Padaczka: Objawy, przyczyny, jak leczyć?
Silne drgawki, utrata przytomności, wyprężanie się ciała, sinica, duża ilość wydobywającej się z ust śliny czy przygryzanie języka to najczęstsze objawy ataku padaczki. Schorzenie wymaga kompleksowego leczenia, w przeciwnym wypadku może prowadzić do nieodwracalnych zmian w mózgu, a nawet śmierci chorego. Odpowiednio zastosowana farmakoterapia pozwala przejąć kontrolę nad napadami paczkowymi. Inne formy terapii powinny być dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta i typu padaczki, na którą cierpi. Jakie są przyczyny epilepsji? Jak najlepiej jej zapobiegać? Jak powinna wyglądać pierwsza pomoc w sytuacji ataku padaczkowego? Sprawdźmy.
Padaczka zwana też epilepsją zaliczana jest do chorób neurologicznych. Wyróżnia się ponad siedemdziesiąt jej odmian. Schorzenie ujawnia się w momencie, gdy zaburzone zostaną funkcje komórek nerwowych skupionych w części mózgu zwanej ogniskiem padaczkowym. Dochodzi wówczas do tak zwanego ataku bądź napadu padaczkowego. W zależności od odmiany epilepsji może być on bardzo silny lub wręcz niezauważalny.
Jak wygląda atak padaczki?
Atak zawsze pojawia się niespodziewanie. Chory najczęściej traci przytomność, jego ciało napręża się i silnie drga. Mocno też zaciska zęby, dlatego może dojść do ich uszkodzeń, podobnie jak i języka. Do innych typowych objawów zalicza się sinicę, dużą ilość wydobywającej się z ust śliny, przygryzanie języka, a czasami nawet bezwiedne oddawanie moczu. Napad padaczkowy trwa zwykle od kilkunastu sekund do trzech minut. Jego siła jest zależna od rodzaju epilepsji. Osoba, która miała atak padaczki, po jego ustaniu odczuwa silne zmęczenie, chce jej się spać; pojawia się u niej silny ból głowy, mięśni oraz zębów, które były mocno zaciskane podczas ataku.
Napad padaczki zazwyczaj kojarzy się z utratą przytomności, jednak występują także ataki, podczas których chorzy są świadomi stanu, w jakim się znajdują. Nazywa się je napadami mioklonicznymi. Charakterystyczne dla nich są zazwyczaj drgawki kończyn górnych, rzadziej dolnych; nie następuje utrata świadomości.
Napady nieświadomości
W przypadku dzieci obserwuje się jeszcze inne stany padaczkowe zwane napadami nieświadomości. Podczas ataku dzieci stają się jakby nieobecne, nie reagują na otoczenie ani na słowa, które się do nich kieruje. Taki stan trwa zwykle kilka lub kilkanaście sekund, po czym dziecko wraca do poprzednio wykonywanej czynności.
Przyczyny napadów padaczki
Do powstawania schorzenia przyczyniają się najczęściej urazy głowy, duże przemęczenie, silne emocje, które przeżywamy, stres, picie alkoholu i zażywanie narkotyków. Atak padaczki może być także wywołany błyskami świetlnymi (padaczka fotogenna) oraz silnymi i głośnymi dźwiękami (padaczka audiogenna).
Jeśli jesteś świadkiem ataku padaczkowego, zachowaj spokój. Nerwy są najgorszym doradcą. Pamiętaj, że większość napadów trwa nie dłużej niż cztery minuty. Kluczowe jest bezpieczeństwo chorego. Jeśli atak rozpoczął się na ulicy, w centrum handlowym lub innym publicznym miejscu, postaraj się przenieść pacjenta w ustronne miejsce. Ułóż go na boku, dzięki czemu się nie zakrztusi. Możesz podtrzymywać jego głowę, aby nie uderzał nią o twardą powierzchnię. Pamiętaj, aby nie dociskać chorego do podłoża i nie wkładaj mu czegokolwiek do ust. Jeśli atak trwa dłużej niż 10 minut, koniecznie zadzwoń po pogotowie.
Leczenie epilepsji
Nieleczona padaczka może prowadzić do nieodwracalnych zmian w mózgu, a nawet zgonu chorego. Lekarz prowadzący powinien dostosować terapię do rodzaju epilepsji oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Podstawowym leczeniem jest farmakoterapia, która winna zmierzać do opanowania napadów padaczkowych.
