Witamina D: prawdy i mity
Potrafimy sami ją wytwarzać pod wpływem słońca. Ale gdy go brakuje, dobrze jest zmienić nieco dietę.
Wiemy, że jest niezbędna kościom oraz zębom i potrzebna zwłaszcza dzieciom. Ale warto sprawdzić, na ile jest ważna w dorosłym wieku, a także np. co ma wpływ na jej przyswajanie.
Jako dorośli też jej potrzebujemy - zapewnia odporność na infekcje i dobrą formę psychiczną, chroni przed nowotworami.
Wielu osobom w naszym kraju brakuje wit. D. Powody tego są co najmniej dwa. Z jednej strony winna jest mała liczba słonecznych dni w ciągu roku. Z drugiej - jadamy z byt mało ryb. To właśnie powoduje, że u prawie 90 proc. Polaków występuje niedobór tego składnika.
To nieprawda, że wystarczy długi spacer w słoneczny zimowy dzień, by organizm wytworzył wit. D. O tej porze roku to niemożliwe - spacerujemy osłonięci ubraniem (a konieczne jest odsłonięcie ramion i nóg), do tego promienie słoneczne padają pod nieodpowiednim kątem (zmieni się to dopiero z końcem kwietnia).
Nadwaga przyczynia się do niedoboru wit. D. "Wyłapują" ją bowiem komórki tłuszczowe i organizm nie może jej wykorzystać. Dla osób z nadwagą zalecana dzienna dawka wit. D jest większa.
Błędna jest opinia, że można ją przyjmować w dużo większej ilości, niż to zalecane. Grozi to nudnościami, osłabieniem, zawrotami głowy.
