Porzeczki: czarne czy czerwone? Sprawdź, które będą lepsze dla ciebie!
Kolor ma znaczenie, porzeczki dobitnie to udowadniają. Czarne i czerwone różni dużo więcej niż odmienne ubarwienie. Warto poznać ich właściwości i wpływ na funkcjonowanie układu pokarmowego. Zarówno jedne, jak i drugie są doskonałym remedium na kłopoty metaboliczne. Dobrze wiedzieć, po które sięgnąć przy biegunce, a które będą pomocne przy zaparciach. I lepiej się w tym nie pomylić.
Wykarmione słońcem i w pełni dojrzałe czarne porzeczki mają zdecydowanie większą grupę fanów niż porzeczki czerwone. Zdaniem wielu są smaczniejsze, bo słodsze. O smakach, jak i o gustach, trudno dyskutować. Kwaskowate w smaku, czerwone porzeczki są doskonałą opcją na upalne dni. Można dodać je do wody albo zjadać solo.
Skoncentrujmy się jednak na wartościach odżywczych i korzyściach dla zdrowia. Okazuje się bowiem, że każda z tych porzeczek może przynieść szereg korzyści. Warto znać ich zalety, by czerpiąc z walorów smakowych, zrobić użytek dla zdrowia.
Zobacz również: Postaw na serce. Trzy kroki do zdrowego układu krążenia
Te filigranowe, czerwone kuleczki skrywają cały arsenał wartości odżywczych. I mogą przynieść więcej korzyści dla zdrowia, niż przypuszczasz. Warto zjadać je solo i wzbogacać nimi desery. Świetnie smakują jako dodatek do gofrów, naleśników, lodów, a także dań wytrawnych, również tych na bazie mięs i podrobów. Doskonałą letnią propozycją są makarony z dodatkiem porzeczek, a także wątróbka i drób z porzeczkami.
Czerwone porzeczki obfitują w potas, witaminę PP i błonnik, co czyni je produktem doskonałym dla osób ze zbyt wysokim poziomem cholesterolu i ciśnienia tętniczego krwi. Sprzyjają normowaniu ciśnienia i chronią naczynia przed rozwojem miażdżycy.
Dzięki zawartości kwasu elagowego i szeregu innych polifenoli (związków o właściwościach antyoksydacyjnych), czerwone porzeczki łagodzą nieprzyjemne dolegliwości związane z PMS-em i menstruacją. Mają działanie przeciwbólowe i uspokajające.
Zobacz również: Co wypłukuje magnez, wapń i potas
Czerwone porzeczki mają działanie moczopędne. Powinny po nie sięgać osoby, które mają tendencję do obrzęków (to częsta przypadłość w trakcie upałów). Czerwone porzeczki mają korzystny wpływ na pracę układu moczowego. Chronią przed powstawaniem złogów i kamieni nerkowych.
Z uwagi na bogactwo pektyn (rozpuszczalna frakcja błonnika pokarmowego), czerwone porzeczki skutecznie budzą do pracy leniwe jelita. Stymulują perystaltykę i pasaż jelitowy. Pomagają uporać się z zaparciami. Mają korzystny wpływ na mikrobiotę jelitową. Stymulując oczyszczanie jelit ze złogów i zbędnych produktów przemiany materii, usprawniają detoksykację.
Skrajne odmienne działanie na przewód pokarmowy mają porzeczki czarne. Zawarte w nich garbniki działają ściągająco na ściany przewodu pokarmowego. Hamują rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych, w tym odpowiedzialnej za większość przypadków choroby wrzodowej bakterii E. coli.
Warto je jeść przy biegunce, nadmiernej perystaltyce jelitowej wynikającej z pobudzenia nerwowego i nieżytach przewodu pokarmowego. Są też polecane przy dolegliwościach wątrobowych.
Zobacz również: Nowe uzdrowisko w Małopolsce. Jedyne takie miejsce w Europie
Mała, stugramowa porcja czarnej porzeczki pokrywa aż 260 proc. dziennego zapotrzebowania na witaminę C, jednego z najsilniejszych antyoksydantów. Te smaczne owoce są więc ważnym wsparciem systemu odpornościowego. Obok witaminy C zawierają prawdziwe bogactwo flawonoidów - związków o silnych właściwościach antyoksydacyjnych oraz witaminy A, która też jest silnym przeciwutleniaczem.
Dzięki sumie ich działania, czarne porzeczki mają silny, pozytywny wpływ na kondycję skóry i oczu. Zawarta w owocach rutyna (flawonoid) uszczelnia i wzmacnia śródbłonek naczyń krwionośnych, zapobiega pękaniu naczynek i żylakom. Inny flawonoid - kwercetyna - sprawia, że po czarne porzeczki warto sięgać w okresie wzmożonego pylenia roślin. Mają działanie przeciwalergicznie.
Podobnie, jak czerwone, czarne porzeczki doskonale smakują solo, jak i w deserach. Na ich bazie warto przygotować dżemy i konfitury, żeby zachować, choć część składników aktywnych biologicznie na sezon jesienno-zimowy.
