową trzewną, czyli tę znajdującą się na narządach wewnętrznych. Obniża stężenie insuliny we krwi, poprawia insulinowrażliwość. A u osób z chorobą niedokrwienną serca obniża stężenie trójglicerydów i tzw. złego cholesterolu (LDL) we krwi.


Dobry Tydzień
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy