Por: Zdrowe warzywo, ale nie dla każdego
Niskokaloryczne warzywo, które skrywa nieprzeciętny zestaw witamin, minerałów i innych cennych składników odżywczych. Por ma szereg właściwości zdrowotnych. Wydawać by się mogło, że jest ideałem. Jednak i on ma swoje mankamenty. Kto powinien po niego sięgać, a kto raczej unikać pora? Wyjaśniamy!
Charakterystyczna, smukła roślina, o drobnych korzeniach i imponującej łodydze zwieńczonej luźno opadającymi, płaskimi i wydłużonymi liśćmi. Tak wygląda przedstawiciel rodziny amarylkowatych, do której, obok pora, należy również cebula i czosnek. To kuzynostwo jest dla pora mocną rekomendacją. Wszak wiele można im zarzucić, ale na pewno nie nijaki wpływ na zdrowie. Czosnek i cebula zyskały miano antybiotyków z natury. Czym wyróżnia się por?
Por jest skarbnicą witamin, mikroelementów, flawonoidów, oligosacharydów i argininy. Najbardziej zagadkowo brzmi ostatnia nazwa. Czym jest arginina? To organiczny związek chemiczny z grupy aminokwasów endogennych, który ma liczne zasługi dla prawidłowego przebiegu procesów życiowych, szczególnie metabolicznych.
Naukowcy są zgodni, że regularne spożywanie roślin z rodziny amarylkowatych, w tym pora, czosnku, cebuli i szczypiorku, zmniejsza ryzyko rozwoju raka żołądka. Nie bez znaczenia jest też, że por ma niską zawartość skrobi, co jest ogromnym atutem warzyw rekomendowanych w profilaktyce chorób nowotworowych.
Por ma właściwości przeciwzapalne, antyseptyczne i bakteriobójcze. Choć nie nadano mu tytułu antybiotyku z natury, jakie dzierży czosnek i cebula, jego działanie jest analogiczne. Warto mieć to na względzie, szczególnie w nadciągającym wielkimi krokami sezonie infekcyjnym. Por ma też właściwości wiruso- i grzybostatyczne. Co to oznacza? Nie zabija tych patogenów, tak jak to robi z bakteriami, ale ogranicza ich namnażanie. A to też bardzo istotna funkcja.
Nie tylko chroni śluzówkę żołądka przed rozwojem chorób nowotworowych, ale jest skuteczny również przy kłopotach teoretycznie mniejszej wagi. Por skutecznie redukuje dyskomfort wynikający z niestrawności, ułatwia usuwanie złogów i zbędnych produktów przemiany materii. Znosi zaparcia. Nie od dziś wiadomo, że zalegające w jelitach złogi są przyczyną wielu schorzeń, nie wykluczając zmian nowotworowych. Po pora powinny też sięgać osoby, które borykają się z pasożytami jelitowymi. Ma w składzie inulinę, czyli naturalny probiotyk, który dba o utrzymanie, bądź odbudowę, zdrowej, naturalnej flory jelitowej. A od jej kondycji zależy nie tylko poprawny przebieg funkcji metabolicznych, ale wszystkich procesów życiowych, z naciskiem na wydajność systemu immunologicznego.
Warzywo ma wyjątkowo wysoką zawartość żelaza, dlatego powinno znaleźć się w diecie osób niedożywionych, rekonwalescentów, a także przy niedokrwistości i anemii. Warto jeść je również profilaktycznie. Por dobrze komponuje się smakowo z innymi warzywami i owocami, a zabieg łączenia warto wykorzystać również dla celów zdrowotnych. Jednym z pomysłów może być prosta w wykonaniu surówka. Wystarczy dodać do drobno posiekanego pora garść namoczonych wcześniej rodzynek i całość obficie skropić sokiem z cytryny. Zawarta w niej witamina C zwiększy wchłanianie żelaza.
Bakteriobójcze działanie pora warto wykorzystać również dla zdrowia układu moczowo-płciowego. Sprzyja usuwaniu bakterii z cewki moczowej, które wywołują zapalenia pęcherza moczowego. Por działa też moczopędnie i pomaga usuwać nadmiar wody z organizmu (w tym obrzęki). Jest polecany przy kamicy nerkowej.
Por ma dwa zasadnicze atuty dla serca: kemferol i kwas foliowy. Drugi, bardziej znany, nie tylko dba o prawidłowy rozwój płodu, ale chroni też przed rozwojem blaszek miażdżycowych w naczyniach, a tym samym przed rozwojem miażdżycy. Enigmatycznie brzmiący kemferol jest flawonoidem, który pomaga regulować napięcie ścian żył i tętnic.
Mimo imponującej listy zasług dla zdrowia, również por ma swoje wady. Podobnie jak w przypadku wszystkich warzyw z rodziny amarylkowatych, nie jest wskazany przy zaburzeniach ze strony przewodu pokarmowego. W szczególności przy zgadze, refluksie, wzdęciach, chorobie wrzodowej i zaburzeniach pracy wątroby. Nie jest też polecany dla ciężarnych, matek karmiących piersią i dzieci do ukończenia pierwszego roku życia.
Ewa Koza, mamsmamk.com
***
Zobacz również:
