Drugie imię Jezusa. Nie wszyscy wiedzą, co ono oznacza

25 i 26 grudnia wyznawcy kościoła rzymskokatolickiego obchodzą święta Bożego Narodzenia na cześć Jezusa Chrystusa. Z tej okazji warto przypomnieć pewną ciekawostkę, o której niektórzy mogą nie wiedzieć. Mianowicie, jak brzmi miano, uważane często za drugie imię Jezusa.

W źródłach i opisach uznawanych przez kościół rzymskokatolicki Syn Boży określany był wieloma nazwami. W Księdze Ezechiela Daniel nazywa go Synem Człowieczym, podkreślając ludzkie pochodzenia. Jan Apostoł mówi o nim Słowo. U Izajasza pojawiają się takie miana jak Książę Pokoju, Bóg Mocny, Przedziwny Doradca czy Odwieczny Ojciec. Zachariasz używa natomiast określenia Odrośl.

Te wszystkie określenia to jednak tylko opisowe, często dodatkowo ubarwione na poetycką modłę przedstawienia postaci Jezusa. Co do jego właściwego imienia nie ma żadnych wątpliwości. W mitologii chrześcijańskiej nadaje je sam Bóg (czyli w zasadzie wskazuje ludziom, jak mają zwracać się do Niego samego, gdy ten pod postacią człowieka zejdzie na Ziemię).

W Ewangelii według św. Mateusza znajduje się fragment opowiadający o tym, jak Józefowi objawia się we śnie anioł, zesłany przez Stwórcę. Anioł nakazuje mężczyźnie, aby przyjął do swego życia Maryję, bo ta “porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów".

Jezus to polska wersja imienia pochodzącego od łacińskiego Iesus. To z kolei jest modyfikacją hebrajskiego Jeszua, skróconej postaci Jehoszua, czyli “Pan zbawia".

W tej samej Ewangelii mowa także o drugim imieniu, jakim Bóg nazywa swojego syna. W Księdze Izajasza czytamy o proroctwie dotyczącym przyjścia Mesjasza: "Oto Dziewica pocznie i porodzi syna, któremu nadadzą imię Emmanuel" (Izajasz 7:14). Proroctwo to zostało wypełnione, gdy Maryja, Dziewica z Nazaretu, poczęła i porodziła Jezusa.

Miano Emmanuel uważa się zatem za drugie imię Jezusa. Pochodzi z języka hebrajskiego, a oznacza, jak czytamy między innymi u św. Mateusza, "Bóg z nami". To imię jest bardzo ważne w chrześcijaństwie, ponieważ wskazuje na to, że Bóg jest obecny w życiu Jezusa, który z kolei jest Mesjaszem, mającym zbawić świat i ludzi. Chrystus tym samym staje się swoistym spoiwem pomiędzy śmiertelnikami, a Stwórcą.

Przeczytaj więcej: Piszesz K+M+B na drzwiach? Prawdopodobnie popełniasz błąd

Jak pisze Edward Ozorowski w “Słowniku podstawowych pojęć teologicznych": “w Jezusie Chrystusie Bóg stał się Emmanuelem. Odtąd jest nie tylko pośród nas, lecz również w nas. Bliskość Boga względem człowieka w Jezusie Chrystusie rozciąga się na innych ludzi, którzy w ten sposób stanowią Kościół. Przez to, iż jest On Ciałem Chrystusa, rzeczywistość ,Boga z nami nie ogranicza się do jednego człowieka, lecz rozciąga się na całą ludzkość

Imię Emmanuel jest ważne dla chrześcijan, ponieważ ukazuje, że Bóg jest obecny w ich życiu. W Ewangelii według Mateusza czytamy: "A oto Anioł Pański ukazał się Joszefowi (Józefowi) we śnie i rzekł: "Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę, uchodź do Egiptu i tam mieszkaj, aż ci powiem, bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić. On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu, gdzie mieszkał aż do śmierci Heroda. Tak spełniło się słowo, które Pan powiedział przez Proroka: >Z Egiptu wezwałem Syna mego< (Mateusz 2:13-15).

W ikonografii znany jest motyw Chrystusa Emmanuela, chłopca o rysach twarzy wskazujących na jego pochodzenie z południowej części basenu Morza Śródziemnego. Obrazy z motywami religijnymi, na których ukazywane są postaci małych-dorosłych to znany element nurtu sztuki sakralnej na wschodzie.

Przeczytaj także: Isa, czyli Jezus. Kim jest Chrystus w Islamie?

Jest to symbol dojrzałości duchowej. Motyw Chrystusa Emmanuela ma właśnie taki przekaz, poprzez zastosowanie dziecięcego oblicza w połączeniu z dorosłym, poważnym wyrazem twarzy.

Boże Narodzenie jest zdaniem niektórych urzeczywistnieniem czy spełnieniem proroctwa, mówiącego o przyjściu na świat człowieka o imieniu Emmanuel. Według opracowań teologów, miano oznaczające “Bóg z nami" odzwierciedla symbolikę święta, mającego na celu przekonanie wiernych, iż rzeczywiście schodzi On pomiędzy ludzi.