Jak koty pomagają ludziom w chorobie? Historia Yanga Bella porusza

Kot Yang Bell z Hexham w północnej Anglii od czterech lat bierze udział w programie felinoterapii w miejscowym szpitalu. 13-letni kocur doskonale sprawdził się w roli towarzysza osób tam przebywających. Jego zasługi były tak duże, że miejscowi radni zdecydowali się go uhonorować. Przyznali mu symboliczny klucz do miasta, złożony na ręce jego opiekunki, a także specjalny certyfikat świadczący o jego zasługach. Dla niego zostały przewidziane w postaci nagrody kocie przysmaki.

Zobacz też: Koty mogą uchronić przed chorobami. Zaskakujące efekty mruczenia i głaskania

- Wnosisz blask słońca w najciemniejszych godzinach życia pacjentów - mówiła Rebecca Buckingham z PDSA, dziękując kotu za jego zasługi dla szpitala.Yang Bell to jednak niejedyny kot na świecie, który regularnie odwiedza szpital, by wspierać chorych. 

W krakowskim Szpitalu Klinicznym im. Józefa Babińskiego koty to już nic nowego.

- Wielu naszych pacjentów w swoim życiu spotkało się z niechęcią ze strony innych ludzi. A koty obdarzają ich bezwarunkową miłością - opowiadał w rozmowie z Interią Maciej Bóbr, rzecznik Szpitala im. Józefa  Babińskiego w Krakowie. - Obserwuję czasem, jak pacjenci wychodzą na zewnątrz, żeby nakarmić zwierzaki, a kocury podbiegają do nich z ogonami postawionymi do góry. Aż serce rośnie - dodał.

Opieka nad kotami uczy systematyczności, odpowiedzialności, pomaga też walczyć z nudą, a pacjentom oddziału psychogeriatrycznego dodatkowo ułatwia ćwiczenie funkcji motorycznych

---

Historie szpitalnych kotów są poruszające bez względu na to, czy to polskie koty, czy zagraniczne. O co jednak dokładnie chodzi w ich obecności na szpitalnych oddziałach? Czym jest felinoterapia i jak z niej korzystać?

Kot, który wskakuje na kolana i ugniata nasze ciało, niczym miękką poduszkę, jest dla wielu synonimem spokoju i przyjemności. Jego ciepłe mruczenie wprawia ludzi w błogi trans, a dotyk miękkiego futra łagodzi stresy. Zwierzęta mają na ludzi kojący wpływ i to nie ulega wątpliwości. Gdyby nie to, niestosowana by była od lat dogoterapia, hipoterapia, czy... felinoterapia.

Decydując się na kontakt z kotem, przyjmujemy od niego całe mnóstwo wręcz leczniczych korzyści. Osoby cierpiące na różne schorzenia zarówno z zakresu problemów psychiatrycznych, ale też chorób fizycznych mówią o poprawie ogólnego samopoczucia, czy o mobilizacji do pracy, działania, dalszego leczenia.

Badania także wykazały, że felinoterapia wpływa na:

Felinoterapia może być stosowana zarówno u osób dorosłych, starszych, jak i u dzieci.

Dobro, jakie niosą zwierzęta w terapii, jest nieocenione. Ci, którzy skorzystali z ich pomocy, są im niezwykle wdzięczni.

Czasem jednak pojawia się pytanie, co z etycznością, kiedy bez zgody i świadomości zwierzęcia wykorzystujemy go do terapii? W dobrych warunkach, o które dbają przewodnicy zwierząt, zwierzę ma wybór, czy danego dnia chce w ten sposób pracować, czy nie. Przewodnik widząc przebodźcowanie i zmęczenie podopiecznego, musi zapewnić mu odpoczynek od pracy.

W zooterapii ważny jest nie tylko dobrostan człowieka, ale też zwierzęcia. Nie każdy kot, pies, czy koń nadają się do tego rodzaju aktywności. Nawet jeśli zwierzę wykazuje takie predyspozycje, to ważna jest tu także rola opiekuna, przewodnika, który mądrze pokieruje zwierzęciem w trakcie zooterapii.

Jak informuje Polski Związek Zooterapeutów i Przewodników Zwierząt Pracujących: "Aby prowadzić zajęcia zooterapeutyczne, zoopsychologiczne lub wprowadzać zwierzęta do terapii należy zawsze posiadać uprawnienia do prowadzenia tego typu zajęć, lub do prowadzenia danej techniki terapeutycznej".

Dlatego też wszelkie przejawy samowoli i wprowadzania do szpitali zwierząt do tego nieprzystosowanych i nieprzeszkolonych jest mocno dyskusyjne. Tak jak i leczenie przez lekarzy powinno być profesjonalne, tak i wykorzystywanie pomocniczej funkcji zooterapii również.