Od grzybicy można się uwolnić

Grzybica skóry gładkiej, zwana powierzchowną, zdarza się nieco rzadziej niż grzybica skóry owłosionej. Pojawia się nagle i ma ostry przebieg. Chorują na nią głównie dojrzałe kobiety.

Zmiany grzybicze mogą pojawić się w dowolnym miejscu na skórze, np. na tułowiu, w okolicach pachwinowych, fałdach międzypośladkowych, górnych częściach ud, w szparach międzypalcowych. Najczęściej jednak umiejscawiają się na rękach (zwłaszcza na dłoniach), podeszwach stóp, a także na szyi. Objawem choroby jest złuszczający się rumień. A także pojawiające się na jego obwodzie (określanym przez lekarzy jako "aktywny brzeg") wypukłe grudki, krostki i pęcherze. Zapalny czerwony plac może mieć nawet kilka centymetrów średnicy. Bardzo wyraźnie odcina się od zdrowej skóry. Często ma kształt obrączki. Zmianom skórnym towarzyszy niekiedy silny świąd. Grzybica skóry gładkiej bywa mylona z łuszczycą, wypryskiem alergicznym, łupieżem różowym, a także z infekcjami bakteryjnymi czy wirusowymi.

Schorzenie to wywołują dermatofity - grzyby z rodzaju Trichophyton lub - rzadziej - Microsporum. Bytują one w naszym organizmie i nie wpływają na stan zdrowia, gdyż są kontrolowane przez inne drobnoustroje. Kiedy jednak odporność organizmu spada, zaczynają się rozmnażać w sposób niekontrolowany i atakują skórę. Dlatego do zakażeń częściej dochodzi u osób z zaburzeniami odporności. A także u tych, które mają zmiany hormonalne i zaburzenia o charakterze naczyniowym. Grzybami można się zarazić od zwierząt domowych. Jej nosicielami są głównie małe, bezdomne koty.

Przy podejrzeniu grzybicy trzeba się zgłosić do lekarza. Większość infekcji można rozpoznać po wyglądzie chorobowych zmian. Czasem jednak do postawienia diagnozy potrzebne jest badanie mykologiczne (wykrywające grzyby). Jest ono bardzo proste i zupełnie bezbolesne. Polega na zeskrobaniu zmienionego chorobowo naskórka (potrzeba go naprawdę niewiele) i obejrzeniu go pod mikroskopem. Grzybice skóry gładkiej leczy się tzw. środkami miejscowymi. Są to maści (terbinafina, azole), które stosuje się raz dziennie przez 14 dni. Czasem, gdy ogniska zapalne występują w kilku miejscach na skórze i są głębokie, zleca się terapię doustną, trwającą 2-4 tygodnie. Po zastosowanym leczeniu na skórze nie pozostanie żadna zmiana.

Ażeby uchronić się przed atakiem dermatofitów, trzeba przede wszystkim dbać o odporność. A to oznacza, że należy prowadzić odpowiedni styl życia: zdrowo się odżywiać (jeść dużo warzyw, owoców, kasz, ryb). Unikać stresów, wypoczywać (korzystać z urlopów). Spać co najmniej 7-8 godzin na dobę. W lecie nie przesadzać z długim przebywaniem na ostrym słońcu, bo to osłabia odporność organizmu. Nie należy też głaskać bezdomnych zwierząt, szczególnie tych, które mają widoczne zmiany na skórze. A gdy już jesteśmy zaatakowani przez dermatofity, pilnujmy, aby osoby, które z nami przebywają, zachowywały szczególną ostrożność. Zakażenie przenosi się przez wspólne używanie ręczników, gąbek, bielizny, obuwia, umywalek. Sprzyja temu duża wilgotność i maceracja, czyli rozmoczenie skóry rąk i nóg. Zarodniki grzybów mogą być także na pościeli, tak więc na czas leczenia lepiej spać w pojedynkę.

Kons.: dr Dorota Roguś- -Skorupska, dermatolog