Pyłek kwiatowy - właściwości i zastosowanie

Obnóża zebrane przez pszczoły to zbiór ponad 250 substancji biologicznie aktywnych. Więcej niż jedną piątą stanowią białka, w tym ważny i odpowiedzialny za tężyznę fizyczną i zdrowie aminokwas egzogenny - walina, którego nasz organizm nie jest w stanie sam wytworzyć, a szybko go zużywa.

W pyłku kwiatowym są także znaczne ilości kwasów nukleinowych RNA i DNA potrzebnych do regeneracji komórek ciała i nienasycone kwasy tłuszczowe istotne dla odporności i pracy mózgu. Pyłek zawiera mnóstwo żywych enzymów roślinnych, przeciwutleniaczy, witamin i minerałów.

Naukowcy z Instytutu Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu donoszą, że do uznanych i udokumentowanych właściwości leczniczych pyłku kwiatowego można zaliczyć działanie: antybiotyczne, antyrakowe, przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwmiażdżycowe, odtruwające, antydepresyjne i pobudzające układ krwiotwórczy.

Pyłek znakomicie przeciwdziała też cukrzycy.Pszczela superżywność reguluje funkcje trawienne (łagodzi rozstrój żołądka i zaparcia, hamuje biegunki), wpływa na skład flory układu pokarmowego, wspomaga leczenie choroby wrzodowej.

Poprawia funkcje mózgowe, takie jak zdolność uczenia się, pamięć i koncentracja. Wzmacnia układ nerwowy osłabiony stresem i przepracowaniem, podnosi odporność. Zalecany jest rekonwalescentom, pacjentom po operacjach, osobom wykonującym ciężką pracę fizyczną i umysłową.

Pyłek można też zażywać jako eliksir młodości. W komórkach nerek, serca, nadnerczy i tkanki nerwowej, w miarę starzenia się organizmu, zaczynają gromadzić się lipofuscyny – brunatne barwniki z toksynami, a ich ilość rośnie wprost proporcjonalnie do wieku (tzw. plamy wątrobowe to złogi lipofuscyny w skórze). Pyłek, neutralizując barwniki „starzenia się”, likwiduje trucizny w ciele. Chroni wątrobę.

Pyłek kwiatowy w granulkach (tj. obnóża) ma najbardziej naturalną postać. By stał się całkowicie przyswajalny, trzeba go jednak specjalnie przygotować przed zażyciem. Nierozdrobniony, nawet bardzo dokładnie żuty przed połknięciem, zostanie wykorzystany przez nasz organizm zaledwie w 10-15 proc.

Przepis na pyłek enzymatyczny: ziarna pyłku wrzuć do szklanki z niewielką ilością ciepłej wody, mleka lub soku. Po 2-3 godzinach ziarna pękną, uwalniając swoją zawartość.

Przepis na pyłek sproszkowany: zmiel pyłek w młynku. Potem możesz go mieszać z różnymi produktami spożywczymi

Pyłek kwiatowy zażywa się trzy razy dziennie, pół godziny przed posiłkiem. Terapia powinna trwać 1–3 miesiące, można ją powtarzać 2–4 razy w roku.

Chcesz się wzmocnić? Przyjmuj 5–10 g pyłku dziennie. Jeśli chorujesz: stosuj (po konsultacji z lekarzem) 20–40 g pyłku dziennie.

Dla ułatwienia: lecznicza dawka dzienna to 3–5 łyżeczek dla osób dorosłych i 1–2 łyżeczki dla dzieci. Jeśli zażywasz jakieś leki lub cierpisz na schorzenia przewlekłe, zażywaj niższą dawkę 20 g.

Chcesz podreperować psychikę? Bierz 1–3 g dziennie przez 2–6 tygodni.

Uwaga! Pyłek można mieszać z wodą, mlekiem lub miodem. Polecany jest zwłaszcza ten ostatni (połącz je w stosunku 3:7), gdyż poprawia strawność pyłku i wzmacnia działanie.

Wymieszaj 1 łyżeczkę sproszkowanego pyłku z 1 żółtkiem. Nanieś na wcześniej oczyszczoną twarz, pozostaw na około 30 minut. Maseczka stosowana regularnie wygładza skórę i poprawia jej ukrwienie.

Pierwszy raz chcesz przeprowadzić kurację? Uważaj! Pyłek może uczulać! Dlatego bezwzględnie zacznij ją od małych dawek, stopniowo je zwiększając.

Kto powinien zachować ostrożność? Osoby chore na pyłkowicę i astmę atopową, ze schorzeniami nowotworowymi prostaty, ciężkimi uszkodzeniami nerek, w początkowym okresie ciąży i przy skłonności do zaburzeń żołądkowo-jelitowych.

Oto kilka przepisów z pyłkiem kwiatowym.

Napój mleczny. Do pół szklanki letniego mleka wsyp łyżkę granulek, odstaw na kilka godzin. Lekko podgrzej, dodaj miód.

Dżem pyłkowy. Do 100 g dżemu dodaj 25 g granulek, wymieszaj.

Deser pyłkowy. Do 750 ml śmietanki dodaj łyżkę granulek. Po kilku godzinach dodaj 2 łyżki miodu, 2 łyżki orzechów, wiórków kokosowych lub migdałów, dokładnie zmiksuj.